Επαγγελματικό ή καθαρόαιμο 4Χ4; Όποιος χαρακτηρισμός και να δοθεί στο θηριώδες pickup της Ford, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι δεν είναι μόνο το ιδανικό όχημα για εκτός δρόμου βόλτες αλλά και ο λόγος για να ταξιδέψει κανείς έως τα Άγραφα.
Κείμενο-Φωτογραφίες-Βίντεο: Βασίλης Κωστάκος
Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, και μία από αυτές ακούει στο όνομα Ford Raptor, και όχι για το προφανή λόγο που κάποιος θα φέρει στο μυαλό του αντικρίζοντας το τεράστιο -για τα ευρωπαϊκά δεδομένα- pickup. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας τον όγκο του Raptor σε συνδυασμό με τα χωμάτινα πλάτους 285 ελαστικά είσαι σίγουρος για τις εκτός δρόμου δυνατότητες αλλά παράλληλα γνωρίζεις ότι θα χρειαστεί να κάνεις κάποιες παραχωρήσεις για να καλύψεις τα σχεδόν τρακόσια ασφάλτινα χιλιόμετρα που θα μας οδηγούσαν στο προορισμό του τριημέρου, τα Άγραφα.
Οι μηχανικοί της Ford θέλησαν να μας διαψεύσουν. Ότι ασχολήθηκαν δηλαδή μόνο με τις επιδόσεις που έρχονται από κινητήρα και τις αναρτήσεις, αφήνοντας σε δεύτερο επίπεδο την οδική συμπεριφορά. Ίσως οδηγοί και επιβάτες θα έπρεπε να είναι υποψιασμένοι όταν κάθονται για πρώτη φορά στα δερμάτινα καθίσματα με την σωστή υποστήριξη και την ηλεκτρομηχανική ρύθμιση. Για τα διακόσια χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομου μέχρι τη Λαμία το Raptor μας ζήτησε απλά να ρυθμίσουμε την επιθυμητή ταχύτητα στο cruise control, να συνδέσουμε το smartphone ε το multimedia σύστημα «SYNC 3» της Ford και το ταξίδι ήταν αντίστοιχο ενός πολυτελούς SUV. Χωρίς κούνημα, αεροδυναμικούς θορύβους ή θόρυβο από τα λάστιχα. Θα θέλαμε βέβαια το Adaptive cruise control (όπως και την πιο άμεση λειτουργία της μεγάλης σκάλας φώτων) του Ford Puma που είχαμε οδηγήσει μια βδομάδα νωρίτερα.
Τα χασμουρητά λόγω άνεσης, αυτοκινήτου και επιβαινόντων, συνεχίστηκαν και στον ανοικτό επαρχιακό δρόμο έως τη Μακρακώμη όπου ουσιαστικά κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες στροφές, ανοικτές στην αρχή για να αρχίσουν να γίνονται πιο κλειστές όσο αρχίζει να ανεβαίνει κανείς προς το Καρπενήσι. Μια μετάβαση που χρειάζεται ο οδηγός του Raptor καθώς το βάρος/ύψος/χαρακτήρας αρχίζει σιγά σιγά να δηλώνει και απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή για τον οδηγό που θα θελήσει κάπως σβέλτα, λόγω της κεκτημένης ταχύτητας από τον αυτοκινητόδρομο. Βέβαια το τοπίο είναι ανασταλτικός παράγοντας και η απόλαυσή του απαιτεί χαλαρή οδήγηση, ειδικά μετά το Χάνι Πανέτσου στη Μεσαία Κάψη όπου ο δρόμος στενεύει αρκετά και ξεκινούν οι φουρκέτες του Τυμφρηστού, για να ακολουθήσουμε το καινούργιο δρόμο που ξεκινά εδώ και αρκετά χρόνια από το χωριό και οδηγεί μέσω μιας σήραγγας στο Καρπενήσι. (Η παλιά διαδρομή είναι σίγουρα πιο αργή αλλά όμως και πιο ενδιαφέρουσα).
