Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί την ανάπτυξη 2,8 εκατομμυρίων στηλών φόρτισης έως το 2030. Περίπου 15 φορές περισσότερες απ’ όσες υπάρχουν σήμερα. Μια ποσοστιαία αύξηση αρκετά υψηλότερη από αυτή που καταγράφηκε από το 2015 έως σήμερα
Η εκτίμηση για την ανάπτυξη 2,8 εκατ. στηλών φόρτισης στην Ευρώπη μέχρι το 2030 προέρχεται από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή των 27 χωρών-μελών. Αυτή η εκτίμηση μεταφράζεται σε αύξηση περίπου κατά 15 φορές περισσότερες από τις 195.000 στήλες φόρτισης που υπάρχουν σήμερα και κατέγραψε το EFO (Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Εναλλακτικών Καυσίμων) στα τέλη του περασμένου Αυγούστου. Το 2011, σε πολλές χώρες, ο αριθμός των σημείων φόρτισης μπορεί να ήταν ακόμα και μηδενικός, όπως για παράδειγμα στην Ιταλία, μία από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αγορές αυτοκινήτου. Από το 2015 έως το 2020, ο αριθμός των στηλών φόρτισης αρχίζει να αυξάνεται αρκετά, με συνολική διεύρυνση να είναι άνω του 300%. Αυτό δεν είναι τίποτα, ωστόσο, σε σύγκριση με τον στόχο που έχει τεθεί για το 2030.
Υπάρχει, από την άλλη, ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα, σύμφωνα με την ANFIA, την Εθνική Ένωση Κατασκευαστών Αυτοκινήτων και Εξαρτημάτων της Ιταλίας. Το πρόβλημα αυτό είναι η άνιση κατανομή των στηλών φόρτισης σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Η Γαλλία, η Γερμανία και οι Κάτω Χώρες αντιπροσωπεύουν ποσοστό άνω του 70% του συνολικού δικτύου, ενώ η γεωγραφική τους έκταση είναι λίγο παραπάνω από το ένα πέμπτο της συνολικής έκτασης της ΕΕ. Επιπλέον, η Ένωση Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτου (ACEA) και η Euroelectric, η εκπρόσωπος περισσοτέρων από 3.500 εταιρειών που δραστηριοποιούνται στους τομείς της παραγωγής, διανομής και παροχής ενέργειας, τονίζουν ότι ο στόχος που έχει τεθεί στο Σχέδιο Ανάκαμψης όσον αφορά τις υποδομές ηλεκτρικής ενέργειας είναι μόλις ένα εκατομμύριο στήλες φόρτισης. Ο αριθμός αυτός αναφέρεται και στην Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία του Δεκεμβρίου 2019. Ένας αριθμός που απέχει σημαντικά από τα 2,8 εκατομμύρια στήλες που ανέφερε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η οποία έχει επανειλημμένα αναφέρει ότι επιθυμεί την επανεξέταση της οδηγίας AFID, της οδηγίας για τις υποδομές για εναλλακτικά καύσιμα. Η οδηγία αυτή είναι του 2014, προ dieselgate δηλαδή, όταν η λεγόμενη «ηλεκτρική κινητικότητα» ήταν ακόμα στα σπάργανα.
