Τις τελευταίες ημέρες, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έχουν πληγεί από το ονομαζόμενο “Qatargate”, το σκάνδαλο που αποκάλυψε την πιθανή παρέμβαση του Κατάρ στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και νομοθετικών διαδικασίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με απλά λόγια, υπάρχουν ενδείξεις ότι το Κατάρ έδινε βαλίτσες γεμάτες χρήματα σε ευρωβουλευτές, λομπίστες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και λοιπά άτομα σχετιζόμενα με το Ευρωκοινοβούλιο, προκειμένου να υποστηρίξουν τις θέσεις του Εμιράτου στις Βρυξέλες και το Στρασβούργο.
Αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς για να υπάρχουν αποδείξεις, τα πλοκάμια του σκανδάλου με το χρηματισμό ευρωβουλευτών ενδέχεται να αγγίξουν και την αυτοκινητοβιομηχανία. Ο Carlo Bonomi, πρόεδρος της Confindustria (Ένωση Ιταλών Βιομηχάνων), για παράδειγμα, αναρωτιέται εάν ξένες χώρες επηρέασαν ορισμένες από τις πρόσφατες αποφάσεις της ΕΕ που αφορούν τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Εννοεί την απόφαση για την απαγόρευση πώλησης νέων αυτοκινήτων με θερμικούς κινητήρες από το 2035, η οποία περιλαμβάνεται στο σχέδιο “Fit for 55”. Σύμφωνα με τον Bonomi, “το θέμα της διαφθοράς στο οποίο εμπλέκονται μέλη του Κοινοβουλίου της ΕΕ πρέπει να μας κάνει ν’ αναλογιστούμε εάν ορισμένα μέτρα έχουν επηρεαστεί από ξένες οικονομίες. Υπό αυτό το πρίσμα, αναρωτιέμαι εάν οι επιλογές που έγιναν, για παράδειγμα, στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας ή στο θέμα των συσκευασιών (ΣτΜ: κατάργηση πλαστικών στις συσκευασίες), είναι επιλογές που έγιναν με απόλυτα συνειδητό τρόπο ή εάν έχουν υιοθετηθεί με βάση εξωτερικές πιέσεις”.
Τα βέλη που εξαπολύει ο Bonomi είναι φαρμακερά. Η απαγόρευση πώλησης αυτοκινήτων με θερμικούς κινητήρες αποτελεί αντικείμενο μεγάλης διαμάχης και έντονων ερωτημάτων, με μεγάλες επιπτώσεις στην απασχόληση στη Γηραιά Ήπειρο. Για παράδειγμα, γιατί δεν εξετάστηκε η λύση των συνθετικών καυσίμων, τα οποία θα μπορούσαν να πωλούνται από το υπάρχον δίκτυο πρατηρίων καυσίμων και να χρησιμοποιηθούν από τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν, δίχως καν να απαιτούνται μετατροπές σε αυτά; Γιατί αυτή η βιασύνη όταν το ποσοστό των αερίων του θερμοκηπίου που εκπέμπεται από τα αυτοκίνητα είναι απειροελάχιστο σε σχέση με αυτό που εκπέμπεται για παράδειγμα από τις αγελάδες; Γιατί δεν περιμένουμε να εξελιχθεί η τεχνολογία των μπαταριών, εφόσον σε ολόκληρο τον κύκλο ζωής του ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι πιο επιβαρυντικό για το περιβάλλον σε σχέση με ένα αυτοκίνητο με θερμικό κινητήρα (με την υπάρχουσα τεχνολογία, στο μέλλον αυτό μπορεί να αλλάξει); Γιατί θεωρούμε εξ ορισμού τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα “καθαρά”, όταν το ρεύμα για τη φόρτισή τους παράγεται από “βρώμικες” λιγνιτικές μονάδες;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και πλέον είναι λογική η αμφισβήτηση ορισμένων αποφάσεων. Ωστόσο, ο Bonomi ξεκαθαρίζει ότι “με βάση ένα μόνο συμβάν, δεν πρέπει ν’ αμφισβητηθούν τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Θέλω όμως να είμαι βέβαιος ότι όταν λαμβάνονται αποφάσεις σχετικά με τη βιομηχανική πολιτική της Ευρώπης, αυτοί που τις λαμβάνουν έχουν πλήρη επίγνωση των συνεπειών στην ευρωπαϊκή βιομηχανία”.
