Πήγαμε σε χιονοδρομικό με ηλεκτρικό αυτοκίνητο... και δεν μείναμε!

Περίεργα πράγματα, κάναμε Αθήνα – Καλάβρυτα και Καλάβρυτα – Αθήνα με το BYD Seal κι όμως, καταφέραμε να μη… μείνουμε ούτε και να ταλαιπωρήσουμε άλλους επισκέπτες

Μετά τον μεγάλο ντόρο που δημιουργήθηκε από αβάσιμα ρεπορτάζ και λανθασμένες, όπως αποδείχθηκε, πληροφορίες της αστυνομίας για ηλεκτρικά αυτοκίνητα που “ξέμειναν” από μπαταρία στην Αράχωβα και δημιούργησαν κυκλοφοριακό κομφούζιο, αποφασίσαμε να πάμε σε έναν χειμερινό προορισμό με ηλεκτρικό αυτοκίνητο.

Τι πιο κατάλληλο από το BYD Seal με τα 520 “κοντερίσια”, που λέγαμε και παλαιότερα, χιλιόμετρα αυτονομίας. Η αποστολή μας σχετικά απλή: να πάμε στα Καλάβρυτα και να επιστρέψουμε στην Αθήνα χωρίς φόρτιση. Ένα ταξίδι 400 περίπου χιλιομέτρων, με τα περισσότερα από αυτά στον αυτοκινητόδρομο, είναι ότι πρέπει για να διαπιστώσουμε αν είναι εφικτό κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι στη συγκεκριμένη διαδρομή υπάρχουν τρία ΣΕΑ στα οποία θα μπορούσαμε να (ταχυ)φορτίσουμε σε περίπτωση που χρειαζόταν.

Μην κάνεις όνειρα γιατί..

Με το ποσοστό της μπαταρίας στο 100%, την πρόβλεψη της αυτονομίας στα 520 χιλιόμετρα και τη θερμοκρασία στους 16 βαθμούς κελσίου ξεκινήσαμε με στόχο να διανύσουμε τα σχεδόν 200 χιλιόμετρα μέχρι τα Καλάβρυτα κινούμενοι στο όριο ταχύτητας. Το σύστημα πλοήγησης του αυτοκινήτου όμως φάνηκε να βάζει “φρένο” στα σχέδια μας για επιστροφή στην Αθήνα χωρίς φόρτιση, καθώς υπολόγιζε ότι θα φτάσουμε στα Καλάβρυτα με 41%.

Περίπου δύο ώρες αργότερα, φτάσαμε στο κέντρο του χωριού με 44% μπαταρία και πρόβλεψη για 229 χιλιόμετρα υπολειπομένης αυτονομίας. Ιδανική συνθήκη θα λέγαμε για μία επίσκεψη στο χιονοδρομικό, ώστε να καταφέρουμε να μείνουμε από μπαταρία, να παρατήσουμε το αβοήθητο Seal στη μέση του δρόμου και να ταλαιπωρήσουμε όλους τους υπόλοιπους επισκέπτες…

Ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα!

Με την προϋπόθεση ότι εν τέλει θα χρειαστούμε φόρτιση, υπήρξαν δύο σκέψεις: είτε να φορτίσουμε σε ΣΕΑ κατά την επιστροφή μας προς Αθήνα, είτε να βρούμε κάποιον φορτιστή κοντά στο κατάλυμα μας, ώστε το πρωί που θα ξυπνήσουμε να έχουμε πλήρως φορτισμένο αυτοκίνητο. Τη λύση στο δίλημμά μάς την έδωσε ο Δήμος Καλαβρύτων, ο οποίος έχει τοποθετήσει δύο φορτιστές 22kw στο κέντρο του χωριού και μάλιστα χωρίς χρέωση, τουλάχιστον τις ημέρες που πήγαμε. Το βασικό πρόβλημα που προκύπτει σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια είναι ότι τέτοιοι φορτιστές είναι συνήθως κατειλημμένοι. Στη δική μας περίπτωση σταθήκαμε τυχεροί, καθώς το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε δεν είχε τόσους πολλούς επισκέπτες.

