Στην παραμυθένια Ορεινή Αρκαδία με την Alfa Romeo Junior Ibrida

Αναζητώντας έναν γιορτινό προορισμό που μπορεί να προσφέρει καθαρές «ανάσες», η Ορεινή Αρκαδία ήταν ψηλά στις προτιμήσεις μας. Η έλευση της ολοκαίνουριας υβριδικής Alfa Romeo Junior μας έκανε να πατήσουμε το «start» και να ξεφύγουμε από την πόλη.

του Τρύφωνα Αλεξόπουλου, Φωτογραφίες: Δημήτρης Μανώλαρος

Μια πραγματικότητα στη δουλειά μας είναι πως όλα συμβαίνουν και προγραμματίζονται την τελευταία στιγμή, ώστε να μπορέσουμε να σας παρουσιάσουμε την επικαιρότητα όσο πιο άμεσα γίνεται. Τα λανσαρίσματα πλέον είναι πολλά, τα ταξίδια επίσης, ενώ τις τεχνολογίες γύρω από την αυτοκίνηση δεν τις… προλαβαίνουμε.

Τελευταίο χαρμόσυνο νέο για μια ακόμη σεζόν που έφτασε στο τέλος της, αλλά και τελευταίο κομμάτι του παζλ του εορταστικού τεύχους QRT 80 –του Γενάρη που λέμε εμείς– ήταν η πολυαναμενόμενη Alfa Romeo Junior. Μα τι αναστάτωση δημιούργησε αυτό το μοντέλο πριν καν παρουσιαστεί ως Milano, κι ακόμη περισσότερο τι επεισοδιακές ήταν οι 120 ώρες από το πρώτο της επίσημο ντεμπούτο μέχρι τη μετονομασία της. Τα έχουμε πει, τα έχουμε συζητήσει, έχουμε δει ακόμα και την κορυφαία έκδοση που μπαίνει στην πρίζα, τη Veloce, με τους 280 ίππους και τις καινοτομίες στη μετάδοση. Ήρθε λοιπόν η στιγμή της πιο γήινης έκδοσης, αυτής με το ήπια υβριδικό σύνολο του 1,2 λίτρου, που, παρά την 48V αρχιτεκτονική του, μπορεί να το κινήσει υπό περιπτώσεις μόνο με την μπαταρία. Ωστόσο, την αναλυτική της δοκιμή θα τη διαβάσετε λίαν συντόμως, οπότε αυτή τη φορά είπαμε να ταξιδέψουμε μαζί της, να τη «στρώσουμε», μιας και την παραλάβαμε με μόλις 16 χιλιόμετρα στο κοντέρ, και να ζήσουμε την εμπειρία μαζί της σε έναν χειμερινό προορισμό που σίγουρα σας ενδιαφέρει, ειδικά εάν δεν έχετε ακόμη προγραμματίσει τις διακοπές σας. Forza για Ορεινή Αρκαδία, λοιπόν.

Σε αναζήτηση ενός ήρεμου και γιορτινού προορισμού

Πολλές φορές το ζητούμενο σε ένα χειμερινό ταξίδι, ειδικότερα κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, είναι να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα, να πάρουμε «αέρα» που λέμε, και να αφήσουμε κάθε σκέψη γύρω από τη δουλειά μας κλειδωμένη στο γραφείο. Οι ορεινοί προορισμοί που έχει να προσφέρει ο τόπος μας είναι ιδανικοί για όλα τα παραπάνω, ειδικότερα όταν το ρεπερτόριο περιλαμβάνει μικρά παραδοσιακά χωριά. Μακριά λοιπόν από τη «βαβούρα», την πολυκοσμία και τα… πάρτι άλλων προορισμών, όπως για παράδειγμα της Βοιωτίας με την Αράχοβα και τον Παρνασσό, της Κορινθίας με τα Τρίκαλα, αλλά και της Αχαΐας με τα Καλάβρυτα, η Ορεινή Αρκαδία έχει πολλά και δημοφιλή διαμάντια για ήρεμες και γιορτινές διακοπές.

