Από τις εσχατιές της Γης και τις εμπόλεμες ζώνες, μέχρι ένα κομμάτι που ενώνει δύο ορεινά χωριά στην Αιτωλοακαρνανία
Τα κριτήρια για το τι καθιστούν «επικίνδυνο» έναν δρόμο, μπορούν να είναι πολλά. Επικίνδυνος μπορεί να γίνει ένας, άριστος κατά τα άλλα δρόμος, τόσο για εμάς, όσο και για τους υπόλοιπους, αναλόγως του πως οδηγούμε σε αυτόν. Συνήθως όμως, οι λίστες αυτού του είδους λαμβάνουν υπόψη στοιχεία όπως η χάραξη, η ποιότητα, η έκθεση στα καιρικά φαινόμενα, οι περιοχές που διασχίζονται αλλά και η απόσταση από τον πολιτισμό.
Καλό είναι επίσης να γνωρίζει κανείς ότι πρόκειται για λίστες που δημιουργούνται με βάση μαρτυρίες και στοιχεία που συλλέγονται από το διαδίκτυο και όχι από «αυτοψία» των συντακτών στους δρόμους αυτούς, οπότε ότι διαβάζετε, μην τα θεωρείτε και απολύτως έγκυρα.
Περιηγούμενοι στο διαδίκτυο, πέσαμε σε μια λίστα του είδους, η οποία μας έκανε εντύπωση, ακριβώς γιατί σε αυτή συμπεριλαμβάνεται και ένας δρόμος που βρίσκεται στην Ελλάδα. Είναι μάλιστα στη θέση 5, αρκετά ψηλά δηλαδή, αν αναλογιστεί κανείς ότι πολλές από τις υπόλοιπες «συμμετοχές» είναι σε λεγόμενες τριτοκοσμικές περιοχές και σε εμπόλεμες ζώνες.
Η συγκεκριμένη λίστα είναι αναρτημένη στο site «Ranker», που κάνει αυτή ακριβώς τη δουλειά, λίστες δηλαδή, με τους επισκέπτες να ψηφίζουν, καταθέτοντας τη γνώμη τους, για το ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος δρόμος του κόσμου στην προκειμένη περίπτωση. Εντάξει, αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι κάποιος μπορεί να έχει βρεθεί σε όλα αυτά τα μέρη ώστε να έχει εμπεριστατωμένη άποψη, οπότε για άλλη μια φορά, προτείνουμε να τα παίρνετε κάπως «ελαφριά» αυτά τα θέματα.
Περιγραφικά, η λίστα έχεις ως εξής:
10. Ο δρόμος του θανάτου στην Βραζιλία
Λέγεται BR-116 και είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος δρόμος της χώρας, με χάραξη παράλληλη στην ακτογραμμή του Ατλαντικoύ, διατρέχοντας ουσιαστικά σχεδόν όλο το μήκος της Βραζιλίας, από βορρά προς νότο. Δεδομένων του πληθυσμού της χώρας και του ταμπεραμέντου του, των βροχών που ρίχνει και του μήκους του δρόμου, δεν προκαλεί μεγάλη εντύπωση το ότι δυστυχώς καταγράφεται τουλάχιστον ένα τροχαίο με νεκρούς, καθημερινά στον BR-116.
9. Dalton Highway Αλάσκα
Έχει μήκος 666 χιλιόμετρα και από μόνο του αυτό το στοιχείο θα αρκούσε για να χαρακτηρίσει τον δρόμο αυτό επικίνδυνο και «σατανιασμένο». Το θέμα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χιλιομέτρων, είναι εντός του αρκτικού κύκλου, με ότι μπορεί να σημαίνει ετούτο για τον καιρό που μπορεί να συναντήσει κανείς. Ο δρόμος, που διασχίζει έρημες περιοχές χωρίς κανένα ίχνος πολιτισμού, δεν κλείνει τον χειμώνα και συνδέει το Fairbanks της Αλάσκα με τις γεωτρήσεις πετρελαίου και τα ορυχεία που υπάρχουν κατά μήκος της διαδρομής.
8. Halseman Higway – Φιλιππίνες
Mε μήκος 155 χιλιομέτρων, ο συγκεκριμένος δρόμος συνδέει δύο μεγάλες πόλεις στις Φιλιππίνες, διατρέχοντας την μεγαλύτερη οροσειρά της χώρας. Στα πιο ψηλά περάσματα του, ο δρόμος διέρχεται στα 2.300 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, έχει πάρα πολλές στροφές και οι οδηγοί, λόγω των συχνών και έντονων βροχοπτώσεων, έρχονται αντιμέτωποι με κατολισθήσεις, ομίχλη και συνθήκες μειωμένης πρόσφυσης.
