Συνεργασία, ενότητα και αλληλοκάλυψη είναι οι λέξεις κλειδιά για να πάρεις το μέγιστο δυνατό σε απεικόνιση
Καθρέπτες: αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο στις «μηχανιστικές» διαδικασίες που κάνουμε όταν οδηγούμε, με το βλέμμα να πέφτει αυτόματα σε αυτούς όταν θέλουμε να αλλάξουμε κατεύθυνση και όχι μόνο. Ποια είναι όμως η σωστή ρύθμιση τους ώστε να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή θέαση και το ευρύτερο πεδίο στα όπισθεν του αυτοκινήτου μας τεκταινόμενα;
Δεν θα σας αποκαλύπταμε κάποιο κρυμμένο μυστικό αν σας λέγαμε ότι οι καθρέπτες είναι τρεις, ένας κεντρικός στο εσωτερικό της καμπίνας και δύο εξωτερικοί, εκατέρωθεν των πλευρών. Αυτό όμως που πολύς κόσμος δεν γνωρίζει, είναι ότι οι καθρέπτες δεν αποτελούν ξεχωριστές μονάδες απεικόνισης για συγκεκριμένους «τομείς» πεδίου αλλά πρέπει να λογίζονται –και να ρυθμίζονται- ως ένα ενιαίο εποπτικό μέσο.
Ξεκινώντας από τον κεντρικό καθρέπτη, αυτός πρέπει να ρυθμιστεί έτσι ώστε να περικλείει το μεγαλύτερο δυνατό πεδίο θέασης από αυτό που επιτρέπει το πίσω παράθυρου του αυτοκινήτου. Προφανώς ανάλογα το ύψος του οδηγού θα χρειαστούν ρυθμίσεις στην κλίση του καθρέπτη ως προς το κάθετο επίπεδο, ενώ σε ότι αφορά στην περιστροφή δεξιά / αριστερά, το σωστό είναι να υπάρχει ένα «ζύγισμα» και ότι προβάλλεται στην μια πλευρά να περικλείεται και στην άλλη.
Οι εξωτερικοί καθρέπτες τώρα ρυθμίζονται με βάση τον εσωτερικό «συνεργάτη» τους και όχι αυτόνομα. Το σύνηθες λάθος που κάνουν πολλοί οδηγοί είναι ότι τους θεωρούν ξεχωριστές μονάδες που χρησιμοποιούνται μόνο όταν κάποιος χρειάζεται να αλλάξει κατεύθυνση προς τα δεξιά ή τα αριστερά, ρυθμίζοντας τους αναλόγως, συνήθως περικλείοντας αρκετό από αμάξωμα του αυτοκινήτου στην εσωτερική τους πλευρά.
Με τον τρόπο αυτό όμως, χάνεται αρκετό από το εύρος του οπτικού πεδίου που μπορούν να προβάλουν οι εξωτερικοί καθρέπτες, δημιουργώντας νεκρές γωνίες.
Το σωστό λοιπόν είναι οι εξωτερικοί καθρέπτες να ρυθμιστούν έτσι ώστε αυτό που προβάλλεται στην εσωτερική τους πλευρά να επικαλύπτει ένα μικρό μέρος από αυτό που προβάλλεται στις άκρες του κεντρικού καθρέπτη. Με τον τρόπο αυτό έχουμε μια ενιαία και μεγάλου εύρους «προς τα πίσω» απεικόνιση, χωρίς νεκρές γωνίες.
