Το λάθος στη χρήση του κλιματισμού που πρέπει να αλλάξεις άμεσα!

Μια κακή συνήθεια που καταπονεί ιδιαίτερα τον κλιματισμό στα αυτοκίνητα και δεν έχει κανένα πρακτικό όφελος

Ήδη βιώνουμε ένα νέο κύμα καύσωνα, με τα συστήματα κλιματισμού στα αυτοκίνητα μας να δουλεύουν υπερωρίες. Στο παρελθόν, έχουμε αναφερθεί στην ορθή συντήρηση των μονάδων A/C, σήμερα θα επισημάνουμε όμως μια λανθασμένη πρακτική, την οποία δυστυχώς πολλοί εφαρμόζουν, καταπονώντας χωρίς λόγο τον κλιματισμό στα αυτοκίνητα τους.

Το σενάριο είναι απλό και πολλοί έχουμε βρεθεί σε αυτή την θέση: υψηλές θερμοκρασίες, το αυτοκίνητο παρκαρισμένο για ώρες κάτω από τον ήλιο και εμείς έτοιμοι να μπούμε στον… κλίβανο της καμπίνας. Μετά την εκκίνηση, τα χειριστήρια του κλιματισμού είναι τα πρώτα που προσεγγίζει κανείς και εκεί είναι που το όλο θέμα… στραβώνει.

Αντιληπτό το ότι ένα κύμα δροσιάς από τους αεραγωγούς είναι «βάλσαμο» σε αυτές τις συνθήκες, ωστόσο το να ρυθμίζουμε αμέσως την θερμοκρασία στη χαμηλότερη δυνατή και τους ανεμιστήρες στο μέγιστο της ταχύτητας τους, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.

Για την ακρίβεια, η τακτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα την καταπόνηση της μονάδας του A/C, με τον συμπιεστή και όλα τα επί μέρους στοιχεία της μονάδας να δοκιμάζονται σκληρά, χωρίς να εισπράττουμε το πολυπόθητο ψυχρό ρεύμα αέρα. Πέραν τούτου, αυξάνεται επίσης η κατανάλωση του αυτοκινήτου, εντελώς… «τζάμπα».

Θαύματα δεν γίνονται. Δεν είναι δυνατόν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να κατεβάσουμε την θερμοκρασία που μπορεί εύκολα να υπερβαίνει τους 50°C στο εσωτερικό της καμπίνας, στους 18°C, ούτε τα «τσουρουφλιστά» σε αίσθηση στοιχεία όπως το τιμόνι, το ταμπλό και τα καθίσματα, να γίνουν ξαφνικά δροσερά.

Σε αυτές τις περιπτώσεις η διαδικασία έχει ως εξής: Σε πρώτη φάση, πριν εκκινήσουμε το αυτοκίνητο, ανοίγουμε τα παράθυρα ή και τις πόρτες του (αν αυτό είναι δυνατό) «τέντα». Μια αποτελεσματική τεχνική, είναι να ανοίξουμε μια μπροστινή πόρτα ή το παράθυρο σε μια από τις μπροστινές πόρτες και μετά να χρησιμοποιήσουμε την διαμετρικά αντίθετη ως «φυσερό», ανοιγοκλείνοντας την προκειμένου να δημιουργηθεί ρεύμα αέρα που θα απωθήσει την «λάβρα» από το εσωτερικό.

Όταν η θερμοκρασία γίνει ανεκτή για να μπούμε μέσα στο αυτοκίνητο, εκκινούμε το A/C αλλά ποτέ δεν ρυθμίζουμε την θερμοκρασία του πολύ χαμηλά. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι τα Α/C μπορούν να κατεβάσουν και να διατηρήσουν εύκολα την θερμοκρασία, κατά 10 βαθμούς (κελσίου) σε σχέση με τις εξωτερικές εκάστοτε τιμές, τουλάχιστον αρχικά.

Στην περίπτωση σύγχρονης μονάδας κλιματισμού, επιλέγουμε την λειτουργία “Αuto” που είναι εργοστασιακά ρυθμισμένη σε μια συντηρητική και σταδιακή προσαρμογή της λειτουργίας του συστήματος, αναλόγως της εξωτερικής θερμοκρασίας.

Ένα επίσης στοιχείο που θα πρέπει να δώσετε προσοχή, είναι η ρύθμιση που καθορίζει το από πού τροφοδοτείται με αέρα το A/C. Όταν μπείτε στο αυτοκίνητο η ρύθμιση αυτή θα πρέπει να ορισμένη στην επιλογή εξωτερικά της καμπίνας, αφού ακόμα και σε συνθήκες καύσωνα το «έξω» είναι πιο δροσερό από το «μέσα».

Μόλις όμως το A/C καταφέρει να ρίξει την θερμοκρασία, είναι η ώρα να γυρίσετε την ρύθμιση αυτή στην ανακύκλωση του αέρα της καμπίνας, ώστε να διευκολύνετε το έργο της μονάδας, τροφοδοτώντας την με δροσερό αέρα.

Για όλα τα ανωτέρω σενάρια, σημαντικός παράγοντας είναι η «πρόληψη» με την έννοια του ότι φροντίζουμε, αν είναι βέβαια αυτό δυνατό, να αποτρέψουμε την ανάπτυξη πολύ υψηλών θερμοκρασιών στο εσωτερικό του αυτοκινήτου. Στάθμευση σε σκιά, χρήση ηλιοπροστασίας και αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, ελάχιστα ανοικτά τα παράθυρα, ώστε να υπάρχει κυκλοφορία αέρα.