Ψυχοθεραπεία με το νέο Mazda MX-5 στην Αθηναϊκή Ριβιέρα

Με το νέο Mazda MX-5 στη διαδρομή που θεωρείται ως μια από τις πιο ωραίες στην Ευρώπη. Μια βόλτα χωρίς προορισμό αλλα με σκοπό την οδηγική απόλαυση!

Του Τρύφωνα Αλεξόπουλου Φωτογραφίες: Δημήτρης Μανώλαρος

Κατεβασμένη οροφή, δυνατή μουσική και ένα Mazda MX-5 σε μία πανέμορφη, στριφτερή, παραλιακή διαδρομή. Συνδυασμός ικανός να «σκοτώσει» κάθε στεναχώρια. Στα χέρια μας λοιπόν το ανανεωμένο Mazda MX-5 για έναν… τελευταίο χορό!

Φεβρουάριος του 1989. Θα μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε και έναν ιστορικό μήνα για όλους εμάς τους λάτρεις της αυτοκίνησης. Τα μικρά, οδηγοκεντρικά και διθέσια roadster είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης, τότε όμως η Mazda μας χάρισε την πρώτη γενιά του εμβληματικού Miata, γνωστού στους περισσότερους ως MX-5, που επανάφερε και το trend. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλές χιλιάδες λέξεις για την ιστορία του ιαπωνικού σπορ μοντέλου, για τις γενιές του και όσες ξεχώρισαν, για τις ειδικές εκδόσεις και αρκετά ακόμα. Το έχουμε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν όμως, οπότε άσκοπα θα επαναληφθούμε και θα σας κουράσουμε με λεπτομέρειες που το πιθανότερο είναι να γνωρίζετε ήδη για το παγκόσμιο best seller στην κατηγορία των σπορ μοντέλων.

Η τέταρτη γενιά του ετοιμάζεται να «σβήσει» τα 10 κεράκια της και αυτά θα είναι μάλλον τα τελευταία της. Ακούγεται… μακάβριο, είναι όμως η αλήθεια, αφού οι φήμες θέλουν το Concept Iconic SP που παρουσίασε στις αρχές του 2024 να αποτελέσει τη συνέχεια, μόλις το πρωτότυπο ενσαρκωθεί από τη Mazda και αποκτήσει συμβατική μορφή. Μέχρι αυτό να γίνει πράξη όμως, το MX-5 ND επιστρέφει για «έναν τελευταίο χορό», με ένα ελαφρύ αισθητικό φρεσκάρισμα, περισσότερο εξοπλισμό άνεσης και για πρώτη φορά ένα ενδιάμεσο πρόγραμμα σπορ οδήγησης. Έπρεπε λοιπόν κάπως να δούμε στην πράξη τη διαφορά που κάνει αυτό το πρόγραμμα οδήγησης και μάλιστα στο «μικρό» MX-5 με τον 1.500άρη κινητήρα, χωρίς το μπλοκέ διαφορικό του δίλιτρου

Αντί να πάρουμε τα βουνά, επιλέξαμε μια αγαπημένη διαδρομή, που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως μια από τις πιο όμορφες διαδρομές για οδήγηση στην Ευρώπη. Το ραντεβού δόθηκε αργά το βράδυ, το μικρό πορτπαγκάζ (μικρό στο μάτι θα πω, μιας και στις περσινές μου διακοπές με ένα MX-5 Homura όλα τα απαραίτητα στριμώχτηκαν στα 130 λίτρα του και με το παραπάνω) γέμισε με τον φωτογραφικό εξοπλισμό και ξεκινήσαμε για μια βραδινή «περιπέτεια» οδηγικής απόλαυσης, χωρίς πολλά άλογα κάτω από το καπό ή επιταχύνσεις που κόβουν την ανάσα, αλλά με την απόλυτη συνταγή της οδηγικής επιτυχίας: ελαφρύ πλαίσιο, ατμοσφαιρικό κινητήρα, χειροκίνητο κιβώτιο, απόλυτη ισορροπία βάρους και πίσω κίνηση. Πριν προχωρήσουμε πάντως, να μην παραλείψουμε μια πολύ σημαντική πληροφορία, η βόλτα μας έγινε με την οροφή κατεβασμένη, όπως πρέπει δηλαδή!

Ίδιο δεν είναι;

Ναι! Αντικειμενικά ακόμη και ένας πωλητής της Mazda δεν θα το παρατηρούσε στον δρόμο. Ως κάτι καινούργιο δηλαδή, αφού το τελευταίο MX-5, παρότι κυκλοφορεί επί 9 χρόνια στους δρόμους, ακόμα κερδίζει τις ματιές των περαστικών, ειδικά εάν είσαι με κατεβασμένη την οροφή. Οι πιο ψαγμένοι και οι φίλοι της αυτοκίνησης δεν θα διστάσουν καθόλου να σου δώσουν ένα Thumbs Up. Έγινε δύο φορές το σκηνικό στη βραδινή μας βόλτα στα νότια, αρκετές ακόμα στην εβδομαδιαία συμβίωσή μου μαζί του.