Η δεύτερη διαδρομή
Μετά από μια μικρή στάση στην κεντρική πλατεία του Καρπενησίου, δίπλα στις πέτρινες βρύσες όπου το νερό τους να τρέχει χειμώνα καλοκαίρι, και αφού απολαύσαμε έναν κρύο καφέ συνεχίσαμε για τον τελικό προορισμό, το χωριό των Αγράφων. Υπάρχουν δύο διαδρομές για να προσεγγίσει κανείς τα Άγραφα, ο πρώτος από Σκαμνιά, όπου ο ασφαλτοστρωμένος πλέον δρόμος ακολουθεί τον ποταμό Αγραφιώτη μέχρι σχεδόν το χωριό, ενώ ο δεύτερος περνά από Στένωμα, διασχίζεις τον Ταυρωπό και μέσω Δάφνης ανεβαίνεις στο βουνό προς Καμάρια, για να κατηφορίσεις λίγο πριν προς τα Άγραφα. Η επιλογή μας ήταν η δεύτερη διαδρομή καθώς περιλάμβανε και αρκετό χώμα, ενώ από το σημείο της διασταύρωσης Γάβρινα-Δάφνη-Αγράφα έως τον οικισμό Καμάρια είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές ορεινές διαδρομές στην Ελλάδα. Την διαδρομή Καρπενήσι-Στένωμα-Δάφνη κάποιος ντόπιος την έχει χαρακτηρίσει “ειδική διαδρομή”, και όχι άδικα καθώς οι στροφές διαδέχονται η μία την άλλη. Φυσικά χρειάζεσαι και το αντίστοιχο αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα, εμείς όμως οδηγούμε το μεγάλο pickup απολαμβάνοντας τη διαδρομή μέσα από το δάσος με τα έλατα που καλύπτει τη δυτική πλευρά του Τυμφρηστού. Το roller coaster κρατά μέχρι τη Δάφνη, όπου λίγο πιο έξω από το μικρό χωριό υπάρχει ένας μικρός χωματόδρομος που ανηφορίζει απότομα προς την κορυφή και χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά από τους ντόπιους, καθώς οι σχεδόν όλοι οι επισκέπτες της περιοχής επιλέγουν να ανέβουν από τον μεγαλύτερο και πιο “κεντρικό” χωματόδρομο της Μαυρομμάτας. Ο μικρός αυτός χωματόδρομος έχει σχεδόν στην αρχή του μια σειρά από πολύ στενές και κλειστές φουρκέτες αλλά παρ΄ όλη την ανησυχία μας το Raptor δεν ένιωσε να στριμώχνεται καθόλου με το αυτόματο 10άρι κιβώτιο να κάνει όλη τη δουλειά και να επιλέγει την κατάλληλη σχέση ανά πάσα στιγμή. Το δάσος από έλατα που είχε εξαφανιστεί κατεβαίνοντας για τον Ταυρωπό κάνει ξανά την εμφάνισή του και θα μας συντροφέψει για κάμποσο, και έως ότου να συναντήσουμε τη διασταύρωση για τη Γάβρινα, όπου ο χωματόδρομος ακολουθεί σχεδόν την κορυφογραμμή, με τη θέα να σε εντυπωσιάζει με την άγρια ομορφιά της καθώς υπάρχουν λιγοστά δέντρα, ενώ οι κορυφές είναι καλυμμένες με γρασίδι, δίνοντας και μία αίσθηση αλπικού τοπίου.
