Το καλοκαίρι είναι εδώ για τα καλά και η οδήγηση κρύβει αρκετούς κινδύνους, με την κίνηση να έχει αυξηθεί και τη ζέστη να μας έχει… χαζέψει.
του Μάρκου Πυλαρινού
Η ήδη επίφοβη οδήγηση μοτοσυκλέτας στην πόλη γίνεται πιο επικίνδυνη το καλοκαίρι. Αυτός δεν είναι λόγος όμως να ετοιμάσουμε τη διαθήκη μας ή να πάρουμε φαρμακευτική αγωγή για το άγχος. Εδώ θα συζητήσουμε τρόπους για να κινούμαστε με ηρεμία και ασφάλεια.
Η συνήθης νοοτροπία
Πολλοί μοτοσυκλετιστές ασπαζόμαστε και αναπαράγουμε τις δύο, τρεις γνωστές σκέψεις. «Δεν μας βλέπει κανείς», «είμαστε αόρατοι», «να οδηγείς σαν να προσπαθούν όλοι να σε σκοτώσουν» και τα συναφή. Σαφέστατα αυτή η νοοτροπία εμπεριέχει ένα άγχος και μια ένταση η οποία μας φέρνει σε αντιπαράθεση με άλλους οδηγούς πριν καν υπάρξει κάποιο συμβάν. Αυτό μετά εξωτερικεύεται με το παραμικρό, γεννώντας συχνά διαμάχες και καυγάδες που μπορούν να καταλήξουν μέχρι και στο νοσοκομείο, πριν καν να υπάρξει τροχαίο.
Εσκεμμένα θα χτυπήσω την ψυχολογία του πράγματος και θα τουμπάρω το παραπάνω σκεπτικό. Από τη στιγμή που δεν μπορούμε να αλλάξουμε το μυαλό και την οδηγική συμπεριφορά όλων των υπολοίπων, το μόνο που ελέγχουμε είναι η δική μας συμπεριφορά.
Υιοθετώντας τη νοοτροπία του «c’est la vie» («έτσι είναι η ζωή»), παίρνουμε σαν δεδομένο ότι θα υπάρξει που και που κάποια αμέλεια ή αντικανονική οδηγική συμπεριφορά. Έτσι διοχετεύουμε περισσότερη ενέργεια στο τι κάνουμε εμείς, και πως προνοούμε για να τοποθετήσουμε τη μοτοσυκλέτα ώστε να μην εμπλακούμε καν σε συμβάν, πόσο μάλλον να το αποφύγουμε. Σαφώς αυτή η ψυχολογική μετάβαση χρειάζεται και κάποια συνειδητά βήματα από εμάς.
Οδήγηση το καλοκαίρι – Βήμα 1: Εκπαίδευση, εκπαίδευση εκπαίδευση
Αν δεν είπα αρκετές φορές εκπαίδευση, το ξαναλέω. Η προετοιμασία για το δίπλωμα μοτοσυκλέτας δεν επαρκεί ούτε στο ελάχιστο για τις πραγματικές συνθήκες του δρόμου, και δεν μας δίνει εικόνα για τι πραγματικά μπορεί να κάνει η μοτοσυκλέτα μας. Ακούω συχνά ατάκες τύπου «πλακώθηκα στα φρένα», «ίσα που τον απέφυγα» και γλαφυρές περιγραφές άθλων αποφυγής από σίγουρο θάνατο.
Εννοείται πως υπάρχουν περιπτώσεις που τα παραπάνω ισχύουν, αλλά ο κοινός παρανομαστής σε πολλές περιπτώσεις είναι πως ο αναβάτης δεν είχε ποτέ βιώσει τι πραγματικά μπορεί να κάνει μια μοτοσυκλέτα αλλά και ο ίδιος, και ένα συγκριτικά διαχειρίσιμο συμβάν έγινε εμπειρία ζωής. Όλα αυτά αλλάζουν τελείως με την εκπαίδευση.
