Πολλοί μπορεί να έχουμε ακούσει για το Dakar, αλλά υπάρχει άλλος ένας αγώνας που είναι εξίσου γνωστός στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, το Baja 1000.
του Μάρκου Πυλαρινού
Τον περασμένο Νοέμβριο, σε αυτόν τον αγώνα, ένας αναβάτης έγραψε ιστορία σε έναν από τους δυσκολότερους off-road αγώνες παγκοσμίως, με μια χαλασμένη, μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα, χωρίς υποστήριξη ή γνώση της διαδρομής, και κάπως κατάφερε να τερματίσει…
Baja 1000
To Baja 1000 (προφέρεται Μπάχα) είναι ένας αγώνας εκτός δρόμου 1000 μιλίων ή 1600 χιλιομέτρων που διεξάγεται από το 1967 στο Μεξικό στην επώνυμη χερσόνησο Baja California. Είναι μέχρι σήμερα ένας από τους δυσκολότερους αγώνες εκτός δρόμου του πλανήτη. Μια από τις διαφορές του με το Dakar είναι ότι πρόκειται για έναν αγώνα που περνάει από εξίσου δύσκολο έδαφος, αλλά διεξάγεται ως μία διαδρομή, με όριο χρόνου τις 50 ώρες. Τα πληρώματα που παίρνουν μέρος τρέχουν σερί σε ένα τρελό σπριντ μέχρι τον τερματισμό.
Ironman Class
Ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες αγωνιζόμενων, υπάρχει και η κατηγορία Pro Moto Ironman όπου αναβάτες τρέχουν αυτό το τρελό event της ερήμου ολομόναχοι (αλλά συνήθως με κάποια μηχανική υποστήριξη). Εκεί όπου άλλα πληρώματα (ειδικά των τετράτροχων) έχουν την πολυτέλεια να αλλάζουν και οδηγούς, η κατηγορία μοτοσυκλετών Pro Moto Ironman πρέπει να τη βγάλουν μόνη τους μέχρι τον τερματισμό, με ότι κόπωση συνεπάγεται αυτό.
Σε αυτή την κατηγορία, τον περασμένο Νοέμβρη, πήρε μέρος ένας αναβάτης που έγινε ο ορισμός του Ironman και έγραψε άλλο ένα κεφάλαιο της ιστορίας του off-road μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Η Ιστορία του Wouter-jan Van Dijk
Ο Wouter-jan Van Dijk (Βάουτερ-γιαν Βαν Νταϊκ) είναι ένας Ολλανδός που τα τελευταία χρόνια διαμένει στην Αυστραλία. Έχει αρκετή εμπειρία σε αγώνες Enduro, έχοντας συμμετάσχει σε μερικούς αγώνες όπως το Red Bull Romaniacs, αλλά μέχρι εκεί. Κάπου πριν τα μέσα του 2023, ο Van Dijk συζητούσε με έναν Αυστραλό φίλο του, τον Shane Moss, για την πιθανή τους συμμετοχή στο Baja 1000 (ο ίδιος είχε συμμετάσχει το 2019). Μέσα στη συζήτηση, ο Moss πέταξε την ιδέα στον Wouter να τρέξει τον αγώνα σόλο στην κατηγορία Pro Moto Ironman.
Με μηδενική πείρα στο Baja 1000, ο Van Dijk συμφώνησε με την ιδέα. Αυτό ήταν έξι μήνες πριν τον αγώνα. Άρχισε αισίως να προετοιμάζεται μονάχα ένα μήνα πριν. Ο Van Dijk πέταξε για Αμερική, και αφού έφτασε στο San Diego, αγόρασε μια μεταχειρισμένη ΚΤΜ EXC 500 από το Craigslist και ζωγράφισε τον αριθμό του πάνω με το χέρι. Με τον φίλο του τον Shane Moss περάσανε τα σύνορα με τη μηχανή και ότι μπαγκάζια μπορούσαν να κουβαλήσουν και μπήκανε στο Μεξικό για να πάρουν μέρος στον αγώνα.
