Φώτης Ραΐσης
Εκεί κάπου στις αρχές του 2020, η μέση τιμή πώλησης της αμόλυβδης βενζίνης 95 οκτανίων στην ελληνική επικράτεια ήταν στα 1,48 ευρώ ανά λίτρο, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Τιμών του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων.
Αντιστοίχως, η μέση τιμή για την super αμόλυβδη 100 οκτανίων ήταν στα 1,67 ευρώ/λίτρο και του diesel κίνησης στα 1,2 ευρώ/λίτρο. Στα μέσα Σεπτεμβρίου 2021, η μέση τιμή πώλησης της αμόλυβδης 95 οκτανίων έχει ανέβει στα 1,7 ευρώ/λίτρο και του diesel κίνησης, στα 1,4 ευρώ/λίτρο. Ευρισκόμενοι σε μία περίοδο με έντονες πληθωριστικές τάσεις, όχι μόνο στην ελληνική αγορά αλλά και διεθνώς, είναι αναμενόμενο πως οι τιμές των καυσίμων κίνησης θα αυξάνονταν. Ωστόσο το πάγιο ελληνικό πρόβλημα στο εμπόριο καυσίμων είναι η υψηλή φορολόγηση. Υπολογίζεται πως για 10 ευρώ αμόλυβδης βενζίνης, περίπου τα 7 ευρώ είναι δασμοί και φόροι (ποσοστό 70%) ενώ συνολικά μόλις το 6% (0,60 ευρώ) είναι το μικτό περιθώριο κέρδους όλων όσων ασχολούνται με την εφοδιαστική αλυσίδα των καυσίμων όπως μεταφορείς, εταιρείες εμπορίας και πρατηριούχοι. Εντός των κρατών μελών της Ευρωπαικής Ένωσης είμαστε η 3η αγορά – μαζί με την Φιλανδία – με την υψηλότερη φορολόγηση στα καύσιμα κίνησης μετά την Ολλανδία (79%) και την Ιταλία (73%). Αντιστοίχως, την μικρότερη φορολόγηση έχουν, η Βουλγαρία (36%), η Ουγγαρία (38%) και η Πολωνία (39%). Μάλιστα πολλοί βορειοελλαδίτες πραγματοποιούν μονοήμερες εκδρομές στην Βουλγαρία για να γεμίσουν στα πρατήρια των συνόρων τα ντεπόζιτα των οχημάτων τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Είναι γεγονός πως αρκετές ευρωπαϊκές χώρες με ισχυρή οικονομία έχουν συντελεστή φορολόγησης στα καύσιμα άνω του 50%. Πρόκειται όμως για χώρες με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και καλύτερους μισθούς. Επίσης σε χώρες όπως η Ολλανδία και η Φιλανδία, η υψηλή φορολογία στα πετρελαιοειδή έχουν από πίσω τους υπόβαθρο περιβαλλοντικό καθώς με αυτό τον τρόπο δημιουργούν αντικίνητρα για την χρήση ορυκτών καυσίμων στις μεταφορές με στόχο την διεύρυνση πολιτικών προς μία πράσινη ανάπτυξη όπου σήμερα αλλά και στο μέλλον θα εξυπηρετηθεί μαζικά από την ηλεκτροκίνηση.
Είναι διαφορετικό να πληρώνεις ένα πράσινο τέλος για τα συμβατικά καύσιμα στην Ελλάδα και ταυτοχρόνως να επενδύεις αυτό το ποσό σε υποδομές για την ηλεκτροκίνηση και διαφορετικό να φορολογείς υπέρμετρα για να έχεις έσοδα σε έναν γενικό κουμπαρά που στηρίζει άλλες… τρύπες της ελληνικής οικονομίας. Από την άλλη, το υπάρχον καθεστώς και οι πληθωριστικές τάσεις στο κόστος χρήσης ενός οχήματος κάνει πολλούς Έλληνες να στραφούν σε άλλες λύσεις μετακίνησης – κυρίως μικρομετακίνησης – όπως είναι τα μικρά δίτροχα, τα ποδήλατα αλλά και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κυρίως αυτά της σταθερής τροχιάς. Σε αυτή την εξίσωση υπάρχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία όμως, η κυβέρνηση θα πρέπει να εξορθολογήσει τον τρόπο φορολόγησης των καυσίμων ή να απορροφήσει μέρος των πληθωριστικών πιέσεων διότι με 1,7 ευρώ το λίτρο βενζίνης στα αστικά κέντρα και κοντά στα 1,8 ευρώ, στην επαρχία, δεν πάμε πουθενά. Κυριολεκτικά και όχι… μεταφορικά.