Είμαι απόφοιτος του Riding School 1, 2, 3 και 4 του Θανάση Χούντρα. Από το πρώτο σχολείο και ύστερα, δεν έχω βρίσει, δεν έχω τσαντιστεί, και δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά τον ίδιο φόβο για τη ζωή μου σε σχέση με πριν. Τα περιστατικά που βιώνω δεν έχουν μειωθεί, κάθε άλλο, απλά πρόσφατα αντιλήφθηκα πως τα περισσότερα είναι μακράν πιο διαχειρίσιμα. Γιατί; Απλό. Είμαι πολύ πιο προετοιμασμένος να χρησιμοποιήσω την πραγματική απόδοση του οχήματος μου είτε στα φρένα, είτε στις αποφυγές. Τα μάτια μου είναι καλύτερα συντονισμένα και η αντίληψή μου πολλαπλάσια. Όταν «πλακώνομαι στα φρένα» μου πετάγονται πλέον τα μάτια έξω, και οι αποστάσεις που έχω διαθέσιμες μου φαίνονται αισθητά μεγαλύτερες. Ούτε που μπορούσα να το διανοηθώ αυτό πριν την εκπαίδευση. Φαντάζεστε την ηρεμία που μπορεί να σας παρέχει μονάχα αυτή η ικανότητα;
Οποιαδήποτε εκπαίδευση μετά το δίπλωμα γενικά τη θεωρώ ευεργετική, αλλά σαφώς το Riding School του Θανάση Χούντρα με έχει ήδη γλυτώσει από πολλά, όπως και πολύ κόσμο, και το θεωρώ ένα πολύ δυνατό σημείο εκκίνησης.
Βήμα 2: Τοποθέτηση και αποφάσεις στο δρόμο
Το ότι χωράω παντού δεν σημαίνει ότι πρέπει να μπαίνω παντού. Οι διαστάσεις της μοτοσυκλέτας είναι τρελό ατού, αλλά όταν έχουμε σφηνώσει σε τυφλό σημείο ανάμεσα σε δύο νταλίκες, πάμε γυρεύοντας.
Συχνά η πηγή του κακού είναι το που τοποθετούμαστε και το τι αποφάσεις παίρνουμε. Πως μπορούμε να απλοποιήσουμε αυτές τις αποφάσεις;
1. Ακολουθώντας κοντά προπορευόμενο όχημα, ποτέ δεν κάθομαι ακριβώς από πίσω – ακολουθώ πορεία ελαφρώς αριστερά ή δεξιά
2. Αποφεύγω τη μεγάλη διαφορά ταχύτητας με άλλα οχήματα στη διήθηση
3. Αποφεύγω στάσεις ακριβώς πίσω από οχήματα – προτιμώ μια πλευρά τοποθετώντας τη μοτοσυκλέτα ελαφρώς διαγώνια δείχνοντας προς τα έξω
4. Σε πυκνή κίνηση με ανοίγματα περιμένω οχήματα να «πεταχτούν» στην άδεια λωρίδα
5. Δεν παραμένω σε τυφλά σημεία – επισπεύδω τις προσπεράσεις μου
6. Αποφεύγω να κολλάω πίσω από οχήματα – να περιμένω απρόβλεπτη συμπεριφορά
7. Αν δεν είμαι σίγουρος, δεν κάνω – αν πρέπει ρίξω ζαριά, πάντα επιλέγω ασφάλεια
Το πιο σημαντικό απ’όλα είναι πως αν δεν μπορώ να σταματήσω ανά πάσα στιγμή στην απόσταση που έχω διαθέσιμη μπροστά μου, πάω πολύ γρήγορα.
Βήμα 3: Προστατευτικός εξοπλισμός
Ακούω ήδη κόσμο να ξεφυσάει και να δυσανασχετεί με την αναφορά εξοπλισμού, αλλά υπάρχει λόγος. Εκτός των τρομακτικών εμπειριών, πολλά συμβάντα είναι μικρής ή μέτριας έκτασης. Αργές πτώσεις, στατικές πτώσεις, μικροσυγκρούσεις και λοιπά.
Παρά τη χρησιμότητα του εξοπλισμού σε μεγάλα ατυχήματα, η επαρκής προστασία μπορεί να είναι η διαφορά μεταξύ σημαντικού τραυματισμού ή απλού «ξεσκονίσματος» σε μικρότερα ατυχήματα. Φανταστείτε πόσο καλύτερα μπορεί να νιώσει κάποιος όταν ξέρει ότι κάποια μικρότερη πτώση δεν σημαίνει δυσκολία στη δουλειά, στην καθημερινή κίνηση, στον ύπνο ή κάποιο κάταγμα, θλάση ή σοβαρό έγκαυμα τριβής. Το έχω βιώσει προσωπικά.
