Ο Thierry Neuville, με μια δημοσίευση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μας θυμίζει γιατί τα ράλλυ είναι μοναδικά.
Χριστίνα Μυρτώ Σταθάκη
Αλήθεια, πόσοι λάτρεις της Formula 1 έχουν ακουμπήσει ένα μονοθέσιο λίγο πριν την εκκίνηση ενός Grand Prix ή πόσοι φίλαθλοι του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ έχουν ξεναγηθεί από κορυφαίους παίκτες στα άδυτα ενός γηπέδου λίγα λεπτά πριν από έναν αγώνα Παγκοσμίου επιπέδου;
Κανένας ή στην καλύτερη περίπτωση ελάχιστοι.
Αυτή λοιπόν είναι διαφορά των ράλλυ. Ότι οποιοσδήποτε θεατής έχει τη δυνατότητα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα να βρεθεί δίπλα σε έναν από τους καλύτερους οδηγούς του κόσμου, να δει από κοντά τα κορυφαία αυτοκίνητα του WRC και να μιλήσει με τους πρωταγωνιστές.
Και μπορεί η συνάντηση του Thierry Neuville με τα παιδία του Maisha Mazuri Children Center στο Ναϊρόμπι, λίγο πριν ανέβει στη ράμπα εκκίνησης του Ράλλυ Σαφάρι, να μη ήταν τυχαία, αλλά ο Βέλγος δεν έκανε τα «προβλεπόμενα» να καθίσει δηλαδή δίπλα στα παιδιά, να χαμογελάσει να βγάλει μερικές φωτογραφίες. Αλλά πέρασε χρόνο μαζί τους, τα έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο του και ασχολήθηκε μαζί τους ουσιαστικά και ποιοτικά.
Γιατί οι οδηγοί και οι συνοδηγοί αυτού του είδους αγώνων έχουν συνηθίσει, ή καλύτερα έχουν επιλέξει μια μορφή αγώνων που επιτρέπει τις μεγαλύτερες δυνατές δόσης αλληλεπίδρασης με τη φύση και τον τοπικό πληθυσμό.
Με τα χρόνια το πρόγραμμα των επαγγελματιών οδηγών του WRC γίνεται όλο και πιο «σφιχτό» αφήνοντας στο μυαλό και τις διηγήσεις των παλαιότερων τις ιστορίες από περιστατικά και πλάκες σε γραφικά χωρία, κυρίως της νότιας Ευρώπης, λόγο της ιδιοσυγκρασίας μας. Αλλά ευτυχώς ακόμα δεν έχει σταματήσει να υπάρχει αυτή η επαφή που κάνει τα ράλλυ μοναδικά.
