Η Kawasaki τον τελευταίο καιρό έχει προκαλέσει αρκετή βαβούρα ανακοινώνοντας και φέρνοντας στην αγορά το πολυαναμενόμενο ZX4RR. Γιατί όμως τόση φασαρία για μια sport μοτοσυκλέτα 400 κυβικών;
του Μάρκου Πυλαρινού
Το παρελθόν και το παρόν των 400 κυβικών
Sport μοτοσυκλέτες μικρότερου κυβισμού υπάρχουν ήδη στην αγορά, με αρκετά μεγάλη παρουσία. Για παράδειγμα, η ίδια η Kawasaki έχει το Ninja 400, η ΚΤΜ το RC390, και η Yamaha έχει το R3. Αυτό που κάνει το ZX4RR μια ανωμαλία εν έτει 2023 είναι πως ο κινητήρας είναι τετρακύλινδρος. Με πιο απλά λόγια, αυτή η διάταξη κινητήρα είναι που αρκετοί από μας συνδέουμε με το υψίστροφο, αχαλίνωτο ουρλιαχτό των sport μοτοσυκλετών του παρελθόντος, και σε μικρότερο βαθμό πλέον, του παρόντος.
Κατά τις δεκαετίες του ‘80 και ‘90, sport μοτοσυκλέτες των 400 κυβικών και κάτω ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Ιαπωνία μιας και η νομοθεσία για μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες ήταν πολύ αυστηρή. Ως αποτέλεσμα, οι μεγάλοι κατασκευαστές αφιέρωναν χρόνο και χρήμα να εξελίξουν μοντέλα 250 και 400 κυβικών, εξοπλίζοντας τα με τελευτέες τεχνολογίες και προσπαθώντας να αντλήσουν όση περισσότερη ισχύ μπορούσαν. Οι μοτοσυκλέτες απέκτησαν μεγάλο κοινό στην Ιαπωνία όπου αναπτύχθηκε και δική τους “σκηνή”. Με τον καιρό αυτά τα μοντέλα άρχισαν να πωλούνται και εκτός Ιαπωνίας όπου αποδείχτηκαν σχεδόν εξίσου δημοφιλή.
Η πολυετής κόντρα μεταξύ των μεγάλων κατασκευαστών γέννησε “μικρούς” θρύλους του χώρου της μοτοσυκλέτας εκείνες τις δεκαετίες, όπως το Kawasaki ZXR400, το Yamaha FZR400, το Suzuki GSX-R400, το Honda CBR-400R και ίσως το πιο χαρακτηριστικό μοντέλο όλων, το Honda VFR400 ή αλλιώς γνωστό και ως NC30. Αυτή η χρυσή εποχή είναι που άφησε το στίγμα της στο χώρο της μοτοσυκλέτας και έκτοτε η κατηγορία (ακόμη και κάπως διαφορετική σήμερα) αποτελεί σημείο αναφοράς για αρκετό κόσμο.
Τη σήμερον ημέρα, η πορεία εξέλιξης σύγχρονων μοτοσυκλετών, σε συνδυασμό με τους αυστηρούς κανονισμούς εκπομπών Euro 5, έχουν σε μεγάλο βαθμό εξαλείψει πολλά αγαπημένα τετρακύλινδρα μοντέλα από τις Ευρωπαϊκές αγορές. Κάποια από τα πιο πρόσφατα θύματα αυτής της τάσης είναι το Yamaha R6, Το Suzuki GSX-R1000, και το Honda CBR600RR, που είτε δεν είναι διαθέσιμα στην Ευρώπη, είτε είναι διαθέσιμα μόνο για αγωνιστική χρήση (Yamaha R6). Η απόσυρσή αυτών των μοντέλων από την Ευρωπαϊκή αγορά έγινε σε μεγάλο βαθμό λόγω του απαγορευτικού κόστους επανασχεδιασμού για να συμμορφωθούν με τη νέα νομοθεσία.
Euro 5 και το πρόβλημα με τα τετρακύλινδρα
Ποιο το πρόβλημα όμως με τη νομοθεσία Euro 5, και γιατί επηρεάζει αυτές τις μοτοσυκλέτες; Ιδίως οι τετρακύλινδροι κινητήρες, προκειμένου να παράγουν την ιπποδύναμη που τους χαρακτηρίζει σε ψηλές στροφές, βασίζονται πολύ στο επονομαζόμενο valve overlap. Το valve overlap είναι το χρονικό διάστημα του κύκλου ανάφλεξης ενός κυλίνδρου κατά το οποίο οι βαλβίδες εισαγωγής και εξαγωγής είναι ανοιχτές ταυτόχρονα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το βέλτιστο μείγμα καυσίμου σε ψηλές στροφές. Σε χαμηλές στροφές, όμως, αυτός ο μηχανισμός συχνά απελευθερώνει καύσιμο στην εξάτμιση, αυξάνοντας σημαντικά τους ρήπους που περιορίζουν συγκεκριμένα οι κανονισμοί Euro 5. Ως αποτέλεσμα η νομοθεσία πάει κόντρα με τις σχεδιαστικές αρχές αυτών των κινητήρων, με επακόλουθο την σταδιακή εξάλειψη τους.
Η απάντηση της Kawasaki
Δεδομένων των παραπάνω, η Kawasaki με το ZX4RR φαίνεται εκ πρώτης όψεως να κατάφερε να πάει κόντρα σε αυτό το ρεύμα, βγάζοντας μια μοτοσυκλέτα η οποία παρουσιάζεται σαν γνήσιος απόγονος της παλαιάς εποχής και της κόντρας της δεκαετίας του ‘90. Μικρός κυβισμός, μεγάλη σχετική απόδοση και άπλετη τεχνολογία (Υψηλής ποιότητας TFT οθόνη, quickshifter, πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις, επιλογές χαρτογράφησης και συναφή βοηθήματα).
