Ποιος θυμάται τον «Γύρο του Θανάτου»;

Έτσι λεγόταν εκείνη η δημοφιλής ατραξιόν, συνήθως σε τσίρκα, με εκείνες τις μοτοσυκλέτες που γυρνούσαν σχεδόν κάθετα μέσα στο επονομαζόμενο «βαρέλι».

Βλέπεις, τότε δεν υπήρχε παρκούρ. Θα πίστευες ότι ο Γύρος του Θανάτου έχει «πεθάνει». Όμως όχι. Ήταν ξανά στο Μόναχο πριν λίγες μέρες, όπως κάθε χρόνο στο Οκτόμπερφεστ.

Ήταν ένα θέαμα που πριν κάμποσες δεκαετίες δεκατίες πριν τα πλήθη. Ο αναβάτης, τολμηρός και αμάσητος, γυρνούσε στα όρια της ζάλης, σαν τον Στροβιλισμό των Σούφι, γύρω από το στενό εκείνο, συνήθως ξύλινο, κατασκεύασμα που στο εξωτερικό έγινε γνωστό ως “Wall of Death”

Ο γύρος του θανάτου άρχισε να εμφανίζεται στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα όταν τα μοτοποδήλατά της εποχής ξεκίνησαν να διαδίδονται.

Τα πρώτα τσίρκα που εισήγαγαν τον «Γύρο του Θανάτου» σε παραστάσεις στην Ευρώπη έκαναν επίσης τεράστια επιτυχία, προσελκύοντας χιλιάδες θεατές, αφού αυτό το εντυπωσιακό νούμερο αποτελούσε τότε ένα σπάνιο ψυχαγωγικό θέαμα.

Ήταν μία μίξη αδρεναλίνης, θεάματος, επικινδυνότητας και ενθουσιασμού. Μάλιστα ορισμένοι αναβάτες εκτελούσαν το νούμερό τους χωρίς εξοπλισμό ασφαλείας για να ενισχύουν το αίσθημα επικινδυνότητας

Φυγόκεντρος στο «βαρέλι»

Ο κόσμος ανεβασμένος ψηλά στο χείλος του «βαρελιού», με τα χέρια μαζεμένα μη συμβεί κανένα ατύχημα, απολάμβανε το θέαμα εκείνων των θαρραλέων τύπων που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διασκεδάσουν τα πλήθη.

Κάποιοι απλώς καβάλα στις μηχανές τους, κάποιοι ικανότεροι χωρίς χέρια στο χείλος του γκρεμού και κάποιοι σταρ της εποχής ακόμα και όρθιοι πάνω στη σέλα της μηχανής που γυρνούσε γύρω-γύρω, σχεδόν κάθετα με το έδαφος.

Η φυγόκεντρος, ο συνδυασμός ταχύτητας και ακρίβειας έκαναν τη δουλειά εντυπωσιακά και ο κόσμος πλήρωνε για να δει από κοντά τους ανθρώπους εκείνους που έβγαζαν το ψωμί με το ζειν επικινδύνως.

Ακόμα και στην Ελλάδα ήταν πολύ διαδεδομένη η ατραξιόν. Μάλιστα στο YouTube κυκλοφορούν διάφορα βιντεάκια, σχεδόν cult θα έλεγες, με την οικογένεια Βερούτη, που ήταν μάστορες στο είδος…

….διαβάστε τη συνέχεια στο 4Drivers