Στο χιονοδρομικό για.. φόρτιση

Ξημέρωσε μία βροχερή χειμωνιάτικη ημέρα και με το Seal γεμάτο μπαταρία, ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε προς το χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων. Περίπου 25 λεπτά αργότερα και έχοντας διανύσει 15 χιλιόμετρα σε έναν μαγευτικό επαρχιακό δρόμο με έλατα, φτάσαμε στη βάση του χιονοδρομικού, στα 1.700 μέτρα υψόμετρο. Ως “ηλεκτροκινούμενοι” τα μάτια μας έπεσαν κατευθείαν στους 4 φορτιστές ( 8 πρίζες σύνολο των 22kw) που έχει τοποθετήσει η DEI Blue και έναν ακόμα ( 2 πρίζες των 22kw) του Δήμου Καλαβρύτων. Στην περίπτωση λοιπόν που δεν βρίσκαμε φορτιστή μέσα στο χωριό, θα μπορούσαμε να φορτίσουμε κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο χιονοδρομικό. Σημαντική σημείωση: είναι πρέπον και υποχρέωσή μας απέναντι στους υπόλοιπους χρήστες των φορτιστών, να αποδεσμεύουμε την θέση φόρτισης όταν αυτή ολοκληρωθεί, ώστε να είναι διαθέσιμη και για τους επόμενους. Το αναφέρουμε αυτό διότι έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο οι οδηγοί να αφήνουν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα στις θέσεις φόρτισης αρκετές ώρες αφού έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ή ακόμα και χωρίς να φορτίζουν.

Για την ιστορία, στο χιονοδρομικό φτάσαμε με 88% μπαταρία, ενώ όταν γυρίσαμε στα Καλάβρυτα το ποσοστό ανέβηκε στο 90%, λόγω του ότι η διαδρομή είναι μόνιμα κατηφορική και εκμεταλλευτήκαμε πλήρως την αναγεννητική πέδηση του Seal.

Η ώρα της επιστροφής έφτασε, επιβιβαζόμαστε στο Seal, το οποίο φορτίσαμε για περίπου μισή ώρα, ξανά χωρίς χρέωση, η μπαταρία στο 96% και η πρόβλεψη της αυτονομίας στα 502 χιλιόμετρα. Δύο ώρες αργότερα φτάνουμε στην Αθήνα με 48% μπαταρία και 251 χιλιόμετρα ακόμα “καβάτζα”. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν λιγότερο ενεργοβόρο για το αυτοκίνητο, καθώς η διαδρομή από τα Καλάβρυτα μέχρι και την είσοδό μας στον αυτοκινητόδρομο ήταν ως επί το πλείστο κατηφορική, ενώ η συνολική κατανάλωση των 444 χιλιομέτρων του ταξιδιού ανήλθε στις 20.2 kW-h/100km.

Δεν γίνεται να μείνεις από ρεύμα!

Στα συνολικά 444 χιλιόμετρα του ταξιδιού μας διαπιστώσαμε, για ακόμα μία φορά, ότι είναι σχεδόν αδύνατο να μείνεις από μπαταρία. Οι σταθμοί φόρτισης είναι πλέον περισσότεροι σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια και οι ταχύτητες φόρτισης, τουλάχιστον στους αυτοκινητόδρομους, αυξάνονται. Εννοείται ότι η ηλεκτροκίνηση δεν μπορεί να εξισωθεί με τα ορυκτά καύσιμα, δεν μπορεί να συγκριθεί με την ευκολία του ανεφοδιασμού σε 5 λεπτά και την πανεύκολη εύρεση βενζινάδικου. Η ηλεκτροκίνηση δεν είναι για όλους. Χρειάζεται έναν υποτυπώδη “σχεδιασμό” και plan B σε περίπτωση που κάποιος φορτιστής δεν δουλεύει ή είναι κατειλημμένος. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είσαι πολύ άτυχος, εντελώς αφελής ή απερίσκεπτα θαρραλέος για να ξεμείνεις από μπαταρία. Υπάρχουν φορτιστές στις πόλεις, ταχυφορτιστές στα ΣΕΑ, και όπως διαπιστώσαμε και στα χιονοδρομικά κέντρα ή κοντά σε αυτά. Χειμωνιάτικες μέρες που είναι, ας μάθουμε να τοποθετούμε σωστά τις αλυσίδες στα οχήματά μας και ας ελπίσουμε στο εγγύς μέλλον να μην υποτιμούνται σε τέτοιο βαθμό οι γνώσεις και η νοημοσύνη μας.