7. Trollstigen – Νορβηγία
H Νορβηγία έχει πολύ τραχύ και απότομο ανάγλυφο, οπότε αναμενόμενο ήταν να έχει και έναν δρόμο που θεωρείται… επικίνδυνος; Μπα, δύσκολος θα λέγαμε, για Νορβηγία μιλάμε άλλωστε, δεν αφήνουν τις υποδομές στη τύχη τους. Ο δρόμος αυτός, σκαρφαλώνει σε μια απότομη πλαγιά και αναπόφευκτα, έχει πολλές φουρκέτες. Για τους συνηθισμένους να οδηγούν σε ευθείες οδηγούς, μπορεί να φαίνεται επικίνδυνος, για εμάς, όχι.
6. Υungas Road (Camino a Los Yungas) – Βολιβία
Συνδέει την πρωτεύουσα της χώρας, Λα Παζ με την δυτική απόληξη του δάσος του Αμαζονίου. Πρώτα απ όλα, δεν το λένε τυχαία «δάσος της βροχής», τα φερτά υλικά, τα πλημυρικά φαινόμενα, οι κατολισθήσεις, τα ρυάκια και οι καταρράκτες που δημιουργούνται από τα «τουλούμια» και τις «καρέκλες» που ρίχνει δημιουργούν σίγουρα κινδύνους αλλά είναι και ένα άλλο στοιχείο. Τα δάση αυτού του είδους δεν συμπαθούν τα ξένα σώματα και η οργιώδης βλάστηση προσπαθεί να πνίξει και εξαφανίσει αυτή την χαρακιά, οπότε χρειάζεται υπεράνθρωπη προσπάθεια για να μένει ο δρόμος ανοικτός και καθαρός.
Σχετικά με αυτό το κομμάτι, έχουμε δημοσιεύσει θέμα από τον «δικό μας» Άκη, τον Άκη Τεμπερίδη, ο οποίος έχει διασχίσει την συγκεκριμένη διαδρομή, όχι μία αλλά δύο φορές. Αν θέλετε να δείτε video και να ακούσετε λοιπόν μια πραγματική μαρτυρία για τον δρόμο αυτόν, απλά πατήστε εδώ ΝΑ
5. Eλλάδα – Θα τα πούμε στο τέλος
4. Κabul – Jalalabad, Αφγανιστάν
Χρειάζεται επεξήγηση; Σε μια χώρα διαλυμένη από τον πόλεμο, οι υποδομές προφανώς και είναι χάλια, επισκευασμένες όπως – όπως, για να υπάρχουν. Πέραν αυτού, το πολύπαθο Αφγανιστάν, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί μια ασφαλής χώρα αφού οι βομβιστικές επιθέσεις και οι διάφορες ομάδες μαχητών, φανατικών, τρομοκρατών (βάλτε ότι θέλετε), δημιουργούν καταστάσεις πολέμου σε καθημερινή βάση.
3. Πάσο Zoji-La, Ινδία
Τι ότι ο δρόμος αυτός σκαρφαλώνει τις νότιες παρυφές των Ιμαλαίων σε υψόμετρο που φτάνει μέχρι και τα 3.500 μέτρα, ενώνοντας δύο κοιλάδες, είναι ότι πρέπει να ξέρετε για αυτόν. Βάλτε το πώς οδηγούν οι Ινδοί στην εξίσωση και το πόσο δύσκολες μπορεί να είναι οι καιρικές συνθήκες και έχετε ένα πολύ επικίνδυνο μίγμα. Είναι μάλιστα τόσο επικίνδυνο που η Ινδική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει ένα φαραωνικό έργο, μια τεράστια σήραγγα, λόγω των πολλών θανάτων που έχουν σημειωθεί στον δρόμο αυτό.
2. Karakorum Highway – Πακιστάν
Kαρακόρουμ λέγεται μια οροσειρά πλησίον των Ιμαλάϊων και ο δρόμος που διασχίζει μέρος της, συνδέοντας το Πακιστάν με την Κίνα, θεωρείται επικίνδυνος, σύμφωνα με τους αναγνώστες του Ranker. Λάθος, για αυτό και επισημάναμε ότι τέτοιου είδους λίστες δεν πρέπει να τις παίρνει κανείς πολύ σοβαρά. Για την ακρίβεια, ο δρόμος είναι πλέον σύγχρονος, καλοσχεδιασμένος και ασφαλής, όσο ασφαλής μπορεί να είναι δηλαδή μια οδός που διέρχεται από υψόμετρο 4.800 μέτρων, παγετώνες και αβυσσαλέα φαράγγια. Δεν είναι επικίνδυνος, τουλάχιστον αν έχεις λίγα ψήγματα λογικής μέσα στο κεφάλι σου.
