Είναι δρόμος – διασημότητα και τουριστικός προορισμός πλέον στη Ρουμανία. Ελάχιστοι τον γνώριζαν μέχρι που το 2009 ο Τζέρεμι Κλάρκσον και η παρέα του γύρισαν εκεί το πρώτο επεισόδιο της 14ης σεζόν του TopGear. Έκτοτε θεωρείται ιερό δισκοπότηρο για κάθε λάτρη της οδήγησης.
Είναι δύσκολο να προφέρεις το όνομά του: Τρανσ-φα-γκα-ρα-σάν! Χωρίστε το σε τρεις συλλαβές, μάθετε τι σημαίνει και ίσως βρείτε άκρη: ΤΡΑΝΣ – ΦΑΓΚΑΡΑΣ – ΑΝ. Κυριολεκτικά σημαίνει το πέρασμα από τα βουνά Φαγκάρας. Όμως πρέπει να βρεθείτε εκεί πάνω στα Καρπάθια Όρη της Ρουμανίας και να οδηγήσετε, ώστε μην τον ξεχάσετε ποτέ. Ούτε σαν όνομα, ούτε σαν εμπειρία.
Λένε ότι είναι ο πιο όμορφος δρόμος του κόσμου. Τον ζήσαμε επί δύο ημέρες με το πιο άχαρο όχημα που θα μπορούσαμε να έχουμε – ένα φορτηγό Iveco είναι το κάμπερ μας – και όμως μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι είναι. Αν όχι του κόσμου, της Ευρώπης σίγουρα.
Η επίσημη ονομασία του είναι DN7C. Από νότια ξεκινά επίσημα από την πόλη Μπάσκοφ, σκαρφαλώνει στα 2.042 μέτρα (μόνο το πέρασμα Τρανσαλπίνα ανεβαίνει λίγο πιο στα Καρπάθια) και προσγειώνεται με συγκλονιστικό τρόπο στην Τρανσυλβανία φτάνοντας ουσιαστικά μέχρι την εθνική N1 που συνδέει τις πόλεις Σίμπιου και Μπράσοφ. 190 χιλιόμετρα συνολικά. Στο ψηλότερο σημείο του θα βρείτε το μεγαλύτερο τούνελ της Ρουμανίας και στην έξοδο τη γραφική λίμνη Μπαλέα, δίπλα στο τουριστικό χωριουδάκι με τους ξενώνες και τα μαγαζιά που πουλάνε τυριά και αλλαντικά. 2 ευρώ για μια ώρα πάρκινγκ ζητούν εκεί πάνω.
Το εκπληκτικό είναι ότι ένας δρόμος – ποίημα, τον οποίο λες και σχεδίασε ένας θεότρελος λάτρης των Ferrari και των Porsche σα να είχε εμπνευστεί από παιδικό αυτοκινητόδρομο, ήταν επινόηση του πιο σκληρού δικτάτορα που γνώρισε το πρώην ανατολικό μπλοκ: του Νικολάε Τσαουσέσκου. Από το 1970 έως το 1974 που φτιαχνόταν ο δρόμος λέγεται ότι δεκάδες εργάτες έχασαν τη ζωή τους, λόγω των αντίξοων συνθηκών. Ο καιρός εκεί πάνω δεν αστειεύεται και δεν είναι τυχαίο ότι κάθε χρόνο το Τρανσφαγκαρασάν κλείνει στα τέλη Οκτωβρίου και ανοίγει στην κυκλοφορία λίγο πριν το επόμενο καλοκαίρι.
Εμείς δεν οδηγήσαμε απλώς αλλά κοιμηθήκαμε εκεί πάνω δύο μέρες μετά την πρώτη χιονόπτωση που για λίγες ώρες έκλεισε το δρόμο. Ήταν μια αξέχαστη, φεγγαρόφωτη βραδιά με θέα τη μισή Τρανσυλβανία. Θα επιστρέψουμε με το σωστό αυτοκίνητο.
