Για πρώτη φορά, ένας από τους πρωταγωνιστές της διαπραγμάτευσης Αϊρτον Σένα – Ferrari, αποκαλύπτει γιατί ο Βραζιλιάνος βιρτουόζος του τιμονιού δεν ντύθηκε ποτέ στα κόκκινα, παρότι οι λεπτομέρειες του συμβολαίου του είχαν καθοριστεί. Ο τότε (1990-1991) πρόεδρος της Ferrari Πιέρο Φουζάρο μας εξηγεί πώς ο αιώνιος αντίπαλος του Σένα, ο Αλέν Προστ, αποτάθηκε στον Τζιάνι Ανιέλι καταφέρνοντας να παραμείνει στο Μαρανέλο.
Φανταστείτε το εξής σενάριο. Βρισκόμαστε στον Ιούλιο του 1990, λίγο παραπάνω από τριάντα χρόνια πίσω. Η Formula 1 ζει εδώ και κάποια χρόνια μια τρομερή διαμάχη μεταξύ Αϊρτον Σένα και Αλέν Προστ, δύο πολύ μεγάλους πρωταθλητές. Και οι δύο έτρεξαν και κέρδισαν τον παγκόσμιο τίτλο με τις κυρίαρχες ερυθρόλευκες McLaren Honda, ο μεν Σένα το 1988 με μια επική ανάκαμψη στη Σουζούκα, ο δε Προστ το 1989 έπειτα από μια πονηρή επαφή του Γάλλου με τον Σένα, στο τελικό σικέιν “Triangle” πάλι στο ιαπωνικό σιρκουί.
Το δηλητηριασμένο κλίμα στην ομάδα του Ρον Ντένις, τη McLaren Honda, οδηγεί τον Προστ στο να δεχθεί την πρόταση του Μαρανέλο και να μεταβεί στη Ferrari για το 1990.
Αλλά στη Ferrari δεν φτάνει ο Προστ, και ο πολύ ικανός αθλητικός διευθυντής Τσέζαρε Φιόριο επιδιώκει τη σύναψη συνεργασίας με τον Αϊρτον, για τη σεζόν του 1991. Δεν θα ήταν πράγμα εύκολο γιατί ο Βραζιλιάνος δεν ήταν εύκολος πελάτης. Μετά από μια πρώτη διερευνητική επαφή στο Μονακό το 1989, ο Φιόριο, αμέσως μετά τον τυχερό θρίαμβο του Προστ στο Grand Prix Βραζιλίας το 1990 με τη Ferrari 640 B αφού ο επικεφαλής Σένα είχε μια επαφή με ένα αργότερο μονοθέσιο, έβαλε μπροστά το σχέδιο να φέρει τον Βραζιλιάνο στο Μαρανέλο.
Από εκείνο το σημείο και μετά, θα απαιτούνταν τρεις μήνες για να καθοριστούν οι λεπτομέρειες του συμβολαίου, με άμεσους διαπραγματευτές τον Φιόριο και τον Σένα και τον θείο του Αϊρτον, λεπτομέρειες όπως ο ετήσιος μισθός, τα μπόνους σε περίπτωση νικών και κατάκτησης του πρωταθλήματος, τα δικαιώματα χορηγίας στη φόρμα και το κράνος κ.α.
Το έργο του Φιόριο ήταν δύσκολο, καθώς ο Βραζιλιάνος, όπως είχε αποδείξει στη μέχρι τότε πορεία του στη McLaren και τη Lotus, ήταν πολύ απαιτητικός διαπραγματευτής και απέδιδε ιδιαίτερη σημασία στις λεπτομέρειες του συμβολαίου.
Αυτές οι λεπτομέρειες οριστικοποιήθηκαν τη Δευτέρα στις εννέα Ιουλίου, την επομένη του Grand Prix Γαλλίας, όπου νίκησε εκ νέου ο Προστ (στους αγώνες μάλλον δεν υπάρχουν συμπτώσεις) και ο Φιόριο ήταν πλέον επιφορτισμένος να ενημερώσει γι’ αυτό τις κορυφές της Ferrari, και κατόπιν του Γκρούπο Fiat.