Από την Αθήνα στο Λεβίδι κι από εκεί στο παραμύθι

Με τα μάτια όλων των οδηγών στην πυκνή πρωινή κίνηση στραμμένα πάνω στην Junior, το ταξίδι μας ξεκίνησε με χαμηλή θερμοκρασία που σταδιακά όλο και κατέβαινε. Τα προγνωστικά είχαν βγει σωστά και τα θερμαινόμενα καθίσματα της Alfa πρωταγωνίστησαν από τα πρώτα λεπτά, μέχρι το τέλος του ταξιδιού. Γνωρίζετε ότι η διαδρομή στην Ε.Ο. Αθηνών-Κορίνθου, αλλά και η συνέχειά της προς Τρίπολη αποτελεί μια ευχάριστη και στρωτή «γραμμή» προς τον προορισμό μας. Τίποτε το αξιοσημείωτο να σχολιάσουμε, παρά μόνο την άνεση και ησυχία της Junior Ibrida στο ταξίδι. Εξαιρετικά στη στήριξη τα μαλακά της καθίσματα, σχετικά χαμηλή και η κατανάλωσή της, με το Adaptive Cruise Control να μας κεντράρει στη λωρίδα και να μας λύνει τα χέρια. Ήθελε βέβαια και αυτό τον χρόνο του για να καλιμπραριστεί και να μην πηγαίνει πολύ δεξιά. Είπαμε, την παραλάβαμε… κουτί.

Η πρώτη στάση μας στα ΣΕΑ Αρτεμισίου. Ο λόγος ήταν το ομιχλώδες τοπίο που εκτεινόταν μπροστά μας όσο κατηφορίζαμε. Δεν γινόταν να μη φωτογραφίσουμε το σκηνικό βγαλμένο από ταινία της ευρύτερης περιοχής που είναι γνωστή για την ομίχλη της.

Ομίχλη και στην εθνική λίγο πριν τα διόδια της Νεστάνης, με την κατάμαυρη Junior σαν να διασχίζει τα κάτασπρα «σύννεφα». Τρομερή αντίθεση πρέπει να έκανε, η οποία συνεχίστηκε μέχρι και λίγο έξω από τη Μηλιά, στον επαρχιακό δρόμο Πατρών-Τριπόλεως. Άλλη μια στάση για να φωτογραφίσουμε την Ιταλίδα, αλλά και να «ανεφοδιαστούμε» με πρωινό σε έναν τοπικό φούρνο. Κρατήσαμε το χαμόγελο της ιδιοκτήτριας, τσιμπήσαμε και το κέρασμά μας (η φιλοξενία των κατοίκων φάνηκε με το… καλημέρα) και ανηφορίσαμε σιγά σιγά για το tour.

Ένα τέταρτο αργότερα συναντήσαμε τον πρώτο μας προορισμό, το Λεβίδι. Ένα χωριό που διατηρεί την παραδοσιακή του φυσιογνωμία, με όμορφα πέτρινα σπίτια και, όπως είπαμε, φιλόξενους κατοίκους. Η πλατεία του είναι το κέντρο της ζωής εκεί, όπου μπορείτε να απολαύσετε ελληνικό καφέ ή τσίπουρο. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το δάσος του Μαινάλου. Η καιρός μάς το είχε χαλάσει ήδη, το χιονοδρομικό κλειστό χωρίς χιόνι, οπότε και ακολουθήσαμε άλλη διαδρομή, ανηφορίζοντας προς τη Βυτίνα. Απαραίτητη όμως η επίσκεψη στον Μαίναλο.

Το χωριό της Βυτίνας, στις πλαγιές του Μαινάλου, περιτριγυρισμένο από δάση έλατων σε υψόμετρο οριακά πάνω από τα 1.000 μέτρα, προσφέρει μια ρομαντική και χαλαρωτική ατμόσφαιρα. Είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της περιοχής και όχι άδικα. Η εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα στο επίκεντρο του χωριού, χτισμένη το 1846, αφιερωμένη στον άγιο που η ιστορία θέλει να βοήθησε το χωριό να γλιτώσει από την πανώλη. Ο «Δρόμος της Αγάπης», ένα μονοπάτι μέσα στη φύση, είναι υπέροχος για βόλτες και φωτογραφίες, ενώ το λαογραφικό μουσείο προσφέρει μια ματιά στην ιστορία της περιοχής.

