Μετά την αλλαγή ώρας στο τέλος του Οκτώβρη, η διάρκεια της νύχτας έχει πλέον μεγαλώσει και έτσι, μεγάλο μέρος της 24άωρης δοκιμασίας αντοχής μας στα Μέγαρα έγινε χωρίς το φυσικό φως του ήλιου.
Και ενώ η οδήγηση στη πίστα σε κανονικές συνθήκες είναι κάτι πολύ ευχάριστο και οικείο σε όλους μας, η βραδινή οδήγηση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ξεκινήσαμε τη δοκιμασία μας το μεσημέρι της Παρασκευής και μέχρι να πάει 18:00, ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει εντελώς και είχε έρθει η ώρα να τοποθετήσουμε τα χρωματιστά LED strips στα πλαϊνά των αυτοκινήτων για να τα ξεχωρίζουμε πιο εύκολα. Ευτυχώς, οι προηγμένες τεχνολογίες στα φωτιστικά σώματα όλων των μοντέλων επιβεβαίωσαν ότι κανένας δεν «τυφλώνεται» μέσα στη πίστα από τα φώτα των υπολοίπων.
Και ενώ όσο πλησιάζαμε στα μεσάνυχτα, η κούραση γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη, ξεκίνησε μια καταρρακτώδης βροχή. Ξαφνικά, το νερό και το κρύο ανάγκασαν όσους δεν οδηγούσαν εκείνη τη στιγμή (όπως και εγώ, που περίμενα να μπω στη πίστα εντός της επόμενης ώρας) να μεταφερθούν μέσα σε αυτοκίνητα και τροχόσπιτα για «καταφύγιο». Όταν ήρθε η ώρα για να οδηγήσω, μπορεί να βγήκα σχεδόν κοιμισμένος από το τροχόσπιτο, αλλά με τον δυνατό κρύο αέρα και τη βροχή, ξύπνησα αμέσως.
Μπαίνοντας μέσα στο Volkswagen T-Roc για το βραδινό, βροχερό stint μου λοιπόν, δεν ήξερα πως την επόμενη ώρα θα ζήσω μια μαγευτική εμπειρία και ένα σκηνικό που θα μου μείνει για πάντα αξέχαστο.
Η βροχή μας επέτρεπε να πιέζουμε τα αυτοκίνητα λίγο παραπάνω χωρίς άγχος για τα αναλώσιμα του, ενώ το έντονο σκοτάδι μας είχε αναγκάσει να οδηγούμε αρκετά κοντά ο ένας στον άλλο, έτσι ώστε οι προβολείς του εμπρός να δίνουν ορατότητα και στον πίσω.
Το αποτέλεσμα; Γρήγοροι ρυθμοί και κοντινές αποστάσεις μεταξύ των αυτοκινήτων έδωσαν σε όλους τους οδηγούς μια απρόσμενη ζωηράδα, ειδικά για μια δοκιμασία αντοχής. Τις στιγμές που οι αστραπές φώτιζαν στιγμιαία όλη τη πίστα, είχα μια μαγευτική εικόνα μπροστά μου και μια αίσθηση λες και συμμετείχα σε αγώνα αντοχής του Le Mans, έχοντας δει μερικές επικές φωτογραφίες από αυτές τις εκδηλώσεις και νιώθοντας ότι τις αναπαριστώ.
Μπορεί να αγαπώ τη βραδινή οδήγηση αλλά τη βροχή, όχι τόσο. Μέσα στη πίστα βέβαια και με ένα crossover που είχε έναν ευχάριστο υπερστροφικό χαρακτήρα σε ορισμένες στροφές της πίστας, δεν ήθελα να τελειώσει ο χρόνος της οδήγησης μου. Δεν περίμενα να μου δημιουργήσει τόσο ενθουσιασμό μια ώρα οδήγησης σε αυτές τις συνθήκες, πόσο μάλλον έχοντας τη κούραση όλης της ημέρας στις «πλάτες» μου.
Μια -απρόσμενα- μαγευτική βραδιά.
Όλες οι ειδήσεις
Οδηγούμε το νέο Volvo XC90 σε Δανία και Σουηδία
Γερμανική τραγωδία: Η «καμπάνα» χτυπά και για την Bosch
Kίνηση: Δεν ξεκινά καλά η εβδομάδα, σημαντικά προβλήματα σε κεντρικούς δρόμους
