Όπως η Βαρκελώνη έτσι και το Μονακό είναι εξαιρετικά καλά γνωστό στις ομάδες: Πρόκειται για μια από τις τέσσερις διαδρομές που βρίσκονται στο ημερολόγιο από το 1950 στη σύγχρονη εποχή της Formula 1.
Σε αντίθεση όμως με τις άλλες τρεις (Spa, Silverstone, Monza) δεν έχει αλλάξει καθόλου όλα αυτά τα χρόνια. Έχει τη χαμηλότερη μέση ωριαία ταχύτητα και ελάχιστα σημεία διαφυγής, οπότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσπεράσει κανείς.
Η ολισθηρότητα της ασφάλτου (η διαδρομή είναι ανοιχτή στην κυκλοφορία κάθε βράδυ) και οι αργές ταχύτητες έχουν ως αποτέλεσμα τα ποσά ενέργειας που μεταφέρονται διαμέσου των ελαστικών να είναι χαμηλά. Έτσι έχουμε ελάχιστη φθορά και πτώση απόδοσης λόγω θερμικής καταπόνησης, ενώ το κράτημα βελτιώνεται μέρα με τη μέρα. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα η επιλογή στρατηγικής, μιας αλλαγής ελαστικών να είναι η κανονικότητα στο Μονακό. Το παράθυρο αλλαγής είναι ιδιαίτερα ευρύ και ο χρόνος που θα μπει κάποιος στα πιτ είναι πιθανό να επηρεαστεί από την παρουσία αυτοκινήτου ασφαλείας, κάτι σύνηθες στα στενά περάσματα της διαδρομής.
Τα μονοθέσια υιοθετούν μια ειδική διαμόρφωση με μέγιστες κλίσεις στις αεροτομές για αντίστοιχα μέγιστη αεροδυναμική απόδοση, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη πρόσφυση στις χαμηλές ταχύτητες. Η πρόσφυση είναι συνδυασμός που προέρχεται από την μηχανικά παραγόμενη τριβή, αλλά και την κάθετη δύναμη, αεροδυναμικά παραγόμενη. Προφανώς είναι η πρώτη φορά που η νέα γενιά ελαστικών 18 ιντσών θα χρησιμοποιηθεί στο Μονακό. Οι ομάδες έχουν πολλά να μάθουν για τη διαχείρισή τους, σ’ αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες. Μερικές φορές είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τον καιρό της Μεσογείου αυτή την εποχή.
Πιστεύετε οτι ο Charles Leclerc θα «σπάσει την κατάρα» του Μονακό και θα τερματίσει τον αγώνα στην πατρίδα του;