ΒΥΤΙΝΑ

Tip: Δοκιμάστε το φημισμένο μέλι της Βυτίνας και αγοράστε παραδοσιακά ζυμαρικά από τα μικρά μαγαζάκια του χωριού.

Δραστηριότητες:

Πεζοπορία: Διαδρομές στο Μαίναλο, όπως το Menalon Trail.
Ποδηλασία: Εξερευνήστε τα δασικά μονοπάτια με ποδήλατο.
Χειμερινά σπορ: Το χιονοδρομικό κέντρο Μαινάλου βρίσκεται κοντά.

Ο επόμενος προορισμός μας… καθάρισε τα πνευμόνια. Πιο καθαρός από κάθε άλλο χωριό στην Ορεινή Αρκαδία ο αέρας στα Μαγούλιανα, το υψηλότερο χωριό της Πελοποννήσου. Τα πέτρινα σπίτια, τα στενά καλντερίμια και η αυθεντική ηρεμία του χωριού θα σας κερδίσουν εκεί. Οι πέτρινες βρύσες (37 στο σύνολό τους) επίσης, που αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της περιοχής, ήταν τόποι συνάντησης, όπου οι κάτοικοι αντάλλασσαν νέα ή έκαναν καθημερινές δουλειές, όπως το πλύσιμο ρούχων. Πιείτε μια γουλιά από το νερό, το οποίο είναι πεντακάθαρο και έρχεται από τις πηγές του Μαινάλου.

Από το καταπράσινο τοπίο και την ατελείωτη θέα σε έναν λόφο ακριβώς στην είσοδο των Μαγουλιάνων, σε μια ξαφνική «μουντάδα» και ένα τοπίο παγωμένο. Οι θερμοκρασίες το βράδυ υπό του μηδενός είχαν την επιρροή τους στα σημεία της διαδρομής που δεν έβλεπε ο ήλιος, όσο πλησιάζαμε προς τη γραφική Δημητσάνα. Εκεί πετύχαμε και το πρώτο γιοφύρι πάνω από τον Λούσιο Ποταμό, παραπόταμο του Αλφειού, με μήκος περίπου 23 χιλιομέτρων. Σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομα αυτό επειδή στα νερά του έλουσαν τον νεογέννητο Δία οι νύμφες Νέδα, Αγνώ και Θεισόα. Εκεί ακριβώς είχαμε σταματήσει, όλως τυχαίως.

Η Δημητσάνα λοιπόν μπροστά μας, με το εντυπωσιακό φυσικό της περιβάλλον, προσφέρει πολλά για να δει και να κάνει κανείς. Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης παρουσιάζει παραδοσιακούς μύλους και μηχανισμούς που αξιοποιούσαν τη δύναμη του νερού. Τα στενά σοκάκια, οι πετρόκτιστες βρύσες και τα μοναστήρια, όπως το Φιλοσόφου και το Προδρόμου, είναι μοναδικά αξιοθέατα. Ίσως το πιο γραφικό χωριό για να μείνει κανείς, αλλά και το πιο τουριστικό μαζί με τη Βυτίνα.

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ

Tip: Δοκιμάστε τοπικά εδέσματα στις παραδοσιακές ταβέρνες και ψωνίστε προϊόντα όπως τραχανά και μέλι.

Δραστηριότητες:

Ράφτινγκ: Στον Λούσιο ποταμό, μια συναρπαστική εμπειρία για τους λάτρεις της περιπέτειας.
Πεζοπορία: Στο μονοπάτι που συνδέει τα μοναστήρια Φιλοσόφου και Προδρόμου.

