Τι είναι και που οφείλεται το «φαινόμενο του ελικοπτέρου» που μας παίρνει τα αυτιά και μας πονάει τα τύμπανα
Σίγουρα σας έχει τύχει σε ταξίδι ή σε μια διαδρομή σε ανοικτό δρόμο. Ο καιρός είναι καλός, η εξοχή πανέμορφη, οι πεταλουδίτσες πετάνε, τι πιο ωραίο λοιπόν από λίγες «τζούρες» καθαρού αέρα. Τα δάχτυλα ακουμπάνε τον διακόπτη, το παράθυρο ανοίγει και… άουτς!
‘Ένας εκκωφαντικός ήχος, σαν ένα ελικόπτερο να απογειώνεται δίπλα σας και μια επώδυνη αίσθηση στα αυτιά, σαν κομπρεσέρ στα αυτιά σας. Το παράθυρο κλείνει κακήν κακώς και προσπαθείτε να συνέλθετε από το σοκ. Τι ήταν αυτό; Απλή φυσική…
Στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, υπάρχει στάσιμος ένας δεδομένος όγκος αέρα. Ανοίγοντας το παράθυρο, επιτρέπουμε σε μια ταχύτατα κινούμενη ροή αέρα από έξω, να εισέλθει στην καμπίνα. Το φαινόμενο δεν είναι τίποτα άλλο από την «σύγκρουση» των δύο αυτών μαζών αέρα, με αποτέλεσμα την παραγωγή θορύβου και την αυξομείωση της πίεσης.
Ο αέρας από έξω εισέρχεται στο εσωτερικό συμπιέζοντας τον όγκο που βρίσκεται μέσα, μέχρι το σημείο όπου η πίεση είναι αρκετή για να υπάρξει απώθηση της ροής και αυτή είναι μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται με γρήγορη συχνότητα, σαν συντονισμός. Εξ ου και το… «ελικοπτερέ» του ήχου αλλά και του πόνου στα αυτιά μας, που δεν είναι τίποτα άλλο από τις αυξομειώσεις στην πίεση που δέχονται τα τύμπανα μας.
Ουσιαστικά, πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο που προκαλεί το σφύριγμα όταν φυσάμε το στόμιο σε ένα άδειο μπουκάλι. «Και τότε γιατί δεν κάνει φουουου αλλά κάνει ΒΟΥΜΠ – ΒΟΥΜΠ- ΒΟΥΜΠ ;» θα αναρωτηθείς εύλογα φίλε αναγνώστη. Γιατί ο κύριος Hermann von Helmholtz το 1850 είχε τα ίδια ερωτήματα και πειραματίστηκε, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το τονικό ύψος είναι άμεσα συναρτώμενο με τον όγκο αέρα που πάλλεται παράγοντας ήχο: αν γεμίσετε ένα μπουκάλι μέχρι τη μέση με νερό και φυσήξετε σε αυτό, θα παράξει πιο «ψηλή» νότα σε σχέση με ένα άδειο.
Λόγω του ότι ο όγκος αέρα στην καμπίνα είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν ενός μπουκαλιού, τα αυτοκίνητα προφανώς δεν είναι soprano ή alto όταν «τραγουδούν», είναι τέρμα… βαρύτονα. «ΒΟΥΜΠ» και όχι «φουουου» λοιπόν.
Το φαινόμενο μπορεί να κάνει την εμφάνιση του αναλόγως της ταχύτητας κίνησης και του ποιού παράθυρου ανοίγει, συμβαίνει δε και με το άνοιγμα της ηλιοροφής. Πιο πιθανό είναι πάντως να συμβεί όταν ανοίγει ένα από τα πίσω παράθυρα και υπάρχει λόγος για αυτό.
Βλέπετε οι καθρέπτες εκτρέπουν ένα σημαντικό μέρος του ρεύματος αέρα από τα μπροστινά παράθυρα και έτσι η πίεση που αυτός ασκεί προσπαθώντας να εισέλθει στο εσωτερικό, είναι μικρότερη συγκριτικά με αυτή που δημιουργείται πίσω.
Όσο και αν σας ακούγεται περίεργο, τα παλιότερα αυτοκίνητα ήταν λιγότερο επιρρεπή στην εμφάνιση του φαινομένου τούτου και αυτό οφειλόταν… στην κακή σχεδίαση τους. Η κακή αεροδυναμική εξέτρεπε ή «έσπαγε» τη ροή του αέρα γύρω από το αμάξωμα ενώ ένα άλλο, θετικό στην προκειμένη, στοιχείο, ήταν ότι η μόνωση της καμπίνας δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή, επιτρέποντας την εκτόνωση της πίεσης που δημιουργούταν όταν άνοιγε ένα παράθυρο.
«Ωραία όλα αυτά αλλά τι μπορώ να κάνω;» θα αναρωτηθείς και πάλι φίλε αναγνώστη. «Τίποτα» θα απαντήσω. Δεν είναι δα και κάτι τόσο τραγικό, το θέμα είναι να μην ξαφνιάζεται και τρομάζει κανείς όταν το φαινόμενο κάνει την εμφάνιση του. Σε κάθε περίπτωση, ρυθμίζοντας την ταχύτητα, ανοίγοντας περισσότερο το παράθυρο ή ανοίγοντας δύο, ιδανικά «αντίθετα» (π.χ. πίσω δεξί και μπροστά αριστερό), μπορεί να δημιουργηθεί μια ισορροπημένη ροή εισαγωγής και εξαγωγής αέρα από την καμπίνα, χωρίς αυξομειώσεις στην πίεση.
Εναλλακτικά, υπάρχουν ο κλιματισμός και οι στάσεις. Θα δείτε και τις πεταλουδίτσες.
Όλες οι ειδήσεις
Εδώ σας θέλω: Χειρόφρενο ή ταχύτητα στο παρκάρισμα;
Ποιος είναι ο σιωπηλός φονιάς της οδήγησης, που θέλει να σας σκοτώσει
Τι σημαίνει όταν η εξάτμιση βγάζει μαλλιά; Το φαινόμενο που τρομάζει!
