Καλοκαιρινά υποδήματα και οδήγηση, αυτή η μάστιγα

Σαγιονάρα είναι το αντίο στα ιαπωνικά και αυτό που ΔΕΝ πρέπει κανείς να φορά όταν οδηγεί αυτοκίνητο

Υπάρχει κάτι καλά κρυμμένο στα αυτοκίνητα το καλοκαίρι, δεν μπορούμε να το δούμε και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τους επιβαίνοντες αλλά και τους συνοδοιπόρους. Είναι τα πόδια των οδηγών. Για να είμαστε ακριβείς, είναι αυτά που φοριούνται στα πόδια των οδηγών: σαγιονάρες, πέδιλα, εσπαντρίγιες, πλατφόρμες ή και… γυμνές πατούσες.

Όλα τα ανωτέρω, εκτός από άνετα και δροσερά, έχουν και κάτι άλλο κοινό, είναι εντελώς ακατάλληλα για οδήγηση, συμπεριλαμβανομένου του εκτεθειμένου πέλματος. Τα πεντάλ του αυτοκινήτου έχουν σχεδιαστεί ώστε να χρησιμοποιούνται με υποδήματα αλλά όχι αυτού του τύπου.

Δεν απαιτούνται βέβαια αγωνιστικά, εγκεκριμένα από την FIA παπούτσια, απλή λογική χρειάζεται, αλλά δυστυχώς, λίγο η χαλάρωση της καλοκαιρινής ραστώνης, λίγο το ότι η λογική είναι γενικά είδος που δεν ευδοκιμεί στη χώρα μας, η σαγιονάρα –και όχι μόνο- πάει σύννεφο.

Το κενό αυτό θα μπορούσε να το συμπληρώσει ο νόμος, ωστόσο ο ΚΟΚ, δεν ορίζει ούτε και αναφέρεται με σαφήνεια στο επίμαχο αυτό σημείο, πέραν μια γενικόλογης αναφοράς στην παράγραφο 2 του άρθρου 12:

Ο οδηγός επιβάλλεται να έχει την, κατά τις σχετικές διατάξεις, προβλεπόμενη άδεια οδήγησης και την αναγκαία σωματική και διανοητική ικανότητα και να βρίσκεται σε κατάλληλη κατάσταση για να οδηγεί, οφείλει δε κατά το χρόνο της οδήγησης να είναι σε θέση να ελέγχει το όχημα του ή τα ζώα του. Ο οδηγός κάθε οχήματος υποχρεούται να έχει πλήρη ελευθερία των κινήσεών του, για να ενεργεί ελεύθερα τους αναγκαίους χειρισμούς. Ιδιαίτερα, απαγορεύεται να χρησιμοποιεί εν κινήσει ακουστικά, που έχουν συνδεθεί με φορητό ραδιόφωνο, μαγνητόφωνα και άλλες παρεμφερείς ηχητικές συσκευές, καθώς και κινητό τηλέφωνο το οποίο δεν είναι τοποθετημένο σε ειδική θέση για ανοικτή ακρόαση.

Εν ολίγοις, δεν υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά στα κατάλληλα υποδήματα για οδήγηση, ο ΚΟΚ ορίζει ότι ο οδηγός θα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχει το όχημα του χωρίς περιορισμούς στις κινήσεις που απαιτούνται για αυτό. Το θέμα είναι ότι η συχνότερη αιτία καταστρατήγησης αυτών των δύο οριζόμενων από το νόμο συνισταμένων, είναι τα υποδήματα, ωστόσο είναι τα όργανα που θα πρέπει να κρίνουν το αν υπάρχει παράβαση ή όχι.

Θα φορούσατε μάσκα θαλάσσης οδηγώντας αυτοκίνητο; Όχι; Γιατί τότε φοράτε σαγιονάρες;

Επιστρέφοντας στα της λογικής, ένα κατάλληλο για οδήγηση υπόδημα θα πρέπει να έχει μια μέτριας σκληρότητας και πάχους σόλα, να υποστηρίζει το πέλμα και να εφαρμόζει σε αυτό χωρίς να μετακινείται. Το ζητούμενο είναι να μεταφέρονται με ακρίβεια και σιγουριά οι πιέσεις που ασκούμε στα πεντάλ.

Ανοικτά παπούτσια και δίχαλα με μαλακές σόλες, αφαιρούν μεγάλο ποσοστό της αίσθησης, με τις «εντολές» στα πεντάλ, να γίονται στο περίπου. Η «χαλαρή» εφαρμογή, μπορεί επίσης να έχει ως αποτέλεσμα το γλίστρημα του πέλματος επάνω στην σόλα και το «μάγκωμα» κατά την μετάβαση από το ένα πεντάλ στο άλλο, καταστάσεις δηλαδή που προκαλούν στιγμιαία απώλεια ελέγχου και πανικό.

Μια επίσης πολύ κακή συνήθεια είναι η… ξυπόλυτη οδήγηση. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, δεν είμαστε Βουσμάνοι ή κάποια άλλη πρωτόγονη φυλή ώστε να έχουμε φυσική σόλα, είμαστε «τρυφερά πόδια» κυριολεκτικά. Δεν έχουμε συνηθίσει την αίσθηση της οδήγησης χωρίς παπούτσια και τα πέλματα μας δεν είναι τόσο γυμνασμένα. Πρόκειται λοιπόν για μια πολύ επικίνδυνη πρακτική η οποία γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη αν «παρκάρουμε» κάπου στο δάπεδο την σαγιονάρα ή το παπούτσι που αφαιρέσαμε για να οδηγήσουμε ξυπόλητοι.

Πολύ εύκολα αυτό μπορεί να βρεθεί πίσω από τα πεντάλ, μπλοκάροντας μέρος από την διαδρομή τους, με πολύ άσχημα αποτελέσματα.

Σε ότι αφορά στα γυναικεία καλοκαιρινά υποδήματα, πολλά εξ αυτών είναι εντελώς ακατάλληλα για οδήγηση. Εσπαντρίγιες και πλατφόρμες με μασίφ σόλα και ψηλό τακούνι, σανδάλια με τακούνι ή χωρίς και φυσικά σαγιονάρες. Μάλιστα σύμφωνα με την έρευνα της βρετανικής ασφαλιστικής εταιρείας Sheila’s Wheels, η οποία απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες οδηγούς, οι σαγιονάρες αποδείχθηκαν πιο επικίνδυνες από τα παπούτσια με τακούνι, παρουσιάζοντας καθυστέρηση ενός δεκάτου του δευτερολέπτου στην μετάβαση από το ένα πεντάλ στο άλλο και μειώνοντας την ασκούμενη σε αυτά δύναμη, κατά 3%.

Εν κατακλείδι, αυτό που πρέπει όλοι να καταλάβουμε και να εφαρμόσουμε και στην πραγματικότητα, είναι το εξής: Για την παραλία φοράμε σαγιονάρες, για το ψαροντούφεκο βατραχοπέδιλα, για την έξοδο, το ταιριαστό στο outfit παπούτσι μας. Υπάρχει δηλαδή ένα κατάλληλό υπόδημα για κάθε περίσταση και πεδίο.

Το αυτό πρέπει να κάνουμε και όταν οδηγούμε λοιπόν: μια αλλαγή υποδημάτων μετά την παραλία με ένα ζευγάρι, κατάλληλων για οδήγηση παπουτσιών που έχουμε στο πορτμπαγκάζ, δεν είναι τόσο δύσκολη και πολύπλοκη διαδικασία και μπορεί να μας γλυτώσει από πολύ άσχημες καταστάσεις. Απλή λογική.