Προχωρήσαμε προς τη Στεμνίτσα, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της, που είναι γνωστή για τα εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας. Το χωριό όντως αποπνέει μια αίσθηση παλαιού μεγαλείου με τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά. Το όνομά της έχει σλάβικη προέλευση και μεταφράζεται σε «τόπο σκιερό και δασώδη».

Εκεί ένας κάτοικος της περιοχής μας αναγνώρισε, πρόθυμος να μας κεράσει καφέ και να συζητήσουμε για την Junior. Δεν την «ξεχάσαμε» την Ιταλίδα που μας είχε ανεβάσει στα βουνά με απόλυτη άνεση και αξεπέραστη πρόσφυση. Μας είπε ότι «παράτησε» την Αθήνα και μετακόμισε στη Δημητσάνα με την οικογένειά του, διατηρώντας τοπική επιχείρηση με εκλεκτά προϊόντα. Οι τουρίστες έρχονται να βρουν χιόνι όπως μας είπε και τα τηλέφωνα παίρνουν «φωτιά» όσο οι θερμοκρασίες πέφτουν. Μόλις όμως έρθουν και πέσουν οι πρώτες νιφάδες, ποιος τους… είδε, στον φόβο τους μην αποκλειστούν. Στην πλατεία είδαμε και το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην περιοχή, η οποία ακόμα στολιζόταν και προετοιμαζόταν για τις γιορτές. Σίγουρα όταν θα το διαβάζετε η κίνηση από όσους θα κάνουν διακοπές θα έχει γεμίσει κάθε ξενοδοχείο και τα φωτάκια θα λαμπυρίζουν σε κάθε γωνιά.

ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ

Tip: Καθίστε σε κάποιο καφενείο στην πλατεία για να απολαύσετε καφέ και παραδοσιακό γλυκό κουταλιού. Επισκεφθείτε τη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας και αγοράστε χειροποίητα κοσμήματα. Μην παραλείψετε την πεζοπορία προς την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Στεμνίτσας ώστε να δείτε τη μαγευτική θέα από το μοναστήρι.

Μία σύντομη στάση και στο μικρό αλλά γοητευτικό χωριό, που ακούει στο όνομα Ελληνικό, παλαιότερα γνωστό ως Μούρεσι. Ιδανικό για χαλάρωση και εξερεύνηση, αποτελεί πύλη προς το Λούσιο φαράγγι, όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν πεζοπορίες ή απλώς να θαυμάσουν το τοπίο. Όμως, ο επόμενος προορισμός ήταν ήδη στο μυαλό μας. Τελευταίος, πριν τη στάση για φαγητό. Είχε μεσημεριάσει, βλέπετε…

Η Καρύταινα μπροστά μας. Μια από τις πιο εντυπωσιακές κωμοπόλεις της Αρκαδίας, γνωστή για το φράγκικο κάστρο της του 13ου αι. και τη μεσαιωνική γέφυρα. Το τοπίο είναι γεμάτο ιστορία και εντυπωσιακή φυσική ομορφιά. Εκεί και αν έχει πολλά να δεις και να κάνεις. Ακολουθήσαμε τις συμβουλές των ντόπιων και αφού φάγαμε κατευθυνθήκαμε προς το γεφύρι του Ατσίχολου. Το μικρό πέτρινο γεφύρι ήταν και το αξιοθέατο που μας έκανε να μείνουμε περισσότερη ώρα. Η πρόσβαση στον ποταμό, η στάθμη του οποίου ήταν αρκετά χαμηλά, αποτελεί μέρος ιδανικό για χαλάρωση και αναζωογόνηση, ίσως και για πικ-νικ. Σίγουρα οι φωτογραφίες στα social media θα κερδίσουν την προσοχή από τα νερά και το υπέροχο τοπίο.

ΚΑΡΥΤΑΙΝΑ

Tip: Φωτογραφίστε τη γέφυρα του Αλφειού και επισκεφθείτε το κάστρο, το οποίο προσφέρει μοναδική θέα στον ποταμό. Στην πλατεία θα βρείτε και τις πιο γνωστές ταβέρνες της περιοχής.

