Πάνος Ντάνος
Το αξιοθαύμαστο με τις κονσόλες, τουλάχιστον σε επίπεδο εξομοιωτών αυτοκινήτου, δεν ήταν ότι μας έδωσε τη δυνατότητα να «οδηγήσουμε» την crème de la crème των μοντέλων παραγωγής της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας και τα enfant gâté των αγωνιστικών.
Ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο αυτό.
Το εξωπραγματικό, ήταν η πιστότητα της αναπαραγωγής των δυναμικών χαρακτηριστικών ανά μοντέλο, αλλά και ανάλογα με τις οδηγικές συνθήκες. Και, βεβαίως μιλάμε για τις πρόσφατες κονσόλες, τους ad hoc υπολογιστές και τα σύγχρονα, εξελιγμένα παιχνίδια.
Στα αμερικάνικα μοντέλα λοιπόν, με τους θηριώδεις ατμοσφαιρικούς κινητήρες, πρέπει να ρυθμίσεις τα συστήματα ελέγχου πρόσφυσης και ευστάθειας κάνα δυο «κλικ» πάνω σε σχέση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά και βέβαια να χαμηλώσεις το αμάξωμα και να σφίξεις την ανάρτηση για να μην πηγαίνεις βάρκα-γιαλό στη Laguna Seca, σε οποιασδήποτε γενεαλογίας «βελτιωμένο» αλλά και σε κάτι απείραχτα Cobra και Viper πρέπει να προσέχεις στην έξοδο των στροφών γιατί αν υπερβάλεις με το γκάζι βλέπεις την πίστα ανάποδα για πλάκα, στο χώμα τα τετρακίνητα βγαίνουν με τα τέσσερα και χρειάζονται μικροδιορθώσεις, τη στιγμή που στα πισωκίνητα παλεύεις με το τιμόνι και πρέπει να χειρίζεσαι το γκάζι «τηλεγραφικά», και πάει λέγοντας.
Έχω διαπιστώσει ίδιαις χέρσιν την πιστότητα των αντιδράσεων σε αρκετά μοντέλα που έχω οδηγήσει φύσει αλλά και σε virtual περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του Mazda MX-5, που η μαύρη μοίρα του το έφερε μόνιμα στα χέρια μου.
Και, μπορεί στην οθόνη, με το ασύρματο controller ανά χείρας, ή με μια «τιμονιέρα» και ασορτί «πεταλιέρα» να είμαστε όλοι μάγκες, την ώρα που μουρμουράμε «τα φρένα είναι για τους δειλούς» και λίγο πριν επιχειρήσουμε μια προσπέραση στην Karussell -από την εξωτερική κιόλας-, αλλά η μαγεία της εξομοίωσης συνίσταται στο γεγονός ότι (όπως άλλωστε και στην πραγματικότητα) για να πας γρήγορα και να γράψεις χρόνο, ή για να πετύχεις ένα σωστό, παρατεταμένο μπαντιλίκι δεν μπορείς να κάνεις γιουρούσια, γιατί καταλήγεις να σε ένα συνεχές reset του αυτοκινήτου. Όμως, όταν πάρεις το κολάι μπορείς να κάνεις αίσχη.
Η συνέπεια μεταξύ εξομοιωτών και πραγματικότητας αποδείχτηκε με τον πιο απτό τρόπο, με το GT Academy της Nissan Europe, ένα πρόγραμμα virtual-to-reality, σε συνεργασία με την την Sοny (Playstation) και την Polyphony Digital (την εταιρία που εξέλιξε την σειρά παιχνιδιών Gran Turismo). To πρόγραμμα, που διήρκεσε από το 2008 έως το 2016, έδωσε τη δυνατότητα σε gamers να συναγωνιστούν σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με τους φιναλίστ να κερδίζουν μετά από μια σειρά virtual προκριματικών μια θέση στο «Nissan’s Drivers Development Programme» και, τελικά, τη δυνατότητα να τρέξουν σε πραγματικό αγώνα ή/και σειρά αγώνων.
Eμείς δεν χρειάζεται να φτάσουμε μέχρις εκεί.
Aρκεί που πατάμε μερικά κουμπιά και βρισκόμαστε στο Nürburgring.
Ή, με το Ράλι Ακρόπολις προ των πυλών, που μπορούμε να οδηγήσουμε με το γκάζι στο πάτωμα, ό,τι αγωνιστικό έχει εκβραχίσει στα ελληνικά βουνά, με εκπληκτική απόδοση γραφικών και οδηγικά χαρακτηριστικά που δεν εξευτελίζουν τους φυσικούς νόμους.
Πάνος Ντάνος
Υ.Γ. ΕΚΟ Αcropolis Rally 2021: το περιμέναμε καιρό και θα είμαστε όλοι εκεί