Οι εξωτερικές αλλαγές στο ND3, λοιπόν, είναι δύο μόνο. Τα μπροστινά φώτα είναι Full LED ή ακόμα και LED Matrix, όπως στην κορυφαία για τον 1.500άρη έκδοση Kazari της δοκιμής. Τα LED ημέρας έχουν ενσωματωθεί στα κυρίως φωτιστικά σώματα, αντί για χαμηλά στις κλειστές αεροκουρτίνες. Το «γατίσιο» του βλέμμα έχει ενισχυθεί με αυτόν τον τρόπο. Έχουν επίσης αλλάξει ελάχιστα και τα πίσω LED φώτα. Η χρωματική παλέτα έχει εμπλουτιστεί και περιλαμβάνει τρεις αποχρώσεις του γκρι. Μια εμμονή με το γκρι της Mazda που ανανεώνεται μαζί με κάθε νέο ND. Αντικειμενικά, τίποτα δεν του ταιριάζει περισσότερο από το Soul Red. Στην έκδοση της δοκιμής πάντως, για την αλλαγή, μας άρεσε η κουκούλα στο μπεζ χρώμα. Μην ψάχνετε αλλαγές στις ζάντες αλουμινίου 16 ιντσών, ό,τι και αν λέει η Mazda, αφού δεν μας «είπε» και την πιο χρηστική. Μια ματιά στο τιμόνι ή στο κάτω μέρος της μάσκας θα αποκαλύψουν την ύπαρξη ενός νέου διακόπτη και ενός ραντάρ, αντίστοιχα, για το Adaptive Cruise Control.

Αφού μπεις στη μικροσκοπική και ξεκάθαρα οδηγοκεντρική καμπίνα, οι αλλαγές που παρατηρείς είναι περισσότερες. Κάποια επιπλέον κουμπιά, λίγο πιο premium υλικά (συνεχίζει να επικρατεί το δέρμα και τα ποιοτικά αλλά σκληρά πλαστικά) και μια νέα οθόνη. Με διαγώνιο 8,8 ίντσες προέρχεται από τα νεότερα μοντέλα της εταιρίας και, παρά την αναλογική του φιλοσοφία, του ταιριάζει πολύ καλύτερα από την προηγούμενη. Πολύ υψηλότερη ανάλυση, καλύτερη απόκριση και ασύρματη σύνδεση με τα επίμαχα Apple Car Play/Android Auto. Ευκαιρία να… αγοράσετε και το νέο iPhone 16, αφού πλέον υπάρχουν μόνο δύο θύρες USB type-c. Ο αναλογικός πίνακας οργάνων έχει αλλάξει στα σημεία, ενώ, ευτυχώς, μεταξύ των κουμπιών στα αριστερά της κολόνας του τιμονιού υπάρχει και ένα κουμπί που απενεργοποιεί κάθε ενοχλητικό θόρυβο και παρεμβατικό βοήθημα με τη μία. Ο καθρέπτης είναι και αυτός νέος, χωρίς πλαίσιο, προσφέρει καλύτερη αίσθηση και ορατότητα, όπως επίσης και η νέα κάμερα οπισθοπορείας (παραμένει χαμηλής ανάλυσης, χωρίς δυναμικές γραμμές. Ξέρω, who cares).

Κατά τ’ άλλα, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Περιορισμένοι εσωτερικοί χώροι, αλλά η σχεδόν τέλεια θέση οδήγησης. Το τιμόνι κάθετα, η θέση χωνευτή και λίγο πιο άνετη για την πλάτη σου χάρη σε νέα εσωτερική επένδυση, τα πεντάλ σε σωστή απόσταση και η κεντρική κονσόλα ψηλή, φέρνοντας τον επιλογέα ακριβώς στο χέρι σου. Κι αυτά είναι όλα. Πάμε τη βόλτα που λέγαμε τώρα;

Staying Alive

Όταν οι δείκτες του ρολογιού έχουν προσπεράσει κατά πολύ τα μεσάνυχτα και παραμένεις μετά από μια «γεμάτη» μέρα «γεμάτος» ζωντάνια και ξύπνιος, χωρίς γουλιά καφέ, τότε κάτι πηγαίνει πολύ καλά. Αυτό σκεφτόμασταν γυρνώντας από το Σούνιο και θα μπορούσε να είναι το συμπέρασμα, οπότε ας τα πάρουμε από την αρχή. Ωραίες οι ανέσεις και οι ευκολίες που τα εξηλεκτρισμένα νέα SUV προσφέρουν στον υπερθετικό βαθμό, αλλά μερικές φορές χρειάζεσαι κάτι από τα παλιά και το MX-5 είναι το μοναδικό αυτοκίνητο που μπορεί να το προσφέρει αυτό χωρίς να δώσεις ένα νεφρό.