Στα δύσκολα
Μέχρι σε αυτό το σημείο που μπορεί να φτάσει κανείς ακόμα και με απλό αυτοκίνητο το Raptor νιώθει στο στοιχείο του, ενώ μερικά χιλιόμετρα μετά καλείται να περάσει από το δυσκολότερο σημείο της διαδρομής όπου ο δρόμος είναι γεμάτος πέτρες καθώς σκαρφαλώνει σε μια απότομη πλαγιά. Το θηριώδες 4X4 δεν δείχνει φυσικά να δυσκολεύεται αλλά μεταφέρει στους επιβαίνοντες τα κτυπήματα από τις πέτρες καθώς οι μηχανικοί της Ford όταν επέλεξαν το συγκεκριμένο setup δεν είχαν στο μυαλό τους την μορφολογία των ελληνικών δρόμων αλλά τις φλαταδούρες στις δυτικές πολιτείες αλλά και άλματα σε έναν αγώνα στην Baja. Κατ΄ άλλα κανένα παράπονο από τις αναρτήσεις που δουλεύουν καταπληκτικά και σου δίνουν την αίσθηση ότι προέρχονται από αγωνιστική αυτοκίνητο. Η ταλαιπωρία έτσι και αλλιώς είναι για λίγα χιλιόμετρα, ουσιαστικά έως να βρεθείς στην κορυφή, και από εκείνο το σημείο ακολουθείς την κορυφογραμμή, προσφέροντας μια πανοραμική θέα των γύρω βουνών. Μια θέα που θα μας συντροφεύει έως τη διασταύρωση για τα Άγραφα, για να αρχίσουμε να κατηφορίζουμε προς το χωριό που βρίσκεται καλά προστατευμένο στους πρόποδες του βουνού Κουκουρούντζος, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι. Στα Άγραφα θα διανυκτερεύσουμε στον ξενώνα της κυρά Νίκης, και θα γεμίσουμε τις πεινασμένες μας κοιλιές με τα χειροποίητα μπιφτέκια της και σαλάτα με όλα τα λαχανικά βγαλμένα από τον κήπο της.
Την επόμενη μέρα θα κινηθούμε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς συνδυάζοντας βόλτα, οδήγηση και φωτογράφηση στη γύρω περιοχή, καθώς και μία επίσκεψη στα Βραγγιανά, ένα χωριό κρυμμένο μέσα σε πυκνό δάσος, στις πλαγιές δυο απότομων βουνοκορφών που θυμίζουν πραγματικά Άλπεις. Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η διαδρομή μέχρι τα Βραγγιανά, καθώς ο στενός χωματόδρομος ακολουθεί τον Αγραφιώτη ποταμό μέσα από ένα φαράγγι. Στο διάστημα παραμονής στα Άγραφα το Ford Raptor είχε το ρόλο μιας χωμάτινης πολυτελής λιμουζίνας, που οι καιρικές συνθήκες δεν του επέτρεψαν να δείξει πόσο καλό είναι και στη λάσπη. Παρ΄ όλα αυτά το πέρασμα μέσα από τις μεγάλες κροκάλες στην κοίτη του ποταμού Αγραφιώτη ήταν ένα ευχάριστο παιγνίδι για το Raptor και τον οδηγό του, που δεν χρειάστηκε να επιλέξει κάποιο ειδικό πρόγραμμα, καθώς το πολύ καλό στήσιμο σε συνδυασμό με τα άριστα ελαστικά βοήθησαν να ξεπεραστεί με μεγάλη ευκολία αυτή η …μικρή δοκιμασία.
Μετά από δύο μέρες περιήγησης στους γύρω χωματόδρομους πήραμε με βαριά καρδιά το δρόμο της επιστροφής όχι γιατί θα αφήναμε πίσω μας την όμορφη αυτή γωνιά της πατρίδας μας αλλά και γιατί με την άφιξή μας στην πρωτεύουσα θα έπρεπε να επιστρέψουμε το Raptor, που κέρδισε ένα κομμάτι από την καρδιά μας καθώς δεν είναι απλώς ένα εντυπωσιακό “επαγγελματικό” αλλά κάτι πολύ παραπάνω, όπως δείχνουν και οι πωλήσεις των pickup στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
