1ο Ράλλυ Ακρόπολις αλλά χωρίς Ακρόπολη

Στην πολυετή ιστορία του Ράλλυ Ακρόπολις ο ιερός βράχος και συνώνυμό του ήταν η αφετηρία. Ιστορικά, σημειολογικά και εθνικά, αν θέλετε. Η αντίφαση, οι απόψεις, το διακύβευμα.

Υπάρχουν δύο τρόποι να αντιμετωπίσεις το Ράλλυ Ακρόπολις. Μπορεί και περισσότεροι, αλλά ας για οικονομία κειμένου ας μείνουμε στους παρακάτω:

Ο ένας είναι το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι.

Ως θέαμα, ανταγωνισμός, τεχνολογική αφρόκρεμα, μεγάλοι Έλληνες και ξένοι οδηγοί, αντροπαρέα και μία αίσθηση μίνι-περιπέτειας για τους θεατές.

Προφανώς διαφορετικά τα δεδομένα του Ράλλυ Ακρόπολις στο μεταμιλένιουμ και άλλα εκείνα που ίσχυαν στα χρόνια της αθωότητας, τότε που τα πληρώματα όργωναν απ’ άκρο σ’ άκρο τη χώρα και η σκόνη έμενε για εβδομάδες στις τσέπες.

Επίσης τελείως άλλα τα δεδομένα της επικοινωνίας.

Το «διαβατήριο» προβολής της χώρας ήταν χωρίς Wi-Fi.

Παρθένο και βουκολικό, με φωτογραφίες, αυτόπτες μάρτυρες και ιστορίες τύπου «Ήμουν κι εγώ εκεί. Με τους θεούς». Πλέον βλέπεις live την ειδική από το κινητό. Πού να τρέχεις, τώρα;