Δεν ήταν αυτοκίνητο, τρένο ή αεροπλάνο, δεν ήταν πύραυλος, το πιο γρήγορο αντικείμενο ήταν μια μεταλλική «τάπα» και έγινε… κατά λάθος
Altius – Fortius – Citius. Το λατινικό σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων που σημαίνει «Πιο Ψηλά – Πιο Δυνατά – Πιο γρήγορα» και σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, αντιπροσωπεύει την ακόρεστη δίψα της ανθρωπότητας για υπέρβαση… σε οτιδήποτε.
Τα ρεκόρ ανέκαθεν μας γοήτευαν και ως είδος, σπαταλούμε απίστευτα ποσά χρημάτων, χρόνο και ενέργεια για να τα καταρρίψουμε. Το πιο γρήγορο, το πιο δυνατό, το πιο… τα πάντα όλα. Το ειρωνικό στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι σε ότι αφορά στο «πιο γρήγορο», στο γήινο περιβάλλον τουλάχιστον γιατί το διάστημα είναι ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο, το ρεκόρ προέκυψε χωρίς πρόθεση, από «λάθος»…
Το έτος είναι 1957 και όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, ο ψυχρός πόλεμος είναι πολύ hot topic. Oι Αμερικάνοι ξεκινάνε το πρόγραμμα Plumbbob στην Νεβάδα, δηλαδή μια σειρά από 29 πυρηνικές εκρήξεις μικρής και μέτριας ισχύος με ένα σκοπό: να βελτιώσουν την προστασία τους σε περίπτωση που θα δέχονταν επίθεση και να κάνουν πιο αποτελεσματικά τα πυρηνικά σε περίπτωση που επιτίθονταν αυτοί.
Τον Μάιο του 1957 λοιπόν, αρχίζουν να «σκάνε» πυρηνικά με όποιο τρόπο και συνθήκη μπορούν. Στο έδαφος, σε πύραυλο, σε τούνελ, δεμένα σε τεράστια μπαλόνια, ανεβασμένα πάνω σε πύργους. Σε κάποια φάση τους τελειώνουν οι ιδέες και αφού το σκέφτονται λίγο, αποφασίζουν να σκάσουν πυρηνικά και κάτω από το έδαφος.
Εντάξει, υπήρχε λόγος, ήθελαν να μελετήσουν τι κάνει στο υπέδαφος και σε οριζόντια ανάπτυξη μια πυρηνική έκρηξη και αν μπορεί αυτή η διάταξη να περιορίσει την ισχύ της. Ουσιαστικά, έψαχναν το που θα αποθηκεύουν τα πυρηνικά τους και τι θα συμβεί σε περίπτωση ατυχήματος και κατά λάθος πυροδότησης.
Σκάβουν λοιπόν μια τρύπα βάθους 150 μέτρων και τοποθετούν εντός αυτής, μια πυρηνική βόμβα ισχύος 55 τόνων. Μικρή για πυρηνικό όπλο, τεράστια για στρακαστρούκα. Από πάνω, ρίχνουν και τσιμέντο (πολύ) για να την ταπώσουν και να περιορίσουν το fallout, δηλαδή την διασπορά (και στη συνέχεια την «βροχή) ραδιενεργών υλικών στην ατμόσφαιρά. Αυτή η δοκιμή ονομάστηκε Pascal-A.
