Επιτέλους, αφήστε τα ηλεκτρικά να πουν το δικό τους «τραγούδι»

Αγαπητοί κατασκευαστές, δεν έχει κανένα νόημα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να ακούγονται και να «λειτουργούν» σαν θερμικά

Ήταν στις αρχές του προηγούμενο αιώνα, όταν τα αυτοκίνητα ξεκίνησαν να γίνονται δημοφιλή. Πριν από αυτά, τα βασικά μέσα μεταφοράς σε ατομικό επίπεδο, ήταν τα άλογα και οι άμαξες. Κατά την μετάβαση από τα τετράποδα στο τετράτροχα, δεν παρουσιάστηκε ποτέ η ανάγκη να ενσωματωθούν ήχοι από καλπασμούς στα αυτοκίνητα. Όχι ότι η τεχνολογία του τότε επέτρεπε κάτι τέτοιο βέβαια αλλά ιστορικά, καταγεγραμμένη μαρτυρία από κάποιον που να λέει «ωραία τα αυτοκίνητα αλλά δεν χλιμιντρίζουν», δεν υπάρχει.

Να σημειώσουμε επίσης ότι ο ήχος των αυτοκινήτων εκείνων απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί «ωραίος». Ένα κάρο μηχανικοί θόρυβοι, τριγμοί και ασθμαίνοντες κινητήρες που με ένα άρρυθμο «πατ – πατ», έφτυναν άκαυστη βενζίνη. Μπορεί τα αυτοκίνητα να ξεκίνησαν «κακόφωνα» λοιπόν αλλά εξελισσόμενα, στο πέρασμα των χρόνων, είπαν τραγουδάρες και άριες και έφτιαξαν ένα ρεπερτόριο από «σουξέ» τα οποία έχουν μείνει στην ιστορία και αποτελούν μουσική στα αυτιά των petrolheads και όχι μόνο.

Δεν υπήρξε πρόθεση για κάτι τέτοιο, οι μυθικοί για τη «φωνή» τους κινητήρες παρήγαγαν τον χαρακτηριστικό και λατρεμένο τους ήχο, επειδή απλά… ήταν ο εαυτός τους. Οι μελέτες για αυτή την υπόκρουση και τις εξατμίσεις και γενικά για το μηχανικό audio των αυτοκινήτων, ήταν κάτι με το οποίο ασχολήθηκαν οι εταιρείες πολύ αργότερα, προκειμένου να διατηρήσουν την ηχητική τους ταυτότητα, την οποία απέκτησαν, χωρίς να έχουν πραγματικά ασχοληθεί με αυτή.

Ερχόμαστε στο σήμερα λοιπόν, όπου και γινόμαστε μάρτυρες της μεγαλύτερης μετάβασης και αλλαγής που έχει σημειωθεί στα αυτοκίνητα, στα 100+ χρόνια της ιστορίας τους: Ηλεκτρισμός. Δεν υπάρχουν πλέον κύλινδροί να σημειώνονται «εκρήξεις» καύσιμου μίγματος μέσα σε αυτούς, ούτε βελόνες στροφόμετρων να διαγράφουν τόξα προσπαθώντας να φτάσουν τα κόκκινα, δεν υπάρχουν τελικά εξάτμισης να βρυχώνται σαν χθόνιες θεότητες που ξύπνησαν από χιλιόχρονο ύπνο, αλλάζοντας χροιά σε κάθε αλλαγή ταχύτητας.

Υπάρχει… σιγή, τουλάχιστον αν συγκριθεί με τον χαμό που περιγράφηκε πιο πάνω. Τα ηλεκτρικά, έχουν άλλους ήχους. Υπάρχει ένα χαμηλής έντασης σφύριγμα από τον ή τους ηλεκτροκινητήρες και την μετάδοση. Ακούμε όμως την κύλιση των ελαστικών, τους θορύβους που παράγονται από το αμάξωμα που εκτοπίζει τον αέρα και άλλους ήχους, τους οποίους ο βόμβος των θερμικών κινητήρων, σκέπαζε παλιότερα. Ξενέρωμα; Μπορεί, αλλά αυτός είναι ο χαρακτήρας και η ταυτότητα των ηλεκτρικών, είναι το τραγούδι μιας νέας εποχής και είναι ήσυχο.

Οι «μύθοι» χρειάζονται χρόνο για να δημιουργηθούν, να ωριμάσουν και να αποκρυσταλλωθούν, δεν γίνονται «πραγγελία». Επίσης χρειάζονται και κάτι άλλο, να μην τους… καταπιέζεις και να τους φτιασιδώνεις σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι. Τα EV αυτοκίνητα δέχονται μεγάλη πίεση, σε ότι αφορά στην ηχητική τους ταυτότητα.

Τεχνητά αναπαραγόμενοι ήχοι, προσομοιάζουν το ανέβασμα στροφών θερμικών κινητήρων, προσφέρεται ολόκληρο playlist να διαλέξεις. Σίγουρα θα μπορείς να κατεβάσεις κιόλας, να τα κάνεις να ακούγονται σαν δίχρονο MX ή να κάνουν «Ααα-α-α-α-αααα» αναστεναγμό Καζαντζίδη . Υπάρχουν επίσης ένα κάρο εφέ που επενδύουν ηχητικά τη λειτουργία τους, ενώ τώρα οι κατασκευαστές κατευθύνονται προς μια «θα είναι σαν να έχει ταχύτητες αλλά δεν θα έχει» λογική, προσδίδοντας χαρακτηριστικά αλλαγών μηχανικών κιβωτίου και συμπλέκτη με λογισμικό.

Μιλάμε για αυτοκίνητα, των οποίων τα κυριότερα χαρακτηριστικά τους είναι η απρόσκοπτη παροχή ισχύος από «0 στροφές» και τι ότι δεν… δεν χρειάζονται κιβώτιο ή –για να το πω καλύτερα- δεν χρειάζονται τα συμβατικά κιβώτια όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα. Γιατί να τα κάνουμε να λειτουργούν και να ακούγονται όπως τα θερμικά; Σίγουρα, για ένα οδηγό που έχει δεκαετίες συνήθειας στον «συμβατικά θερμικό» τρόπο οδήγησης, όλο αυτό είναι μια ευκολία, προσφέρει μια οικειότητα και βοηθά στην εξοικείωση του μέσα σε αυτό το νέο, e-περιβάλλον.

Αλλά αποτελεί και κίνδυνο, στο να καθυστερήσει η εξέλιξη των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, σε ότι αφορά στο οδηγικό και fun κομμάτι τους. Πρέπει να εξερευνήσουμε τη δυναμική τους ανόθευτη, να διαπιστώσουμε στην πράξη τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους, να επενδύσουμε και να βελτιώσουμε αντιστοίχως. Οι κατασκευαστές θα το πράξουν δηλαδή αλλά εμείς, η πελατειακή βάση είμαστε ο κριτής σε μια αμφίδρομή σχέση με αυτούς. Και όσο τα ηλεκτρικά το παίζουν «θερμικά», αυτή η αναγκαία εξέλιξη θα γίνεται μετ΄εμποδιών.

Θα αγοράζατε smartphone με περιστροφικό καντράν να βγάζει μήνυμα «πάρε το μηδεν;» επειδή έτσι θα ήταν πιο εύκολο να το συνηθίσουν οι boomers; Γιατί θα πρέπει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να είναι έτσι; Ας τα αφήσουμε ήσυχα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να δημιουργησουν τους δικούς τους μύθους.