Δυστύχημα Εγνατίας: Πότε ανάβουμε το πίσω φως ομίχλης;

Με αφορμή το τροχαίο στα διόδια του Πολύγυρου εξετάζουμε το πότε και πως χρησιμοποιούμε τα φώτα ομίχλης

Δύο νεκροί και τέσσερις τραυματίες ήταν ο τραγικός απολογισμός του σφοδρού τροχαίου που σημειώθηκε στο σταθμό διοδίων του Πολύγυρου της Κοζάνης, όταν φορτηγό έπεσε σε δύο ΙΧ οχήματα και στη συνέχεια κατέληξε στο στηθαίο. Σημειώνουμε ότι στην περιοχή επικρατούσαν συνθήκες πολύ χαμηλής ορατότητας λόγω πυκνής ομίχλης και αν και ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως το πώς συνέβη το περιστατικό, το σίγουρο είναι ότι η ομίχλη, αποτέλεσε τον καθοριστικό παράγοντα για να συμβεί.

Η ομίχλη είναι ένα φαινόμενο το οποίο εκδηλώνεται κατά τόπους έντονα στην Ελλάδα, ενώ συγκεκριμένες συνθήκες, ειδικά την άνοιξη, μπορεί να καταστήσουν δυνατή την εμφάνιση της, σε όλη την επικράτεια. Η ομίχλη επί της ουσίας είναι πολύ μικρά και ελαφρά σταγονίδια νερού και όχι υδρατμοί. Λόγω του μικρού τους βάρους, τα σταγονίδια αυτά, πέφτουν πολύ αργά προς το έδαφος και η παραμικρή ανάδευση του αέρα, τα κρατά αιωρούμενα, κοντά στο έδαφος.

Προφανώς, όσο αυξάνεται η πυκνότητα αυτών των μικροσκοπικών σταγονιδίων, τόσο μειώνεται η ορατότητα και σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κορεσμός είναι τόσο μεγάλος, που πραγματικά δεν διακρίνεται τίποτα ακόμα και σε πολύ μικρές αποστάσεις.

Όταν η ορατότητα μειώνεται κάτω από τα 50 μέτρα, η ομίχλη χαρακτηρίζεται πυκνή και είναι άκρως επικίνδυνη για την κυκλοφορία. Το θέμα δεν είναι ότι ο «οπτικός ορίζοντας» περιορίζεται σε αυτή την απόσταση μόνο, είναι ότι τα σχήματα των άλλων οχημάτων γίνονται ασαφή και τα σημεία αναφοράς που οι οδηγοί χρησιμοποιούν για έχουν αντίληψη χώρου και ταχύτητας δεν φαίνονται.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα «απλά» φώτα ενός αυτοκινήτου, ακόμα και αν χρησιμοποιηθεί η μεγάλη σκάλα δεν επαρκούν, καθώς υπάρχει μεγάλη διάθλαση στη κορεσμένη από τα σταγονίδια ατμόσφαιρα. Το αποτέλεσμα της χρήσης τους μάλιστα, κάνει τα πράγματα χειρότερα, καθώς η δέσμη τους «αντανακλάται» πάνω στο λευκό παχύ πέπλο με αποτέλεσμα να ενοχλεί τον οδηγό και να μειώνει ακόμη περισσότερο την ορατότητα.

Σε συνθήκες μειωμένης ορατότητας λοιπόν, χρησιμοποιούμε τα φώτα ομίχλης. Βάση του νόμου, κάθε αυτοκίνητο πρέπει να φέρει υποχρεωτικά πίσω φως ομίχλης και προφανώς αυτό δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την βελτίωση της ορατότητας του οδηγού. Είναι ένα μέσο για να γίνουμε διακριτοί στα οχήματα που έρχονται από πίσω μας, καθότι τα ατυχήματα που συμβαίνουν πιο συχνά σε συνθήκες ομίχλης, είναι οι καραμπόλες.

Τα μπροστινά φώτα ομίχλης, τα οποία αποτελούν συνήθως προαιρετικό εξοπλισμό και δεν προβλέπονται από το νόμο, είναι χαμηλά τοποθετημένα στον προφυλακτήρα για να φωτίζουν το δρόμο χωρίς να αντανακλάται το φως στην ομίχλη και να τυφλώνει τον οδηγό.

Η δέσμη φωτός που εκπέμπουν είναι πλατιά και χαμηλή, ώστε να «κόβει» κάτω από την ομίχλη και να φωτίζει τις άκρες του δρόμου, ενώ έχουν πιο κίτρινο ή πιο «θερμό» φως για καλύτερη διείσδυση στην ομίχλη. Αυτό που προσφέρουν, είναι ένα σημείο αναφοράς για τον οδηγό, δηλαδή τις άκρες του δρόμου και τις διαγραμμίσεις.

Μεγάλη προσοχή θέλει στο πότε ανάβουμε τα φώτα ομίχλης, καθώς άσκοπη χρήση τους επιφέρει διοικητικό πρόστιμο 80 €.

Σε κάθε περίπτωση η οδήγηση σε ομίχλη είναι κάτι με το οποίο πολλοί από εμάς δεν είμαστε εξοικειωμένοι. Αν βρεθείτε σε τέτοιες συνθήκες εξυπακούεται ότι θα πρέπει να μειώσετε αρκετά την ταχύτητα της κίνησης σας και αν αισθάνεστε άβολα, να σταματήσετε το όχημα σας στο πρώτο ασφαλές σημείο. Προσοχή όμως! ΠΟΤΕ στην άκρη του δρόμου με «αλάρμ», η ορατότητα είναι σημαντικά μειωμένη, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος άλλοι οδηγοί να μην δουν ούτε το αυτοκίνητο, ούτε τα «αλάρμ» του.