Τώρα βέβαια, όπως γνωρίζει εμπειρικά όποιος έχει σκάσει δυναμιτάκι το Πάσχα, αν στραγγαλίσεις την εκτόνωση σε μια έκρηξη, αυτή θα βρει το πιο αδύνατο δομικά σημείο σε αυτό που την περιβάλει και θα το ξεφτιλίσει . Πρακτικά λοιπόν, στην Pascal-A δοκιμή, ήταν ένας σωλήνας με τοιχώματα από… έδαφος που εκτείνεται σε χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα στην έρημο της Νεβάδα και μια τάπα από τσιμέντο. Χωρίς να δείτε την απάντηση ποιο από τα δύο μέρη πιστεύετε ότι θα έχανε; Ε ναι…
Πυροδοτούν λοιπόν την βόμβα και –ποιος θα το περίμενε…- η έκρηξη εξανεμίζει το τσιμέντο. Αλλά αυτοί εκεί, επιμένουν και σχεδιάζουν την Pascal-B δοκιμή, όπου στην ίδια τρύπα βάζουν μια βόμβα ισχύος 300 τόνων. Γιατί μεγαλύτερης ισχύος; Γιατί Αμέρικα και γιατί Fortius! Απλά αντί για τσιμέντο, τοποθετούν μια μεταλλική τάπα 900 κιλών, από κράμα θωράκισης αρμάτων, πιστεύοντας ότι αυτή θα τα καταφέρει καλύτερα από το τσιμέντο…
Για να ανακεφαλαιώσουμε, σε περίπτωση που αναρωτιέστε σε φάση «αλήθεια τώρα;», ναι, πίστευαν ότι μια μεταλλική τάπα θα κρατήσει έκρηξη ισχύος 300 τόνων. Για σύγκριση, η έκρηξη στο λιμάνι της Βυρηττού στον Λίβανο, υπολογίζεται ότι ήταν ισχύος 600 τόνων και οι Αμερικάνοι ήθελαν το ήμισυ αυτής της ακαριαίας εκτόνωσης ενέργειας, να το περιορίσουν με τάπα… Ανάμεσα σε όλους αυτούς, υπήρχε και ένας επιστήμονας, ονόματι Robert Brownlee, ο οποίος τους είπε « εεε… νομίζω ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει αυτό». Δεν τον άκουσαν.
Στις 27 Αυγούστου του 1957 και ώρα 22:35, πυροδοτούν τον Πασχάλη τον Βου και όπως ήταν φυσικό, το μεταλλικό καπάκι των 900 κιλών ξήλωσε μεντεσέδες και λουκέτα και ότι άλλο το συγκρατούσε και πέταξε μακριά… Που; Κανείς δεν ξέρει, δεν το βρήκαν ποτέ.
Αλλά σου λέει αφού κάναμε που κάναμε την πατάτα, ας την μελετήσουμε τουλάχιστον. Πήραν λοιπόν το καταγεγραμμένο από τις high speed κάμερες της εποχής υλικό και το εξέτασαν. Η μεταλλική τάπα ή ότι υπήρχε από αυτή, φαίνεται μόνο σε ένα καρέ, μετά εξαφανίζεται. Με βάση το ύψος που είχε πάρει στην καταγραφή του πρώτου αυτού καρέ, μπόρεσαν να υπολογίσουν την ταχύτητα της. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το μεταλλικό καπάκι, ταξίδευε με 66 χιλιόμετρα. Εντάξει, σιγά την ταχύτητα θα πείτε… μόνο που ήταν 66 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο!
Που σημαίνει 240.000 χλμ./ώρα. Που σημαίνει ότι είχε πιάσει έξι φορές την ταχύτητα διαφυγής από την Γη, δηλαδή το απαιτούμενο «γκάζι» για να αποδεσμευτεί κανείς από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη. Που σημαίνει ότι πήγε στο διάστημα; Όχι, με αυτή την ταχύτητα, κάηκε στην ατμόσφαιρά πριν προλάβει να βγει από αυτή. Εν ολίγοις, οι Αμερικάνοι κατασκεύασαν το πρώτο πεφταστέρι ανάποδης κατεύθυνσης. Το φευγαστέρι.
Όλες οι ειδήσεις
Λειψυδρία και πλύσιμο αυτοκινήτου: Θα απαγορευθεί κάτι που… ήδη απαγορεύεται;
«Κουτσουλιές» στο αυτοκίνητο: Πως καθαρίζονται – Γιατί καταστρέφουν το χρώμα
Ποιο αυτοκίνητο αξίας 200.000€ οδηγεί ο αστέρας του NBA, Νίκολα Γιόκιτς;
