Πως εκκινούμε αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα με «νεκρή» μπαταρία

…και τι μπορούμε να κάνουμε για να μην την «πατήσουμε», διατηρώντας τα επίπεδα της μπαταρίας μας σε καλή κατάσταση για καιρό

Μπαταρία: Χωρίς αυτή εκκίνηση σε αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα δεν μπορεί να γίνει. Ας ξεκινήσουμε από την διάρκεια ζωής μια μπαταρίας, η οποία δεν είναι συγκεκριμένη, ούτε μπορεί να οριστεί. Ας πούμε ότι τα τέσσερα έτη είναι ένας μέσος όρος για την διάρκεια ζωής των μπαταριών, όμως όλα εξαρτώνται από τη χρήση, τις ενεργειακές απαιτήσεις και τις θερμοκρασίες στις οποίες λειτουργεί ένα όχημα. Σε περίπτωση που μια καινούργια μπαταρία έχει χάσει μεγάλο μέρος της χωρητικότητας της ή αποδειχθεί «νεκρή» σε μικρό χρονικό διάστημα από την αλλαγή της -υπό φυσιολογική χρήση- είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει βέβαια, ψάχνοντας τις αιτίες που προκαλούν το φαινόμενο αυτό.

Άπαξ και ένα όχημα εκκινήσει, οι ενεργειακές απαιτήσεις καλύπτονται από το δυναμό του αυτοκινήτου, το οποίο επί της ουσίας είναι μια μηχανική γεννήτρια, που παίρνει κίνηση από το μοτέρ. Το δυναμό αναλαμβάνει επίσης την φόρτιση της μπαταρίας και η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται όταν το όχημα βρίσκεται εν κινήσει. Εν ολίγοις, ο ρόλος της μπαταρίας αφορά αποκλειστικά την εκκίνηση ενός αυτοκινήτου ή μιας μοτοσυκλέτας.

Τι συμβαίνει όμως όταν μια μπαταρία δεν έχει την απαιτούμενη ισχύ ώστε να «γυρίσει» την μίζα; Προφανώς δεν μπορούμε να εκκινήσουμε το όχημα μας αλλά υπάρχουν λύσεις για αυτό. Κάποτε υπήρχαν μανιβέλες και το κόλπο της εκκίνησης με σπρώξιμό ή στην κατηφόρα δούλευε. Πλέον τα οχήματα έχουν γίνει αρκετά περίπλοκα και αυτοί οι «παραδοσιακοί» τρόποι δεν λειτουργούν, για την ακρίβεια, απαγορεύονται. Εκτός του ότι τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι αυτόματα, αν επιχειρήσει κανείς κάτι τέτοιο, θα περάσει άκαυτη βενζίνη στον καταλύτη με αποτέλεσμα να τον καταστρέψει.

Ο πιο εύκολος τρόπος για να εκκινήσει ένα όχημα με «νεκρή» μπαταρία είναι με την απλή μέθοδο του «δότη». Ουσιαστικά δημιουργούμε μια προέκταση στο κύκλωμα της μπαταρίας, εισάγοντας σε αυτό μια άλλη, από διαφορετικό όχημα, ώστε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε. Ο τρόπος που γίνεται αυτό, είναι με τα καλώδια που αποκαλούμε «κροκόδειλους». Πρόκειται για ένα σετ δύο καλωδίων, σε χρώμα κόκκινο και μαύρο, τα οποία στις άκρες τους έχουν μεγάλα μεταλλικά «μανταλάκια» ίδιου χρώματος που θυμίζουν στόμα κροκόδειλου, εξ ου και το όνομα.

Το κόστος τους δεν είναι μεγάλο και καλό είναι να έχουμε ένα σετ μόνιμα στο αυτοκίνητο μας, ώστε να μπορούμε να «πάρουμε» αλλά και «δώσουμε» ρεύμα σε κάποιον που έχει μείνει από μπαταρία.

O τρόπος είναι ο εξής: Παρκάρουμε τα δύο οχήματα «μούρη με μούρη», αφήνοντας απόσταση μεταξύ τους ώστε να περνάμε άνετα. Σβήνουμε και τα δύο οχήματα. Ανοίγουνε τα καπό και ψάχνουμε το που είναι οι μπαταρίες τους. Οι μπαταρίες, έχουν δύο πόλους, τον θετικό, που είναι μαρκαρισμένος με κόκκινο χρώμα και το «+» σύμβολο και τον αρνητικό, που έχει μαύρο χρώμα και το «-» σύμβολο.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν δεν είμαστε σίγουροι για το ποιοι είναι πόλοι, δεν το επιχειρούμε, καθώς μπορεί να προκληθούν ζημιές στο ηλεκτρικό κύκλωμα.

Συνδέουμε αρχικά το κόκκινο καλώδιο στον θετικό πόλο της μπαταρίας του αυτοκίνητου που έχει μείνει (δέκτης) και την άλλη άκρη αυτού του κόκκινου καλωδίου, στον θετικό πόλο της μπαταρίας του αυτοκίνητου που θα «δώσει» ρεύμα (δότης).

Στη συνέχεια, συνδέουμε την μια απόληξη του μαύρου καλωδίου στον αρνητικό πόλο της μπαταρίας του δότη αυτοκινήτου και την άλλη άκρη αυτού του μαύρου καλωδίου σε ένα σημείο με μέταλλο (συνήθως στα νεύρα ή στις ραφές του αμαξώματος στο μπροστινό μέρος) του αυτοκίνητου δέκτη. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό και θέλει προσοχή: ΟΧΙ στον αρνητικό πόλο της μπαταρίας του αυτοκίνητου δέκτη αλλά σε ένα σημείο που θα λειτουργήσει ως γείωση.

Αφού έχουμε ολοκληρώσει τη σύνδεση, εκκινούμε πρώτα το αυτοκίνητο δότη και μετά το αυτοκίνητο δέκτη. Με πολύ μεγάλη προσοχή, γιατί πλέον υπάρχουν περιστρεφόμενα μέρη στους κινητήρες, αφαιρούμε τα καλώδια με ανάποδη σειρά. Παραστατικά φαίνεται ξεκάθαρα στο γράφημα που παραθέτουμε:

Ένας άλλος τρόπος εκκίνησης, είναι το λεγόμενο «booster» ή «εκκινητής», που ουσιαστικά είναι κάτι αντίστοιχο των… powerbank, που χρησιμοποιούμε για τη φόρτιση κινητών συσκευών, με διαφορετικά φυσικά χαρακτηριστικά, για να ανταποκρίνεται στο φορτίο και στην ισχύ που απαιτεί μια μίζα αυτοκινήτου.

Τώρα σε ότι αφορά στην «υγεία» της μπαταρίας μας, ο μόνος τρόπος για να διαπιστώσουμε την κατάσταση της είναι να τη μετρήσουμε σε κάποιο ηλεκτρολογείο ή συνεργείο που διαθέτει τα κατάλληλα μηχανήματα. Σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιούμε το όχημα μας συχνά, υπάρχει τρόπος να την διατηρήσουμε σε καλή κατάσταση, με τους λεγόμενους «συντηρητές μπαταρίας». Πρόκειται για συσκευές που είτε διατηρούν την μπαταρία μας σε σταθερό επίπεδο, χωρίς απώλειες σε δυναμικό, είτε πέραν της συντήρησης, την φορτίζουν κιόλας.

Στην αγορά υπάρχουν εκατοντάδες επιλογές και μάλιστα μερικές εξ αυτών έχουν 2 σε 1 λειτουργία, δηλαδή είναι συντηρητές αλλά και booster.