Στρουθοκαμηλισμός ως περιβαλλοντική πολιτική

Χαρακτηριστικό παράδειγμα στη χώρα μας ήταν ο «δακτύλιος» της Αθήνας, που διπλασίασε σε ελάχιστο χρόνο τα κυκλοφορούντα αυτοκίνητα.

του Πάνου Φιλιππακόπουλου

Η προστασία του περιβάλλοντος είναι πολύ της μόδας στον πολιτικό λόγο από καιρό, πολύ περισσότερο στις μέρες μας όπου έχουν αρχίσει να γίνεται περισσότερο αισθητό το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Και όπως συνήθως συμβαίνει στην πολιτική -και όχι μόνο στην Ελλάδα- αν και πρόκειται για ένα καθαρά «τεχνικό» πρόβλημα, η λύση του οποίου χρειάζεται επιστημονική έρευνα και τεχνικές λύσεις, οι πολιτικοί νομίζουν ότι μπορούν να το αντιμετωπίσουν με νόμους και απαγορεύσεις, που συχνά έρχονται σε αντίθεση με τους ίδιους τους νόμους της φυσικής. Πρέπει να δείξουν στο κοινό ότι ενδιαφέρονται για την αντιμετώπιση της ρύπανσης του περιβάλλοντος και των επιπτώσεων στη δημόσια υγεία, αλλά δεν έχουν το χρόνο να περιμένουν τις σχετικές επιστημονικές αναλύσεις και προτάσεις, που χρειάζονται χρόνο, περισσότερο από αυτόν που μεσολαβεί ανάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στη χώρα μας ήταν ο «δακτύλιος» της Αθήνας, ένα περιβαλλοντικό και συγκοινωνιακό έγκλημα, που διπλασίασε σε ελάχιστο χρόνο τα κυκλοφορούντα αυτοκίνητα, αυξάνοντας και το μέσο όρο ηλικίας τους. Το αποτέλεσμα από περιβαλλοντικής πλευράς ήταν φυσικά μια τρύπα στο νερό, γιατί τα αέρια δεν γνωρίζουν όρια στην ατμόσφαιρα και οι (αυξημένοι λόγω συμφόρησης) ρύποι που εκπέμπονται γύρω από το κέντρο διαχέονται φυσικά σε όλη την πόλη.

Οι απαγορεύσεις αυτού του είδους όμως στις μεγάλες πόλεις είναι της μόδας. Πρόσφατα διαβάσαμε ότι ο δήμος της Στοκχόλμης θα απαγορεύσει τα βενζινοκίνητα και πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα σε 20 τετράγωνα του κέντρου της πόλης το 2025, ενώ στο Παρίσι η «προοδευτική» δήμαρχος της πόλης είχε ήδη πάρει προ καιρού μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας στις όχθες του Σηκουάνα. Είναι δε πολύ χαρακτηριστική της πολιτικάντικης νοοτροπίας που κυριαρχεί σε τέτοιες αποφάσεις, η προσπάθεια δικαιολόγησής τους το υστέρων με σοφιστείες και παραποίηση της σκληρής πραγματικότητας. Η κυρία δήμαρχος, λίγο καιρό μετά την επιβολή των περιοριστικών μέτρων ανέφερε ότι σύμφωνα με μια μελέτη μειώθηκε η ρύπανση στους συγκεκριμένους δρόμους. Μόνο που παρέλειψε να αναφερθεί και σε μια άλλη μελέτη, οποία διαπίστωσε ότι… αυξήθηκε η ρύπανση στους γύρω δρόμους! Γιατί ο κόσμος που περιορίζεις δεν εξαφανίζεται, αλλά χρειάζεται να κυκλοφορήσει. Και τα αυτοκίνητα που διώχνεις από ένα δρόμο μεταφέρονται σε άλλους και ρυπαίνουν εκεί. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι στις τελευταίες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, όπου έθεσε υποψηφιότητα η κυρία δήμαρχος, πάτωσε πανηγυρικά! Ο στρουθοκαμηλισμός δημιουργεί ίσως εντυπώσεις αλλά δεν φέρνει αποτελέσματα…