Λίγα λόγια για τον Μίκαελ Σουμάχερ, ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην ιστορία της F1, για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Όσο περνούν τα χρόνια, κάποιες φορές όταν νιώθω την ανάγκη να αναφερθώ σε κάποια πρόσωπα ή σε κάποιες καταστάσεις, η – επιβεβλημένη – δημοσιογραφική δεοντολογία πάει περίπατο. Είναι εκείνες οι σπάνιες στιγμές, που προσπαθώντας με αυστηρά επαγγελματικό λόγο και σκέψη να αποτυπώσω γεγονότα, παρεμβαίνει το συναίσθημα και κατευθύνει τα δάκτυλα στο πληκτρολόγιο. Επίσης είναι εκείνες οι σπάνιες στιγμές, όπου εμφανίζεται ασυναίσθητα και ένας κόμπος στο λαιμό…
Μίκαελ Σουμάχερ λοιπόν.
Για το ευρύ κοινό, ο πιλότος των ασύλληπτων ρεκόρ που στιγμάτισε και καθόρισε ουσιαστικά τη νεότερη ιστορία της Φόρμουλα Ένα. Ο υπερταλαντούχος Γερμανός, ο οποίος στην ανατολή της μεγαλειώδους καριέρας του, κατόρθωσε και στρίμωξε στα «σχοινιά» το μεγάλο Απόντα. Όχι κανένα φαντασμένο παιδάκι με αγορασμένο μπάκετ με τα χρήματα του μπαμπά του, αλλά τον ένα και μοναδικό Άιρτον. Κι αν δεν είχε προκύψει η αποφράδα Πρωτομαγιά του ’94 στην Ίμολα…
Αξεπέραστος ο Σένα, αξεπέραστος ο Σουμάχερ, έκαστος μία κατηγορία μόνος του μα και σημεία αναφοράς στο διηνεκές. Ως εκ τούτου, λατρεύω όπως και άπειρος κόσμος μαζί με εμένα αμφότερους εξίσου, για ξεχωριστούς λόγους όμως.
Κατ’ αρχήν, λατρεύω Schumi, γιατί με τη σκληρή δουλειά και τη μεθοδικότητα του συνέβαλε να σταθεί και πάλι περήφανο στα πόδια του το Cavallino Rampante, κοντολογίς το αλογάκι της Ferrari, αγναντεύοντας αγέρωχα τους υπόλοιπους από τη φυσική του θέση: τη κορυφή! Λατρεύω Schumi, γιατί ήταν φτιαγμένος από την ίδια ακριβώς στόφα του αμείλικτου μαχητή της παλιάς ένδοξης σχολής των J.M. Fangio, G.Villeneuve, A. Senna, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά τη ταχύτητα με το θέαμα. Λατρεύω Schumi, γιατί παρά τα επικά κατορθώματα του παρέμεινε γήινος στη συμπεριφορά του, χωρίς ανούσιους βεντετισμούς και παιδαριώδη καραγκιοζιλίκια.
Λατρεύω Schumi για όλους αυτούς (και κάμποσους άλλους) τους λόγους μα και έναν επιπλέον, επί προσωπικού: όντας σχεδόν συνομήλικος του, μου ξυπνά μνήμες από την εποχή της ανεμελιάς, όπου ένας νέος θαυμαστός κόσμος αποκαλύπτονταν μπροστά στα μάτια μου/μας γεμάτος όνειρα και ελπίδα! Κι ύστερα ξημέρωσε η 29η Δεκεμβρίου 2013. Εννέα χρόνια πέρασαν από εκείνη τη Κυριακή που σφράγισε τη μοίρα του, βάζοντας εντελώς άδικα τη γεμάτη φως ζωή του σε μία τροχιά σκοτεινή. Σε ένα μονοπάτι βασανιστικά μοναχικό, που ούτε στο χειρότερο εχθρό σου δεν θα ευχόσουν να προκύψει. Κι όμως συνέβη δυστυχώς.
Και μέσα στον ορυμαγδό, η ελεεινή «δημοσιογραφία» της κλειδαρότρυπας που διψά για αίμα (και σπέρμα), να βυσσοδομεί ανερυθρίαστα πάνω στη φοβερή περιπέτεια υγείας ενός ανθρώπου και τη προσπάθεια της οικογένειας του να τον στηρίξει στο δυσκολότερο αγώνα του, αυτόν της επιβίωσης. Τι να πεις.
Τούτες οι γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, θεωρούνται μέρες αγάπης. Ας κάνουμε πράξη αυτή τη θεωρία και ας αφήσουμε τη ψυχή μας εντελώς ελεύθερη να γεμίσει ανθρωπιά. Και γιατί όχι, όσοι/όσες είμαστε στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος σχετικά με τον Σουμάχερ να κάνουμε μία ολόψυχη ευχή: να του φέρει η νέα χρονιά το καλύτερο για τον ίδιο. Ότι κι αν είναι αυτό…
Στο video που ακολουθεί περιλαμβάνονται ψήγματα της υπέρλαμπρης καριέρας του Γερμανού πολυπρωταθλητή. Αρκετά ωστόσο, για να αντιληφθεί η νέα γενιά που δεν τον πρόλαβε εν δράσει τι έχασε και παράλληλα, εμείς οι παλαιότεροι να καταλάβουμε πόσο τυχεροί σταθήκαμε που τον ζήσαμε σε πραγματικό χρόνο. Όσες φορές κι αν το παρακολουθήσω, νιώθω ακριβώς την ίδια χαρμολύπη γμτ.
Καλή Πρωτοχρονιά με υγεία (σωματική και ψυχική) πάνω απ’ όλα!
Αλέξανδρος Ι. Βενιός
Όλες οι ειδήσεις