Λίγο πριν την εκκίνηση, ανακάλυψαν πως το υποπλαίσιο είχε σπάσει (μάλλον από το βάρος). Έτρεξαν να ψάξουν και βρήκαν συγκολλητή να επιδιορθώσει το πλαίσιο, άλλαξαν ελαστικά και παρουσιάστηκαν στην εκκίνηση. Ο Van Dijk σε όλη αυτή την κατάσταση δεν είχε χρόνο για προεργασία ή μελέτη της διαδρομής, μάλιστα δεν είχε καν GPS όταν ετοιμάστηκε για τη βραδινή εκκίνηση. Το μόνο που είχε ήταν ένας χάρτης και ένα σύστημα πλοήγησης που χρησιμοποιούσε τα άστρα.
Και τι έγινε στον αγώνα;
Στα 233 μίλια ήταν πρώτος στην κατηγορία του. Στα 599 μίλια ήταν ακόμη δεύτερος. Δεν μπορούσε να κουβαλήσει πολλά πράγματα πάνω του και δεν είχε συνεργείο υποστήριξης. Έπρεπε να βολευτεί με τρόφιμα από καταστήματα κοντά στη διαδρομή, και ότι του έδιναν οι συναθλητές του.
Με λιγότερο από 100 μίλια να απομένουν, του έπεσε η συσκευή πλοήγησης και στράβωσε μια ζάντα τόσο που δεν κρατούσε αέρα. Όταν επιτέλους σταμάτησε, και έβγαλε να κοιτάξει τον χάρτη του, πριν καν το καταλάβει, οι συναθλητές του άρχισαν να γεμίζουν βενζίνη τη μοτοσυκλέτα του και να σφίγγουν το λάστιχο πάνω στη ζάντα με cable ties ώστε να κρατάει αέρα.
Όταν τελείωσαν με τη μοτοσυκλέτα, ο χρόνος κόντευε το μέγιστο όριο των 50 ωρών. Όμως ο Van Dijk κατάφερε να ξεκινήσει πάλι και να τερματίσει με χρόνο 48:27:03. Τερμάτισε έβδομος από τους εννέα στην κατηγορία του. Η θέση του είναι εντελώς δευτερεύουσας σημασίας διότι ήταν ο αναβάτης με τη λιγότερη υποστήριξη απ’ οποιονδήποτε.
Ο ίδιος σε συνέντευξη είπε «Είναι σαφώς μια πρόκληση, ειδικά όταν πρέπει να παραμείνεις ξύπνιος τόσες ώρες. Αρχίζεις να καβαλάς και να κάνεις τα πάντα κάπως παράξενα. Ήμουν ζόμπι τις τελευταίες πέντε ώρες αλλά ξύπνησα και σκεφτόμουν πως αν θέλω να τερματίσω, πρέπει να μπω σε σειρά, αλλιώς δεν θα τα καταφέρω. Πάλι καλά η βροχή σταμάτησε για λίγο και μπόρεσα να πάω πιο γρήγορα. Είμαι χαρούμενος που τα κατάφερα στο τέλος»
Για τους περισσότερους μας, μια τέτοια ιστορία είναι τόσο έκτος της καθημερινότητας μας, που δεν μπορούμε να το διανοηθούμε. Και όμως, δυο φίλοι πήραν μια απόφαση να αλλάξουν ήπειρο, να πάρουν μια μεταχειρισμένη, σπασμένη μοτοσυκλέτα, και να γράψουν ιστορία και αναμνήσεις που εμπνέουν τη φαντασία μας.
Καλές Βόλτες!
Όλες οι ειδήσεις
Φόρμουλα 1: Δε «μασάει» ο Horner της Red Bull
Τέλη κυκλοφορίας 2024: Λήγει η προθεσμία για την πληρωμή τους – Ποιοι κινδυνεύουν με πρόστιμο