Η τεχνολογία ενδυμάτων έχει προχωρήσει αισθητά. Μπορούμε πλέον να προμηθευτούμε σοβαρό εξοπλισμό που παρέχει εξαερισμό για την οδήγηση το καλοκαίρι και μεταμφιέζεται εντελώς σαν πολιτικά ρούχα. Εκτός του κράνους, ιδιαίτερης σημασίας εξοπλισμός είναι τα καλά γάντια και τα μποτάκια μοτοσυκλέτας. Τα γάντια γλυτώνουν τα πιο χρήσιμα άκρα μας, και οι μπότες μπορούν να μας σώσουν από θλάσεις ή κατάγματα ακόμη και από στατικές πτώσεις.
Βήμα 4: Συντήρηση μηχανής και σώματος
Μια μοτοσυκλέτα μπορεί μονάχα να αποδώσει όσο της επιτρέπει η κατάστασή της. Αν έχουμε ξεχάσει πάνω επταετίας λάστιχα, φθαρμένα τακάκια και βρώμικες δαγκάνες, μην περιμένουμε να μας βγάλει τόσο εύκολα από τα… δύσκολα. Αντίστοιχα όταν δεν αλλάζουμε τίποτα στη ρουτίνα μας, και δεν προπονούμαστε έστω και λίγο να χρησιμοποιήσουμε τις ικανότητες μας, μην περιμένουμε να τις έχουμε ακονισμένες όταν τις χρειαστούμε.
Μερικά πράγματα να προσέχουμε στη μοτοσυκλέτα μας:
Κατάσταση ελαστικών
Ιδανικά να μην είναι στο δρόμο για πάνω από 3 έτη. Οι πιέσεις των ελαστικών πρέπει να ελέγχονται τακτικά (σε κάθε γέμισμα στο βενζινάδικο) όπως και η φθορά του πέλματος.
Κατάσταση φρένων
Ποιοτικά τακάκια, τακτικές αλλαγές υγρών (μία φορά το χρόνο), καθαρισμός δαγκανών, οι δισκόπλακες να έχουν επαρκές υλικό, να μην έχουν στραβώσει και να μην έχουν γυαλίσει.
Κατάσταση Ανάρτησης
Δεν θέλουμε διαρροές, ιδανικά να έχει γίνει σέρβις μπροστινής και πίσω ανάρτησης εντός διετίας και αν γίνεται να είναι στημένες για τον αναβάτη.
Προπόνηση αναβάτη
Αν δεν βιώνουμε πιο τακτικά τη μέγιστη απόδοση της μοτοσυκλέτας ειδικά στα φρένα, δεν θα μπορούμε να διαχειριστούμε τέτοιο στρες όταν τα χρειαστούμε. Πολύ σημαντικό το να εφαρμόζουμε ότι μαθαίνουμε για να ακονίζουμε τις δεξιότητες μας. Στη μοτοσυκλέτα δεν έχουμε την πολυτέλεια να κλωτσάμε ένα πετάλι και να ευχόμαστε τα καλύτερα, θέλει λίγο δουλειά και από εμάς. Ένα ασφάλτινο πεδίο, ή ένας εντελώς άδειος δρόμος εμπρός και πίσω μας είναι μια καλή αφορμή να εξοικειωνόμαστε μια στο τόσο.
Το τελικό αποτέλεσμα
Είπαμε αρκετά, αλλά πάντα μπορούμε να πούμε περισσότερα. Για την ώρα αυτά είναι κάποια πιο εύκολα πράγματα που μπορούμε να αναφέρουμε και να υιοθετήσουμε άμεσα για να κάνουμε την οδήγηση στην πόλη το καλοκαίρι πιο ήρεμη, ξεκούραστη και ασφαλέστερη. Ως οδηγοί ελαφρύτερων οχημάτων, μας εξυπηρετεί περισσότερο να είμαστε οι ήρεμοι μοναχοί. Εξάλλου καμία κατάσταση ανάγκης δεν έχει βελτιωθεί από τον πανικό, την ένταση και τις φωνές. Ας αφήσουμε την εξάτμιση να κάνει το θόρυβο.
…Καλές βόλτες!
Όλες οι ειδήσεις
Αγόρασε η σύζυγος του Zelensky, Olena, Bugatti Tourbillon έναντι 4,5 εκατομμυρίων;
Δοκιμή MG ZS 1.0 MT 111PS: Τουρμπίζει το Value for Money
Πρώτες εντυπώσεις από την ηλεκτρική Lotus Emeya: Κινέζος Sir