Έμενε η επιστροφή, μιας και εμείς κάναμε μόλις μια μονοήμερη εξόρμηση στα χωριά της Ορεινής Αρκαδίας και θέλαμε να επιστρέψουμε πριν νυχτώσει. Κάναμε ακόμη μια στάση στη σύγχρονη γέφυρα πάνω από τον Αλφειό, κάτω από την οποία βρίσκονται η γραφική παλιά και το βυζαντινό πέτρινο εκκλησάκι της Γέννησης της Θεοτόκου. Ο δρόμος μάς έβγαλε στη Μεγαλόπολη και στο εργοστάσιο της ΔΕΗ. Είχαμε αφήσει πλέον το πανέμορφο σκηνικό μακριά από τους καθρέπτες του αυτοκινήτου και επιστρέφαμε γεμάτοι στη βάση μας. Μακάρι να είχαμε τον χρόνο για μια διανυκτέρευση και το ευχόμαστε σε εσάς μέσα στις γιορτές. Καλά να περάσετε λοιπόν, καλή χρονιά και ασφαλή χιλιόμετρα, και αν ακόμη δεν έχετε «κλείσει» το μέρος για τις γιορτινές σας διακοπές, φέτος αυτή είναι η πρότασή μας. Αν έχετε και μια Alfa Romeo Junior μαζί σας συντροφιά, ακόμα καλύτερα.

Διαμονή & κόστος

Το μέσο κόστος διαμονής στην Ορεινή Αρκαδία εξαρτάται από την επιλογή καταλύματος και την περίοδο της επίσκεψης. Κατά τις γιορτές, οι τιμές μπορεί να αυξηθούν ελαφρώς λόγω ζήτησης.

Ξενώνες και παραδοσιακά καταλύματα: 70-120 ευρώ τη βραδιά για δίκλινο δωμάτιο, συχνά με πρωινό.

Boutique hotels: 120-180 ευρώ τη βραδιά, με πιο πολυτελείς παροχές και σπιτική φιλοξενία.

Ενοικιαζόμενα σπίτια ή βίλες: Από 150 ευρώ και πάνω ανά βραδιά, ανάλογα με τη χωρητικότητα και τις ανέσεις.

Η Βυτίνα και η Δημητσάνα προσφέρουν τα περισσότερα και πιο ποιοτικά καταλύματα, ιδανικά για ζευγάρια ή οικογένειες που θέλουν να απολαύσουν άνεση και θέα. Στη Στεμνίτσα και την Καρύταινα θα βρείτε πιο ήρεμες επιλογές για όσους επιθυμούν ησυχία.

Συνολικό κόστος (Αθήνα-Δημητσάνα-Αθήνα)

Διοδίων: 19 ευρώ (24 μέσω Αττικής Οδού)

Καυσίμου: 40 ευρώ (6,5 λ./100 χλμ.)

Alfa Romeo Junior 1.2 Ibrida

Οι δύο εκδοχές της Junior, η ηλεκτρική με την θερμική δηλαδή, μοιάζουν αρκετά, ωστόσο υπάρχουν και ορισμένες ορατές διαφορές. Πρώτα θα παρατηρήσετε τις μικρότερης διαμέτρου ζάντες (17 ιντσών ως στάνταρ), που εδώ μόνο προαιρετικά μπορούν να φτάσουν τις 20 ίντσες. Στο πίσω μέρος, η υβριδική έχει μια διπλή απόληξη της εξάτμισης στοιχείο που προφανώς και απουσιάζει από την ηλεκτρική, την όποια βέβαια βρήκαμε κάπως μικρή. Οι πιο παρατηρητικοί, ενδεχομένως να καταλάβουν και την αυξημένη (κατά 25 χιλιοστά σε σχέση με την έκδοση Veloce των 280 ίππων) απόσταση από το έδαφος, η οποία του δίνει έναν περισσότερο SUV χαρακτήρα, αλλά και δύο ανοιχτές εσοχές διπλά από την «εξηλεκτρισμένη» μάσκα ώστε να τροφοδοτείται ο θερμικός κινητήρας με αέρα. Στην καμπίνα, μην μπείτε στον κόπο να ψάξετε, αφού οι διαφορές περιορίζονται σε ένα γράμμα στον λεβιέ και στις ενδείξεις των οθονών για το σύστημα κίνησης. Πολλά κοινά στοιχεία με μοντέλα της Stellantis σε αυτή την κατηγορία επίσης, όπως οι διακόπτες και οι οθόνες. Όλα όμως έχουν διαφορετική αύρα, ενώ η σχεδίαση έχει και αυτή τη μοναδικότητά της.

