Tίτλοι τέλους για το σημαντικότερο δίτροχο στην ιστορία

Tο best seller μηχανοκίνητο όχημα όλων των εποχών, θα σταματήσει να παράγεται στην γενέτειρα του, μετά από σχεδόν 70 χρόνια

Κατά την εξέλιξη των δύο τροχών, υπήρξαν μοντέλα που για διάφορους λόγους έχουν δικαιωματικά εισαχθεί στο πάνθεο των «σημαντικότερων» της ιστορίας. Επιδόσεις, τεχνολογία, αισθητική, είναι μόνο μερικές από τις συνισταμένες που εξετάζονται σε αυτή την περίπτωση.

Αντικειμενικά όμως, τίποτα δεν μπορεί να φτάσει την σπουδαιότητα ενός μοντέλου το οποίο δεν είχε ούτε επιδόσεις, ούτε τεχνολογική υπεροχή αλλά ούτε και κάλλος. Ο λόγος για το Honda Super Cub 50, το αρχετυπικό δίτροχο που στην Ελλάδα αποκαλούμε «παπάκι».

Από το 1958 όταν και παρουσιάστηκε, οι πωλήσεις του έχουν ξεπεράσει τις 110.000.000 μονάδες παγκοσμίως, ανάγοντας το ως το απόλυτο best seller μηχανοκίνητο όχημα όλων των εποχών. Τα νέα από την Ιαπωνία όμως δεν είναι καλά, καθότι η Honda το 2025, μετά από 67 έτη, θα διακόψει την παραγωγή του μοντέλου στο οποίο χρωστά την ιστορία και την ύπαρξη της ολόκληρη.

Ο λόγος είναι ότι ο κλοιός των προδιαγραφών ρύπων γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός και τα δίτροχα μικρού κυβισμού αδυνατούν να προσαρμοστούν, τουλάχιστον όχι αν η μικρή εκ των πραγμάτων ισχύς τους, μειωθεί περισσότερο, σε σημείο που να προκαλούνται θέματα ασφάλειας και… ουσίας. Η απόφαση της εταιρείας αφορά όλη την γκάμα των 50 κ.εκ. της Honda στην Ιαπωνία, μια κατηγορία που παραμένει ιδιαίτερα αγαπητή και δημοφιλείς στη χώρα.

Το «παπί» θα συνεχίσει να παράγεται βέβαια στα εργοστάσια και μέσω των κοινοπραξιών της Honda στην Νοτιανατολική Ασία, όπου συνεχίζει να πουλά σε απίστευτους ρυθμούς, καθότι πρόκειται για ένα προσιτό, οικονομικό στην χρήση και στην συντήρηση δίτροχο, που δεν σπάει και ούτε και χαλάει με τίποτα!

Οι βασικές αρχές δεν έχουν αλλάξει από αυτές του 1958. Η «σύλληψη» του οχήματος αυτού ως ιδέα έγινε μετά από τα ταξίδια που έκανε ο ίδιος ο Soichiro Honda με τον Takeo Fujisawa στην Ευρώπη, την εποχή εκείνη.

Πέραν της «κατασκοπείας» στα αγωνιστικά και τις μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού, οι δύο άνδρες που εδραίωσαν την Ηonda, διαπίστωσαν ότι τα μικρού κυβισμού πρακτικά δίτροχα που χρησιμοποιούσαν οι ευρωπαίοι, ήταν δίχρονα, αναξιόπιστα και δύστροπα. Όταν επέστρεψαν στην Ιαπωνία, έβαλαν σε εφαρμογή το project «παπί», θέλοντας να δημιουργήσουν κάτι με τετράχονο κινητήρα, ώστε να μην μυρίζουν…λαδίλα οι αναβάτες. Έπρεπε να είναι επίσης πρακτικό, να μπορεί να οδηγηθεί και από γυναίκες, με προστασία από τα νερά στα πόδια, μεγάλους τροχούς, οικονομικό, εύκολο στην συντήρηση και αξιόπιστο.

Υπήρξε επίσης και κάτι άλλο. Το όχημα αυτό έπρεπε να μπορεί να οδηγηθεί με ένα χέρι, εξ ου και το ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων τύπου «μύλος» με τα πεντάλ «γόνδολα» στο πόδι. Ο λόγος ήταν ότι στην Honda, πίστευαν πως το παπί θα κάνει θραύση στους διανομείς της εποχής, οι οποίοι θα μπορούσαν να μεταφέρουν ένα από τα πιο δημοφιλή πιάτα της Ιαπωνικής κουζίνας, που δεν είναι άλλο από τις… σούπες!

Τελικά, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν μόνο οι διανομείς που εκτίμησαν τα χαρίσματα του Super Cub, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι Ιάπωνες και στην συνεχεία, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι, σε ολόκληρο τον κόσμο.