Πως λειτουργεί ο αισθητήρας βροχής που ενεργοποιεί τους υαλοκαθαριστήρες

Ο απλός μηχανισμός που βρίσκεται στο κέντρο του παρμπρίζ, βασίζεται σε ένα φαινόμενο του φωτός που ονομάζεται διάθλαση

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας μπορούσαν να προβλέψουν την βροχή. Σε τοπικό επίπεδο τουλάχιστον. Έβλεπαν τα σημάδια από νωρίς, τα συννεφάκια που μαζεύονταν στην απομακρυσμένη βουνοκορφή ή την μουντάδα στο σημείο του ορίζοντα από εκεί που «έρχεται ο καιρός» και έπαιρναν τα μέτρα τους, μάζευαν τα ζωντανά, τελείωναν τις δουλειές τους στην ύπαιθρο ή γύρναγαν τις βάρκες στην ξηρά.

Εμείς έχουμε απολέσει αυτές τις δεξιότητες και βασιζόμαστε κυρίως στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ για την πρόγνωση του καιρού. Δεν έχουμε άλλωστε και τα σημεία αναφοράς των «παλιών» αφού οι περισσότεροι ζούμε σε αστικά κέντρα, όπου αντί για βουνοκορφές και ορίζοντα, βλέπουμε μπετό και την μπουγάδα των «απέναντι».

Πως γίνεται όμως μερικά αυτοκίνητα να «αντιλαμβάνονται» ότι βρέχει και να ενεργοποιούν αυτόματα τους υαλοκαθαριστήρες; Οι πρώτες απόπειρες πάνω σε συστήματα αυτού του τύπου χρονολογούνται αρκετά πίσω, στη δεκαετία του 1950, ωστόσο ήταν πολύπλοκα και όχι ευρείας εφαρμογής.

Η τεχνολογία πάνω στην οποία βασίζονται οι σημερινοί αισθητήρες είναι σχετικά νέα, αφού παρουσιάστηκε από την GM το 1996 και είναι τελικά το σύστημα που επικράτησε και το συναντάμε στα περισσότερα μοντέλα της αγοράς.

Η αρχή λειτουργίας είναι απλή. Αρχικά, να πούμε ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των εφαρμογών, ο αισθητήρας βροχής είναι τοποθετημένος στο μέσο και στην κορυφή του παρμπρίζ, «μπροστά» από τον κεντρικό καθρέπτη, σε αυτή την μαύρη επιφάνεια που βρίσκεται στο σημείο αυτό.

Αν το αυτοκίνητο σας είναι εφοδιασμένο με αισθητήρα θα παρατηρήσετε ότι η υπάρχει ένα άνοιγμα, στο μαύρο φιλμ που καλύπτει το παρμπρίζ σε αυτό το σημείο.

Ο αισθητήρας βροχής αποτελείται από δύο βασικά στοιχεία: ένα LED που λειτουργεί ως πομπός υπέρυθρης ακτινοβολίας και έναν δέκτη που καταγράφει την ένταση της. Τόσο ο πομπός όσο και ο δέκτης είναι τοποθετημένοι υπό γωνία 45 μοιρών ως προς την επιφάνεια του παρμπρίζ.

Υπάρχει λόγος για αυτό, αφού αυτή η γωνία εξασφαλίζει τη μέγιστη διάθλαση της δέσμης που προσπίπτει στο παρμπρίζ από τον πομπό και στη συνέχεια αντανακλάται στον δέκτη. Όσο το παρμπρίζ είναι στεγνό, η ένταση της υπέρυθρης δέσμης παραμένει σταθερή και μέγιστη.

Όταν όμως εμφανιστούν σταγόνες ή φιλμ νερού από την βροχή επάνω σε αυτό, τότε λειτουργούν ως «φακοί» που προκαλούν πρόσθετη διάθλαση και αποδυναμώνουν την ένταση της δέσμης. Ο δέκτης καταγράφει αυτή την μείωση και τότε δίνεται εντολή να ενεργοποιηθούν οι υαλοκαθαριστήρες.

Τα πιο εξελιγμένα συστήματα παρεμβάλουν έναν καθρέφτη στην πρώτη ανάκλαση της δέσμης και την στέλνουν ξανά στο παρμπρίζ, προσδίδοντας της ουσιαστικά μια πορεία σε σχήμα «Μ». Αυτό γίνεται ώστε να υπάρχουν δύο σημεία αναφοράς στο παρμπρίζ και το σύστημα να είναι πιο αξιόπιστο.

Αν το αυτοκίνητο σας έχει αισθητήρα βροχής, προφανώς θα έχει και την επιλογή που ενεργοποιεί την αυτόματη λειτουργία των υαλοκαθαριστήρων. Ψάξτε στο χειριστήριο των υαλοκαθαριστήρων την επιγραφή «Auto».