H κορυφή της Ferrari, εν προκειμένω, ήταν ο πρόεδρος – ιντζενιέρε Πιέρο Φουζάρο, στέλεχος με πολύ επιτυχημένη πορεία στο Γκρούπο, τη χρυσή εποχή που πρόεδρος της τορινέζικης φίρμας ήταν ο Βιτόριο Γκιντέλα, με μοντέλα που έσπασαν τα ταμεία και έφεραν τη Fiat στην κορυφή της Ευρώπης, όπως το Uno και το Tipo. Σημειωτέον ότι ο Φουζάρο είχε διατελέσει ήδη γενικός διευθυντής στη Ferrari, και την προεδρία την ανέλαβε το Δεκέμβριο του 1988, λίγους μήνες μετά το θάνατο του ιδρυτή της εταιρείας με σήμα το αλογάκι, του Έντζο Φεράρι. Ο Φουζάρο λογοδοτούσε απευθείας μονάχα στον ιδιοκτήτη της Fiat, Τζιάνι Ανιέλι, και στο μακιαβελικό δεξί του χέρι και πλέον ισχυρό άνθρωπο του Γκρούπο, τον Τσέζαρε Ρομίτι.
Τώρα, τριάντα χρόνια μετά, και καθώς τα γεγονότα αυτά πέρασαν πλέον στην ιστορία, μας αποκαλύπτει: “Το συμβόλαιο, εξηγεί ο Φουζάρο, ήταν στα χέρια μου. Αλλά ο Αλέν Προστ (σ.σ.: που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στην κορυφή της βαθμολογίας ενός πρωταθλήματος που η Ferrari διεκδικούσε για πρώτη φορά από το μακρινό 1979), παρακάμπτωντας την ιεραρχία, ζήτησε ένα άμεσο ραντεβού με τον Τζιάνι Ανιέλι, που του το παραχώρησε. Μετά τη συνάντηση αυτή, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι επισημοποιήθηκε η ανανέωση της συνεργασίας του με τη Ferrari. Σε εκείνο το σημείο με προσπέρασαν τα γεγονότα και σεβόμενος την ιεραρχία, το συζήτησα με τον Τσέζαρε Ρομίτι για το τί θα κάνω με το συμβόλαιο του Σένα. Το θέμα ήταν ότι ο Προστ, που προηγείτο στη βαθμολογία, έχαιρε της εκτίμησης του Ανιέλι, ο οποίος μην έχοντας γνώση της συμφωνίας, δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικώς. Προσπάθησα να ποντάρω στη λύση Σένα, έχοντας και υπόψιν ότι τα μοντέλα της Fiat ήταν πολύ δημοφιλή στη Λατινική Αμερική και ότι η Fiat ήταν μια σοβαρή πραγματικότητα στη Βραζιλία, έχοντας πολλές εγκαταστάσεις εκεί. Έπειτα από ένα σκληρό μπρα ντε φερ με τον Ρομίτι, τελικά νίκησε το στρατόπεδο του Προστ, που, για καλό ή για κακό, έχαιρε της εκτίμησης του Τζιάνι Ανιέλι. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ferrari, αποτελούμενο από εμένα, τον Τσέζαρε Ρομίτι, τον κατόπιν πολύ επιτυχημένο πρόεδρο Λούκα Κορντέρο ντι Μοντεζέμολο και τον γιο του Έντζο Φεράρι, τον Πιέρο, που είχε κομβικό ρόλο σε τέτοιες αποφάσεις, αποφάσισε τελικά να παραμείνουμε στον Προστ, και αυτό σήμαινε ότι ο Σένα θα συνέχιζε με τη McLaren Honda, καθώς οι δυο τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να συνυπάρξουν στην ίδια ομάδα”.
Τα γεγονότα αυτά επιβεβαίωσε τηλεφωνικώς και ο Ρομίτι, και θα απογοητεύσουν τους πιστούς φεραρίστι, αλλά και ρίχνουν φως στο γιατί η συμφωνία του αιώνα δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Του Κάρλο Καβίκι