Ξεκινήσαμε από το κέντρο της Αθήνας και μπήκαμε κατευθείαν στον Κηφισό. Κίνηση τρελή, μια απλή καθημερινή, αλλά η Αθήνα ζωντανή αργά το βράδυ. Τελικά μήπως αυτή είναι η πραγματική πόλη που δεν κοιμάται ποτέ; Μέχρι το τέλος του κεντρικού μας δρόμου, η οροφή παρέμεινε κλειστή. Τα τζάμια χωρίς πλαίσιο και η πάνινη κουκούλα αφήνουν τους εξωτερικούς θορύβους να φτάσουν στα αυτιά σου και η κύλιση είναι κάπως τραχιά. Αναμενόμενο όμως. Με λίγη μουσική από τα ηχεία της Βose και το συνηθίζεις, άλλωστε στο ταξίδι χωρίς κίνηση είναι πιο ήσυχο.

Κάτω από το μακρύ καπό του το μικρό αυτό MX-5 έχει τον ίδιο αλουμινένιο, τετρακύλινδρο ατμοσφαιρικό κινητήρα 1.496 κ.εκ. με άμεσο ψεκασμό που αποδίδει 132 ίππους στις 7.000 σ.α.λ. και μόλις 152 Nm στις 4.500 σ.α.λ. Δεν διαβάσατε λάθος, ο κόφτης είναι 500 στροφές πιο ψηλά και αξίζει η βελόνα να τον δείχνει, αφού εκεί το σύνολο «ζει», μετά τις 4.000 και μέχρι τα κόκκινα.

Στην πράξη, ο Skyactiv-G αποδεικνύεται ένας κινητήρας με τσαγανό, όπως και στο παρελθόν. Δεν θα ενθουσιάζει με τη δύναμή του, αλλά χάρη στο χαμηλό βάρος και το κιβώτιο με τη σφιχτή κλιμάκωση εν τέλει έχει πάνω από ικανοποιητικές επιδόσεις. Τα 0-100 σε περίπου 8” και η τελική στα 205 επιβεβαιώνουν το τελευταίο. Ο ήχος του δεν ήταν ποτέ δυνατός σε αυτή την έκδοση, πάντα κάτι έλειπε, όμως είχε ένα φανταστικό μεταλλικό γρέζι τούτη η έκδοση, που το OPF φαίνεται να έχει στερήσει. Μπροστά στην απόλυτη «μουγκαμάρα» των νέων μοντέλων, ακόμα και το να ακούς το μοτέρ να φτάνει τις επτά χιλιάδες περιστροφές ανά λεπτό το λες και ευτυχία.

Στην επικαιρότητα ξανά η διαδρομή μας. Κόντρες, Αστυνομία, μαύρα Cayenne που παραμονεύουν. Για καλό αυτό, θα πω εγώ, αφού έχει παραγίνει με τις αντικανονικές συμπεριφορές. Δεν μιλάω για όσους έχουν πραγματικά καλά αυτοκίνητα και θέλουν να τα ευχαριστηθούν μόνοι τους. Μιλάω για τους αούγκανους εν δυνάμει εγκληματίες. Άλλη συζήτηση αυτή. Δεν πετύχαμε κάτι τρανταχτό μέχρι το Καβούρι. Πολλή κίνηση, τα μαγαζιά γεμάτα, φοίνικες παντού, lifestyle εικόνες. Σεπτέμβριος, μα θύμιζε ακόμα καλοκαίρι. Η οροφή ανοιχτή και τα παράθυρα κάτω, ο αέρας που περνάει στην καμπίνα λίγος όμως. Με την οροφή κάτω ενεργοποιούνται και τα ηχεία στα προσκέφαλα για να νιώθεις τη μουσική στο «πετσί» σου. Για σκεφτείτε, βουνίσια διαδρομή, το αγαπημένο σου κομμάτι, αλλαγή από 2α σε 3η στον κόφτη. Το λες και ανατριχίλα, ακόμη και αν δεν έχει πολλή δύναμη ο κινητήρας του.

Το 6άρι, παρότι είναι κοντό, μέχρι και την πέμπτη τουλάχιστον, σε αυτό το σύνολο θα το έχεις πάντα μια σχέση κάτω, για να μπορείς να εκμεταλλευτείς τη ροπή. Αυτό δεν βολεύει πάντα, ειδικά στα ανοιχτά κομμάτια, οπότε εκεί είναι ένα σημείο που αναζητάς την περισσότερη δύναμη.