1. Highway 101 – Μεξικό
Ο δρόμος αυτός, θεωρείται ο πιο επικίνδυνος του κόσμου από πολλούς, έχοντας αποκτήσει το τίτλο της «εθνικής του θανάτου». Έχει καλή χάραξη, καλή ποιότητα ασφάλτου και διέρχεται σε χαμηλά υψόμετρα, με ήπιο κλίμα. Γιατί είναι τόσο επικίνδυνος λοιπόν; Λόγω των καρτέλ και των ναρκοβαρόνων του Μεξικό, είναι η απάντηση. Πολλά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών γίνονται κατά μήκος του, κάτι που διακοσμεί τα πλαϊνά του δρόμου με πτώματα, αρκετά εκ των οποίων είναι αποκεφαλισμένα. Αδέσποτες ή δεσποζόμενες και με στόχευση σφαίρες ίπτανται ολούθε και μπλόκα σταματάνε τα διερχόμενα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία, καταληστεύοντας –στην καλύτερη περίπτωση- τους επιβάτες.
Η ελληνική συμμετοχή
Στο Νο 5 της λίστας του Ranker με τους πιο επικίνδυνους δρόμους του κόσμου, συγκαταλέγεται και η διαδρομή που ενώνει τα χωριά Πατιόπουλο και Περδικάκι, του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Το Ranker τα γράφει όλα λάθος. Πρώτα απ΄όλα αναφέρεται στην ασφάλτινη διαδρομή που εξυπηρετεί την σύνδεση των δύο χωριών, η οποία είναι ένας τυπικά ελληνικός, δευτερεύων επαρχιακός δρόμος. Σίγουρα οποιοσδήποτε «ξένος» μπορεί να κατατρομάξει αν οδηγήσει σε έναν ασφάλτινο επαρχιακό δρόμο της Ελλάδας αλλά για εμάς είναι κάτι εντελώς συνηθισμένο και φαινομενικά ακίνδυνο. Η διαδρομή στην οποία κανονικά θα έπρεπε να αναφέρονται είναι ο χωματόδρομος που συνδέει τα δύο χωρία, ο οποίος διέρχεται από τις απότομες πλαγιές του Μακρυνόρους, που αποτελεί μια από τις δυτικές απολήξεις των ορεινών όγκων της Ευρυτανίας. Δεν θα πούμε ψέματα, δεν την έχουμε κάνει την διαδρομή, επιφυλασσόμαστε όμως ότι με την πρώτη ευκαιρία, καιρού επιτρέποντος, θα το πράξουμε. Από ψάξιμο για στοιχεία στο διαδίκτυο, βρήκαμε τις σχετικές φωτογραφίες στο google maps, όπου υπάρχει πινέζα με την περιγραφή «ο πιο επικίνδυνος δρόμος στην Ελλάδα», βρήκαμε επίσης ένα video με τη διάσχιση του, ενώ και η Μηχανή του Χρόνου έχει αναφερθεί μεταξύ άλλων στο θέμα.
Εντάξει, απ ότι είδαμε έχει σημεία όπου στενεύει αρκετά και από κάτω σε περιμένουν χαράδρες και απότομες πλαγιές για να σε καταπιούν, είναι δεδομένο δε, ότι από φθινόπωρο μέχρι και άνοιξη θα είναι γεμάτος νεροφαγώματα, σάρες, κατολισθήσεις, πεσμένα δέντρα και ορισμένους μήνες ίσως, κλειστός και από χιόνι.
Αλλά μήπως δεν είναι έτσι πολλοί από τους χωματόδρομους που διασχίζουν τα ελληνικά βουνά; Ναι, αντικειμενικά είναι επικίνδυνοι αλλά κανείς δεν σε υποχρεώνει να τους διασχίσεις, ούτε και πλέον αποτελούν την μοναδική σύνδεση απομακρυσμένων χωριών, όπως συνέβαινε παλιότερα. Τους χρησιμοποιούν οι ντόπιοι, οι βοσκοί, οι πεζοπόροι και ψαγμένοι εκτός δρόμου περιηγητές. Έχουμε εκατοντάδες από δαύτους, εξίσου επικίνδυνους ή μάλλον δυνητικά επικίνδυνους, αν δεν ξέρεις τι κάνεις, αν δεν έχεις επίγνωση του που βρίσκεσαι και αν δεν έχεις τη σύνεση και την λογική ώστε να ξέρεις πότε να υποχωρήσεις. Γιατί ναι, το βουνό σε κερδίζει πολλές φορές και πρέπει να το σέβεσαι.
Ο πέμπτος πιο επικίνδυνος δρόμος του κόσμου λοιπόν; Μπα, ούτε καν. Αν θέλουν να δουν κάτι πραγματικά επικίνδυνο οι συντάκτες και οι επισκέπτες του Ranker, τους προ(σ)καλούμε να οδηγήσουν μια μέρα με βροχή στους δρόμους των μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας. Αυτό ναι, είναι ανατριχιαστικό και δεν συνηθίζεται. Ποτέ.
Όλες οι ειδήσεις
Δοκιμή BYD Dolphin: Πώς γίνεται να είναι τόσο καλό;
