Γιατί το δυνατό πισωκίνητο είναι ο «άλφα σερνικός» της αυτοκίνησης

O Aλ. Καμπάς λέει (ίσως όχι και τόσο χιουμοριστικά όσο φαίνεται) το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι ένα προσθιοκίνητο ψοφίμι. Ενώ το πισωκίνητο, το δυνατό είναι όλα τα λεφτά. Αρκεί να ξέρεις να το πας.

Μετάδοση στον άξονα το σωστό, μπόλικη ισχύς, κάπου προς Λαύριο. Καλύτερα; Δύσκολα.

Τα προσθιοκίνητα αυτοκίνητα είναι σαν τις πεθερές. Υπάρχουν γιατί δε γίνεται αλλιώς. Όταν όμως δεν έχουν και ισχύ είναι σαν τις κακές πεθερές: πρέπει να πεθάνουν.

Γιατί υπέπεσαν στο μέγιστο αμάρτημα όχι μόνο να έχουν την κίνηση στο λάθος άξονα, αλλά και να μην πηγαίνουν βήμα.

Ποιος ο χαβαλές; Ποιο το νόημα;

Να πεις πως γλιτώνεις σε χρήμα διαλέγοντας προσθιοκίνητο, το παίρνεις σε άλογα. Αν όμως δεν παίρνεις ούτε αυτό, καλύτερα το λεωφορείο (είναι και πισωκίνητο).

Τάφος, πίκρα, ντροπή και αίσχος.

Φυσικά, αυτοκίνητα χαμηλής ισχύος υπάρχουν και σε πισωκίνητα.

Αρκεί να μετρήσει κανείς τα 116 και 316 όλων των γενεών που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.

Αλλά δεν πειράζει.

Γιατί είναι τόσο καλά αυτοκίνητα που ακόμη και με το μικρό αυτό μοτέρ μπορεί κάποιος να απολαύσει τις χάρες τους. Κρίμα, βέβαια, γιατί το σασί μπορούσε πολύ περισσότερα (πισωκίνητο γαρ), αλλά και πάλι το αυτοκίνητο ήταν αριστούργημα.

Υπάρχει, φυσικά, και το αντίστροφο πρόβλημα (για τα προσθιοκίνητα πάντα). Πόσα άλογα μπορεί να σηκώσει ο εμπρός άξονας. Ας πούμε, 200, 300; Με ζόρι και κόπο.

Διαβάστε τη συνέχεια στο 4drivers.gr πατώντας εδώ.