Η τεχνολογία δεν εξελίσσεται με νόμους, αλλά με ερευνητική δουλειά από τους μηχανικούς, που απαιτεί χρόνο και πόρους.
του Πάνου Φιλιππακόπουλου
Ο ένας μετά τον άλλο οι μεγάλοι κατασκευαστές αυτοκινήτων αρχίζουν να ανακοινώνουν την αναβολή ή και ματαίωση μεγαλόπνοων σχεδίων για κατασκευή νέων μεγάλων εργοστασίων κατασκευής ηλεκτρικών αυτοκινήτων ή μπαταριών για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Η αιτιολόγηση αυτών των αποφάσεων είναι ίδια για όλους: Η διάδοση της ηλεκτροκίνησης δεν φαίνεται να γίνεται με τους γρήγορους ρυθμούς που αναμένονταν μετά τις υπερφιλόδοξες πολιτικές εξαγγελίες -ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση- και το αγοραστικό κοινό είναι ακόμα πολύ επιφυλακτικό απέναντι στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Καθώς μάλιστα σε κάποιες χώρες αρχίζουν να περιορίζονται ή και να καταργούνται σημαντικά οικονομικά κίνητρα που είχαν δοθεί για την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων, υπάρχει μείωση των πωλήσεών τους ακόμα και σε χώρες που είχαν κατακτήσει μεγάλο μερίδιο της αγοράς. Έχουμε αναφερθεί ξανά στην παράλογη βιασύνη με την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να επιβάλει την ηλεκτροκίνηση σε κράτη που δεν είχαν τις υποδομές γι’ αυτό, σε μια βιομηχανία που δεν ήταν έτοιμη τεχνολογικά γι’ αυτό και σε ένα κοινό που δεν είχε πιστέψει σ’ αυτό. Και έχουμε επισημάνει ότι δυστυχώς η τεχνολογία δεν εξελίσσεται με νόμους, αλλά με ερευνητική δουλειά από τους μηχανικούς, που απαιτεί χρόνο και πόρους. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτε ο απαραίτητος χρόνος δόθηκε ούτε οι απαραίτητοι πόροι ήταν διαθέσιμοι.
Τα κίνητρα που δόθηκαν απλώς βοήθησαν την εκκίνηση της πορείας προς την ηλεκτροκίνηση από τους συνήθεις υπόπτους, εκείνους δηλαδή που -λόγω πεποίθησης, αλλά και κάποιας οικονομικής άνεσης- είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν άμεσα νέα προϊόντα και νέες τεχνολογίες. Δυστυχώς όμως το αυτοκίνητο είναι ένα απαραίτητο προϊόν για την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη και η επιλογή του γίνεται με οικονομικά, αλλά και με χρηστικά κριτήρια. Και από τη στιγμή που τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων αυτοκινήτων δεν ανταποκρίνονται σε όλες τις μεταφορικές ανάγκες που καλούνται να καλύψουν και -κυρίως- οι απαραίτητες για τη χρήση τους υποδομές είναι ανεπαρκείς ακόμα και στις πλούσιες χώρες, είναι αναπόφευκτες οι επιφυλάξεις που έχουν οι καταναλωτές για την αγορά τους. Όταν οι σχετικές έρευνες δείχνουν π.χ. ότι το 25% των προσπαθειών φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων στις ΗΠΑ αποτυγχάνει (είτε λόγω βλάβης των φορτιστών είτε λόγω άλλων δυσλειτουργιών), πιστεύει κανείς ότι μπορεί να πείσει το ευρύ κοινό να παρατήσει σήμερα μεμιάς τα αξιόπιστα συμβατικά αυτοκίνητα που χρησιμοποιεί και να στραφεί προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα;
