Η ιστορία του WD-40, του χημικού που έχει «μυστική συνταγή» σαν την Coca-Cola

Το λιπαντικό σπρέι που έχει κατακτήσει τον κόσμο ξεκίνησε ως αντιδιαβρωτικό πυραύλων και πλέον δεν λείπει από κανένα νοικοκυριό

Στη ταινία My Big Fat Greek Wedding (Γάμος άλα Ελληνικά) o Γκας Πορτοκάλος έχει την πεποίθηση ότι το καθαριστικό τζαμιών Windex κάνει «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Στην πραγματικότητα, υπάρχει κάτι αντίστοιχο και το λένε WD-40. Μπορεί να μην αποτελεί το ενδεδειγμένο προϊόν για εντριβές αλλά το εύρος των εφαρμογών του είναι τεράστιο, κάτι που έχει οδηγήσει στην πεποίθηση ότι με μια κολλητική ταινία υφάσματος (duct tape) και με ένα WD-40, μπορείς να επιδιορθώσεις και να επισκευάσεις τα πάντα!

Ποια είναι όμως η ιστορία του προϊόντος αυτού που πλέον βρίσκεται σχεδόν σε κάθε σπίτι;

Στις αρχές της δεκαετίες του 1950, η κόντρα HΠΑ – ΕΣΣΔ είχε ήδη ξεκινήσει και οι Αμερικάνοι, κατασκευάζουν τους πρώτους τους διηπειρωτικούς πύραυλους, Atlas. Oι πύραυλοι αυτοί, έφεραν ένα λεπτό εξωτερικό περίβλημα από ανοξείδωτο ατσάλι αλλά οι σύνδεσμοι, οι βίδες και τα πριτσίνια τα οποία ένωναν και στερέωναν τα φύλλα αυτά, σκούριαζαν.

Ο στρατός των ΗΠΑ λοιπόν, απευθύνθηκε σε μια νεοφυή επιχείρηση στο San Diego της Kαλιφόρνια, η οποία ονομαζόταν «Rocket Chemical Company», ώστε να παρασκευάσει ένα χημικό που να διεισδύει στις σκουριασμένες αυτές περιοχές, να βοηθά στην αποσυναρμολόγηση αλλά και να προσφέρει αντιδιαβρωτική προστασία.

Το χημικό ήταν έτοιμο το 1953 και ονομάστηκε με τον κωδικό WD-40. Το «WD», προκύπτει από τα αρχικά «Water Displacement», που σημαίνει «Υδρο – Εκτόπιση», καθώς μια από τις βασικές ιδιότητες του, ήταν να δημιουργεί μια στρώση με λάδι και να μην επιτρέπει στο νερό να έρθει σε επαφή με τα σημεία στα οποία εφαρμοζόταν. Ο αριθμός «40» από την άλλη, είχε να κάνει με το ότι η εταιρεία πέτυχε τη φόρμουλα του χημικού, στην 40^η της προσπάθεια.

Οι σκέψεις για την εμπορική διάθεση του χημικού αυτού, ξεκίνησαν όταν ο ιδρυτής της εταιρείας Norman B. Larsen, παρατήρησε ότι οι υπάλληλοι του έπαιρναν μικρές ποσότητες του χημικού για να το χρησιμοποιήσουν σε οικιακές εφαρμογές, όπως την λίπανση μεντεσέδων σε πόρτες αλλά και την προστασία μεταλλικών επιφανειών και αντικειμένων από την σκουριά.

Κάπως έτσι, δημιούργησε μια πρωτότυπη συσκευασία τύπου σπρέι και πολύ σύντομα το διέθεσε στην αγορά, με την ονoμασία WD-40, αρχικά σε τοπικό επίπεδο. Μέχρι το 1960, η φήμη του «θαυματουργού» αυτού χημικού έχει εξαπλωθεί και κάθε μέρα πωλούνταν 50 κάνιστρα ημερησίως. Το 1960 επίσης, η εταιρεία υπέγραψε συμβόλαια με δύο από τις μεγαλύτερες αεροπoρικές εταιρείες των HΠΑ, τις Delta και United, που χρησιμοποιούσαν το χημικό για την συντήρηση και επισκευή του στόλου των αεροσκαφών τους.

Άλμα στο 1993 και η εταιρεία μετονομάζεται από Rocket Chemical Company σε WD-40, με το προϊόν να βρίσκεται πλέον σε 4 από τα 5 σπίτια στις ΗΠΑ, ενώ κάθε εβδομάδα, πωλούνται ένα εκατομμύριο από αυτά! Από μια μικρή εταιρεία με προσωπικό 3 ατόμων, η WD-40 είναι σήμερα, μια εισηγμένη στο χρηματιστήριο πολυεθνική με κεφαλαιοποίηση 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων!

Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο για το WD-40, είναι ότι η φόρμουλα του δεν έχει ποτέ «πατενταριστεί» και πλέον έχει παρέλθει το χρονικό περιθώρια για να γίνει κάτι τέτοιο. Αυτό δεν αποτελεί «παράλειψη» από πλευρά της εταιρείας αλλά σκόπιμη κίνηση, καθώς αν κατοχύρωναν τη σύσταση του προϊόντος τους, υπήρχε ο κίνδυνος να αντιγραφεί από ανταγωνιστές.

Το τι αποτελεί το WD-40 ήταν και παραμένει καλά φυλαγμένο μυστικό, όπως συμβαίνει και με την Coca Cola, ενώ η ακριβής σύσταση του προϊόντος, φυλάσσεται σε τραπεζική θυρίδα – «θησαυροφυλάκιο», στο San Diego των HΠΑ.