Περνώντας τις γνώριμες στροφές και τα παρατεταμένα πέταλα της Αθηναϊκής Ριβιέρας, οι μνήμες από το υποδειγματικό του πάτημα και διάβασμα του δρόμου επανέρχονται. Διπλά ψαλίδια μπροστά, πολλαπλοί σύνδεσμοι πίσω και απόλυτη κατανομή βάρους.

Και εκεί που είσαι ανέμελος και απολαμβάνεις τη διαδρομή, αλάρμ μπροστά, απότομα φρένα. Ένα κακό τροχαίο, με τραυματισμό, αλλά ευτυχώς όχι θανατηφόρο. Αυτοκίνητο πέρασε στο αντίθετο ρεύμα στην προσπάθειά του να στρίψει γρήγορα, με αποτέλεσμα να την πληρώσουν όσοι έκαναν απλά τη βόλτα τους. Μια μετωπική σύγκρουση και ένας από πίσω. Πάμε παρακάτω…

Το τιμόνι είναι ξυράφι, έχει αλλάξει η κρεμαγιέρα, όμως η διαφορά δεν είναι αισθητή. Ίσως έχει ελάχιστο περισσότερο βάρος, ίσως είναι λίγο πιο ακριβές ως προς το κέντρο. Το κιβώτιο παραμένει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα από τα κορυφαία της αγοράς σε αίσθηση. Πολύ σφιχτό κούμπωμα και μηχανική αίσθηση, με δονήσεις να φτάνουν στον επιλογέα. Το πεντάλ του φρένου επίσης κοντά στο ιδανικό, με δυνατά φρένα που σου επιτρέπουν να διαβάσεις εύκολα πότε θα επέμβει το ABS.

Αυτοκίνητο πάνω-κάτω στα 1.000 κιλά εν έτει 2024; Θα μπορούσα σχεδόν να σας βρω συναρμολογούμενη βιβλιοθήκη από τα IKEA που ζυγίζει περισσότερο απ’ αυτό.

Η συμπεριφορά του με το σύστημα Kinematic Posture Control που προσομοιώνει τη λειτουργία Torque Vectoring, ήδη από την προπερσινή του ανανέωση, αλλά και με το νέο πρόγραμμα οδήγησης Track, είναι πιο προβλέψιμη και ελεγχόμενη από ποτέ. Για να σε «κόψουν» τα ηλεκτρονικά πρέπει να προσπαθήσεις να προκαλέσεις την υπερστροφή και να χρειαστεί να διορθώσεις με περισσότερο από μισό ανάποδο τιμόνι. Απολαυστικό να οδηγείς σε δρόμο με αυτό το πρόγραμμα, αφού σου προσφέρει τη σιγουριά ότι η πρόσφυση δεν θα σπάσει εύκολα, λόγω ολισθηρότητας ή λάθος χειρισμού, που με τον 1.500άρη χωρίς το μπλοκέ στα πολλά χλμ./ώρα μπορεί και να «ιδρώσεις» για να διορθώσεις. Η αλήθεια είναι ότι στο 2λιτρο δεν νομίζω ότι χρειάζεται.

Να επιστρέψω στο καμένο λάστιχο. Σε αυτό το MX-5, με τα ηλεκτρονικά στο off, την προκαλείς είτε με συμπλεκτάρισμα ή με χειρόφρενο εάν ήδη κινείσαι. Εύκολα με πρώτη σχέση εάν θέλεις να ζωγραφίσεις το οδόστρωμα σε μια αλάνα και πιο δύσκολα με μεταφορά βάρους, εάν είσαι μαέστρος. Εδώ που τα λέμε, οι αισθητές κλίσεις του βοηθούν σε αυτό, χωρίς να σε αποθαρρύνουν, οπότε το πλαισιώνεις όπως πρέπει είτε με Trail Braking ή με Lift Off.

Το ρολόι όντως δείχνει την επιστροφή. Είχαμε να κάνουμε άλλα 50 για τα συνολικά 140 χιλιόμετρα της βραδινής αυτής βόλτας. Για όσους πραγματικά αγαπάμε τα αυτοκίνητα, μια τέτοια βόλτα, σε μια τέτοια φανταστική διαδρομή, είναι ψυχοθεραπεία. Πόσω μάλλον όταν αυτή η βόλτα γίνεται με ένα MX-5 και την οροφή κατεβασμένη. Για την ιστορία, αν και παραμένει το πιο προσιτό σπορ πισωκίνητο και κάμπριο μοντέλο, να πούμε ότι η τιμή εκκίνησης χωρίς τις πολλές ανέσεις είναι οι 30.000. Μια χαρά για όσους αναζητούν καθαρά την σπορ αίσθηση και δεν έχουν πολλές απαιτήσεις. Για τους πιο ψαγμένους οι +12.000 για το δίλιτρο Homura είναι μονόδρομος. Και πάλι, είναι καλά!