Η εκδίκηση του μπουτόν

To μπουτόν, το κουμπί, το πλήκτρο. Πείτε το όπως αγαπάτε. Αυτό το απαξιωμένο από τη λαίλαπα των οθονών. Κι όμως, δεν «πέθανε» ακόμη.

Έχετε ποτέ προσπαθήσει να ρυθμίσετε με ακρίβεια την θερμοκρασία του κλιματισμού χρησιμοποιώντας μόνο την αφή απ’ το ακροδάχτυλό σας; Εάν ναι, βιώσατε τη σπαστικότητα on the road

Εάν όχι, δοκιμάστε. Είναι απ’ τις στιγμές που σιχτιρίζεις το ακραίο σημείο που έφτασε η επιβολή της οθόνης.

Μα, διάολε, να μην μπορείς να βρεις στο τσακ-μπαμ πόση ζέστη ή πόσο κρύο θες να βγάζει το clima; Δε συζητάμε βέβαια για το πόσα μέτρα οπτικής επαφής χάνεις απ’ το δρόμο. Και μετά μιλάμε για τον καφέ στο χέρι…

Ναι, μια χαρά οι οθόνες και πολλές λειτουργίες τους

Αλλά όχι και να ρυθμίζουμε τα τελείως βασικά μέσα από δαύτες.

Να θες να ανοίξεις τη γωνία του καθρέφτη σου και να πρέπει να μπεις μέσα σε μενού την ώρα που οδηγείς; Άσ’ το καλύτερα. Θέλω να φτάσω.

Έτσι, μετά από ανερμάτιστες απόπειρες, η αυτοκινητοβιομηχανία επανέρχεται προς το κλασικό, δοκιμασμένο, στέρεο, απλό και κατανοητό μπουτόν – όλοι οι χαρακτηρισμοί σε συμπυκνωμένο Pumaro.

Για παράδειγμα, το ‘παιξε το ψηφιακό «χαρτί» στο έπακρον η VW, δεν της «βγήκε» και μετά από αντιδράσεις πελατών, επαναφέρει κάποια φυσικά πλήκτρα. Αυτά που ξέρεις ανά πάσα στιγμή πού είναι τι. Χωρίς να παίρνεις τη ματιά σου, χωρίς να ψάχνεσαι, χωρίς ρίσκο ή μπινελίκι. Οδηγείς, ακουμπάς, ξέρεις πού είναι τι, η δουλειά γίνεται μια κι έξω και όλα τζετ

Κλασική επιβεβαίωση πως όταν κάτι λειτουργεί μια χαρά εδώ και δεκαετίες, ποιος λόγος να το αποδομήσεις χάριν του trend; Έτσι, το μπουτόν, το απλό και ταπεινό, επανέρχεται σταθερά και «εκδικητικά»…

…διαβάστε τη συνέχεια στο 4Drivers