Σαλόνι Γενεύης τέλος: Ποια αυτοκίνητα θα θυμόμαστε για πάντα

Οι θρύλοι και τα μοντέλα που έκαναν το ντεμπούτο τους σε μια από τις σημαντικότερες εκθέσεις αυτοκινήτου του κόσμου

Των Mirco Magni και Fabio Sciarra

Η οριστική ακύρωση της Έκθεσης Αυτοκινήτου της Γενεύης αφήνει ένα τεράστιο κενό. Μερικές από τις πιο αξέχαστες στιγμές της έκθεσης ανήκουν στη χρυσή δεκαετία του ’60, καθώς έκαναν την επίσημη παρουσίασή τους θρυλικά μοντέλα. Για παράδειγμα, το 1961 η Jaguar E-Type, ενώ το 1966 την παράσταση έκλεψαν δύο σύμβολα της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Οι Alfa Romeo Spider και Lamborghini Miura. Όμως η Γενεύη, πριν και μετά τα sixties, ήταν πάντα μια πραγματική γιορτή για τους λάτρεις των αυτοκινήτων. Στο εκθεσιακό κέντρο Palexpo έχουν παρελάσει τα… πάντα. Παρακάτω, θυμόμαστε τα σημαντικότερα εκ αυτών:

Για μια φορά πρέπει να ξεκινήσουμε από το τέλος. Γιατί δυστυχώς αυτή είναι βασικά η αφήγηση μιας όμορφης και συναρπαστικής ιστορίας, που ολοκληρώθηκε δίχως αίσια κατάληξη. Άλλωστε, ποτέ δεν θα περνούσε από το μυαλό ενός συντάκτη να δημοσιεύσει στο «Quattroruote» ένα άρθρο για το τι ήταν το Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης. Δυστυχώς η κατάληξή του δεν ήταν θεαματική, αλλά, εντέλει, ενδεικτική των καιρών που διανύει ο χώρος της αυτοκίνησης. Για πρώτη φορά, λοιπόν, φέτος, το ημερολόγιο του Μαρτίου δεν περιλάμβανε τη φημισμένη Έκθεση που διεξαγόταν στο φημισμένο Palexpo. Βέβαια είχε ξανασυμβεί την προηγούμενη τετραετία (2020-2023), με την αλήστου μνήμης γκάφα των διοργανωτών να ακυρώσουν την Έκθεση, την τελευταία πραγματικά στιγμή. Λόγω της πανδημίας του Covid-19, θα πείτε. Με τα αυτοκίνητα όμως να είναι ήδη στημένα στα περίπτερα και τους κατασκευαστές σαφώς εξοργισμένους για τα εκατομμύρια ευρώ που είχαν σπαταλήσει για να νοικιάσουν και διαμορφώσουν τα περίπτερά τους. Αυτή, όμως, ήταν μια διαφορετική υπόθεση, με την πανδημία να αποτελεί μια τόσο μεγάλη εκτροπή από τα συνηθισμένα, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογική εξαίρεση στην πρόσφατη ιστορία του θεσμού.

ΜΕ ΥΠΕΡΑΙΣΙΟΔΟΞΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

Το 2024 το Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης επέστρεψε, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Άπειρες ανακοινώσεις, δελτία Τύπου, μέχρι και η Ένωση Ευρωπαίων Κατασκευαστών (ACEA) το στήριξε. Ο τότε πρόεδρός της, Luca de Meo, επιστράτευσε μάλιστα τη Renault και τη θρυλική αναβίωση του R5 για να δώσει έναν αέρα ανανέωσης. Αλλά την αλήθεια την γνώριζαν σχεδόν όλοι. Και ήταν εύκολο να τη δει κάποιος. Αρκούσε έστω μια βόλτα από το Palexpo. Η διοργάνωση του 2024 ήταν αυτό που οι αναλυτές της Wall Street αποκαλούν «dead cat bounce». Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια προσωρινή και βραχύβια ανάκαμψη στην τιμή μιας μετοχής ή μιας αγοράς που βρίσκεται σε διαρκή πτώση. Εκτός από τη Renault, οι υπόλοιποι χώροι ήταν γεμάτοι με Κινέζους κατασκευαστές και πρόχειρες λύσεις για να καλυφθούν τα κενά, θυμίζοντας μια εποχή που είχε πια φτάσει στο τέλος της. Με όλα τα παραπάνω να συνοδεύονται από εκκωφαντική ησυχία. Ακόμα και το γραφείο Τύπου, που κάποτε έσφυζε από δημοσιογράφους να παλεύουν να βρουν σύνδεση Wi-Fi, πρίζες και αντάπτορες, ήταν σχεδόν έρημο. Πέρασαν τρεις μήνες μετά το πέρας της Έκθεσης και ήρθε το τελειωτικό χτύπημα. Το Σαλόνι της Γενεύης ακυρώνεται και επισήμως, όχι μόνο για το 2025, αλλά για πάντα. Οι τίτλοι τέλους έπεσαν. Πολλά έχουν ήδη γραφτεί για το τι οδήγησε σε αυτό το ξαφνικό φινάλε. Όμως τώρα, έναν χρόνο μετά το οριστικό «αντίο», με ψυχραιμία δηλώνουμε ότι, κοιτώντας το παρελθόν, ήταν κάτι το μη αναστρέψιμο.

ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟ ΤΕΛΟΣ

Ο τίτλος («Η ιστορία ενός προαναγγελθέντος θανάτου») της εφημερίδας «Corriere del Ticino» την ημέρα που ανακοινώθηκε η οριστική ακύρωση της Έκθεσης της Γενεύης ήταν πολύ εύστοχος. Μας έφερε μάλιστα στο μυαλό τις προφητικές παρατηρήσεις του καθηγητή Stefan Bratzel, ιδρυτή του ερευνητικού ινστιτούτου «Center for Automotive Management», που είχε κάνει λίγες εβδομάδες πριν την υποτιθέμενη έναρξη της Έκθεσης. «Δεν υπάρχει πια θετικό πρόσημο στην αναλογία κόστους-οφέλους. Οι κατασκευαστές σκέφτονται προσεκτικά πώς θα ξοδέψουν τα χρήματά τους. Ο φετινός (αναφερόμενος στο 2024) μικρός αριθμός εκθετών πιθανότατα θα σημάνει το τέλος της Έκθεσης. Θα μπορούσε να συμβεί το αντίθετο, αλλά δεν βλέπω το πώς». Ναι, οι εκθέσεις συνεχίζουν να κοστίζουν σημαντικά ποσά, αλλά στην περίπτωση της Γενεύης υπήρχε και ένας επιπλέον παράγοντας. «Το ενδιαφέρον είναι μικρό σε ένα δύσκολο βιομηχανικό περιβάλλον και ο ανταγωνισμός μεγάλος από τις αντίστοιχες εκθέσεις σε Παρίσι και Μόναχο, τις οποίες προτιμούν κυρίως οι Γάλλοι ή Γερμανοί κατασκευαστές. Επιπλέον, οι αναγκαίες επενδύσεις που χρειάζεται για να επιβιώσει η Έκθεση Γενεύης δείχνουν πως θα είναι δύσκολο να τη δούμε και πάλι τα επόμενα χρόνια». Αυτές ήταν οι δηλώσεις του Alexandre de Senarclens, Προέδρου της οργάνωσης της Έκθεσης Γενεύης. Ο ίδιος δεν παρέλειψε να αναφέρει με καυστικό τρόπο τον σοβινισμό των Γάλλων και Γερμανών κατασκευαστών, εξαιτίας του ενδιαφέροντος που δείχνουν στις εκθέσεις των χωρών τους.

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Η Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης τελικά μας αφήνει χρόνους. Ωστόσο, δεν έχει κανέναν λόγο για να ξεχαστεί, καθώς αντιπροσώπευε πολλά. Αφενός τον τόπο όπου συναντιούνταν οι κορυφαίοι κατασκευαστές της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας. Αφετέρου, ένα πολιτιστικό φαινόμενο που για τους Ιταλούς, μετά την απώλεια της Έκθεσης στο Τορίνο, αποτελούσε έναν κοντινό προορισμό. Παράλληλα, δεν ήταν λίγοι αυτοί που για δεκαετίες πήγαιναν στη Γενεύη για να αποκτήσουν το νέο τους αυτοκίνητο. Κάτι που πλέον ισχύει και για άλλες εκθέσεις, όπως αυτή των Βρυξελλών, η οποία συνεχίζει να προσφέρει αυτή την ευκαιρία. Την ίδια στιγμή, η Έκθεση της Γενεύης είχε να επιδείξει και άλλα, μέσα από την πορεία του όγκου των επισκεπτών της, όχι αποκλειστικά όσων λατρεύουν την αυτοκίνηση, επιδρώντας ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον παραγωγικό τομέα. Η επισκεψιμότητα της Έκθεσης έφτασε για πρώτη φορά τους 100.000 επισκέπτες το 1925, τους 200.000 το 1948 και εκτοξεύτηκε, όχι τυχαία, τις επόμενες δεκαετίες. Το 1960 αριθμός αυτός ξεπέρασε τις 300.000, το 1964 τις 400.000, ενώ τρία χρόνια μετά (1967) έσπασε το ψυχολογικό όριο των 500.000 επισκεπτών. Χρειάστηκε να περιμένουμε πάνω από 20 χρόνια για το επόμενο ρεκόρ (600.000 το 1988), ενώ το 2005 σημειώθηκε το απόλυτο ρεκόρ των 748.000 επισκεπτών.