Κάτω από το καπό, βρίσκεται ο τρικύλινδρος κινητήρας 1.2 PureTech που συνδυάζεται με έναν ηλεκτροκινητήρα 29 ίππων. Αν και χαμηλή η ισχύς του, σε συνθήκες χαμηλής πρόσφυσης αρκεί για να κάνει τη διαφορά. Όπως και σε άλλες μάρκες του ομίλου, η Stellantis χαρακτηρίζει το υβριδικό σύνολο ως ήπιο, αν και είναι πλήρως υβριδικό. Αυτό σημαίνει ότι η Junior Ibrida μπορεί να κινηθεί για μικρές αποστάσεις αμιγώς ηλεκτρικά. Κάτι που έχουμε εκτιμήσει και σε άλλα μοντέλα του ομίλου, είναι το turbo μεταβλητής γεωμετρίας που εξασφαλίζει άμεση απόκριση από τις χαμηλές στροφές.

Η αίσθηση πίσω από το τιμόνι είναι αρκετά καλή. Στο πρόγραμμα οδήγησης Dynamic, ο κινητήρας είναι ζωηρός και ανεβάζει πρόθυμα στροφές. Είτε μιλάμε για εκκίνηση από στάση, είτε για επιταχύνσεις εν κινήσει. Ενδιαφέρον έχει ότι το μπουτόν για τα προγράμματα είναι ίδιο με άλλα μοντέλα του ομίλου, τα ονόματα των προγραμμάτων στην οθόνη όμως έχουν τα χαρακτηριστικά του καθιερωμένου “DNA” της Alfa.

Το κιβώτιο e-DCT6 είναι εξίσου καλό και ομαλό στη λειτουργία του. Στο εξατάχυτο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη είναι ενσωματωμένος ο ηλεκτρικός κινητήρας των 29 ίππων που υποστηρίζει με το έργο του το θερμικό κινητήρα. Σε χαλαρή οδήγηση, όλα βαίνουν καλώς. Οι ταχύτητες αλλάζουν ομαλά, δίχως τον παραμικρό κραδασμό. Όσο αυξάνεται όμως ο ρυθμός, τόσο περισσότερο αργεί ν’ ανεβάσει σχέση το κιβώτιο. Δεν μας δημιούργησε πάντως ουσιαστικό πρόβλημα αλλά δεν είχαν κι’ όλας οι αλλαγές την όποια σπορ αίσθηση αναζητούσαμε. Σε αντίθεση με το πλαίσιο που φαίνεται κάπως πιο δεμένο από συγγενικά μοντέλα, με ένα ξεκάθαρα πιο άμεσο μπροστινό μέρος και πολύ μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης.

Η υβριδική Junior είναι ευχάριστη στο δρόμο και ταξιδεύει με χαμηλές στροφές, ενώ πότε-πότε σβήνει εντελώς ο θερμικός, κάνοντας coasting. Την παραλάβαμε άστρωτη, με μόλις 16 χλμ. στο κοντέρ, οπότε και η ένδειξη της κατανάλωσης δεν ήταν απόλυτα αντικειμενική. Στον αυτοκινητόδρομο μας ζήτησε 6,7 λίτρα για κάθε 100 χιλιόμετρα. Στην επιστροφή μας καταλήξαμε με 7,9 που σίγουρα δεν την αντιπροσωπεύουν. Περισσότερα, σε κάθε περίπτωση, στην αναλυτική της δοκιμή, σύντομα!