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ενώ το ZX4RR φαίνεται να είναι η εξαίρεση στον κανόνα, καταφέρνοντας να “ουρλιάζει” αλλά παράλληλα να συμμορφώνεται με τους κανονισμούς Euro 5, κρύβει παρά ταύτα κάτι στους αριθμούς του. Αν πάρουμε τη σχετική αύξηση ιπποδύναμης μεγαλύτερων κατηγοριών όπως των 1000 κυβικών από τις αρχές της δεκαετίας του ‘00 μέχρι σήμερα ( αύξηση γύρω στο 50%), και συγκρίνουμε με τον προκάτοχο του ZX4RR, το ZXR400 κατά την ίδια εποχή, βλέπουμε μια αύξηση ιπποδύναμης μόνο γύρω στο 19%. Δηλαδή θεωρητικά θα μπορούσε το ΖΧ4RR να ήταν λίγο πιο κοντά στα 100 άλογα σήμερα. Αλλά χωρίς την ανάλογη τεχνολογική ανάπτυξη, θα “έβρισκε” και αυτό τον τοίχο του Euro 5 όπως και άλλες ανάλογες μοτοσυκλέτες.
Αν και τα δεδομένα φαίνεται να έχουν μια σχετικά αρνητική χροιά, δεν είναι όλα “μαύρα”, κάθε άλλο. Παρά την έλλειψη του ανάλογου χρόνου ανάπτυξης, η Kawasaki τόλμησε να βγάλει το ZX4RR στην αγορά έστω και σαν “άσκηση”. Αν και δεν είναι τέλειο, η αγορά φαίνεται να το έχει δεχτεί. Ακόμη και τώρα φαίνεται να είναι ένα αρκετά ανταγωνιστικό μοντέλο, ειδικά σε σχέση με κάτι σαν το Yamaha R7 που έχει πιο ισχυρή παρουσία. Επίσης, είναι ίσως η μόνη άλλη επιλογή εκτός του Aprilia RS660 σε αυτό το εύρος τιμής που φέρνει τόση τεχνολογία σε μια μοτοσυκλέτα μικρότερου κυβισμού. Ποιος είπε ότι μικρότερες μοτοσυκλέτες δεν αξίζουν την ίδια μεταχείριση με τα μεγάλα “αδέρφια” τους;
Το μέλλον της κατηγορίας
Η sport μοτοσυκλέτα, σχεδόν πάντα εμπεριέχει και μια δόση ρομαντισμού. Μπορεί να ακούγεται κάπως γραφικό, αλλά υπάρχει εξήγηση. Κάτι με επιθετική εργονομία σαν το ZX4RR το λαχταράμε για την οδηγική εμπειρία, όχι για το πόσο πρακτικό είναι. Θέλουμε κάτι πιο άνετο; Η λύση είναι άλλη μοτοσυκλέτα. Θέλουμε κάτι με περισσότερο αποθηκευτικό χώρο; Άλλη μοτοσυκλέτα. Θέλουμε πιο πολύ χώρο για συνεπιβάτη; Άλλη μοτοσυκλέτα. Όταν συζητάμε για μια sport μοτοσυκλέτα, μιλάμε για την οδήγηση, την αίσθηση την απόκριση, τον ήχο. Και εδώ είναι το ατού μιας μοτοσυκλέτας σαν το ZX4RR.
Σαν αναγνώστες, πολλοί τείνουμε να δίνουμε περισσότερη προσοχή στα μεγάλα μοντέλα, τις υψηλές ιπποδυνάμεις, τα οριακά καλύτερα στατιστικά της επόμενης μεγάλης μοτοσυκλέτας. Δεν σημαίνει ότι αυτά αγοράζουμε, αλλά οι κατασκευαστές πολλές φορές κρίνονται βάσει της εκάστοτε ναυαρχίδας τους. Το πρόβλημα όμως είναι πως μοτοσυκλέτες με 200 ίππους σπάνια μας δείχνουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα εκτός και αν μπούμε σε πίστα. Εκεί θα δούμε τις πραγματικές τους ικανότητες. Όμως μια μοτοσυκλέτα σαν το ZX4RR μας επιτρέπει να αγγίζουμε τα ανώτερα στρώματα απόδοσης σε πιο βατές ταχύτητες, ειδικά σε δημόσιους δρόμους. Αυτό σημαίνει πως όλος ο θόρυβος και το “θέατρο” γίνονται πιο σύντομα, με αποτέλεσμα να μπορούμε να χαρούμε και μια απλή βόλτα πολύ περισσότερο. Συχνά είναι πολύ ισχυρότερη η αίσθηση επιβράβευσης οδηγώντας μια πιο συντηρητική μοτοσυκλέτα γρήγορα, παρά μια γρήγορη μοτοσυκλέτα συντηρητικά.
Ανεξάρτητα του πόσο πετυχημένο είναι το ZX4RR σαν μοντέλο, μας ανοίγει ένα παράθυρο στο πως θα μπορούσε να είναι η ζωή με περισσότερα μοντέλα σαν και αυτό για λάτρεις της μοτοσυκλέτας. Πλέον, η ανταπόκριση της αγοράς και το μέλλον θα κρίνει αν το ZX4RR είναι μια ευχάριστη τρύπα στο νερό, ή μια σπίθα για την επόμενη γενιά της κόντρας στα 400 κυβικά.
