Είναι ίδια η οδήγηση τη μέρα και τη νύχτα;

Λέμε «η μέρα με τη νύχτα» για να περιγράψουμε εμφατικά δύο συνθήκες που απέχουν μεταξύ τους όσο περισσότερο γίνεται. Μια εύστοχη προσέγγιση, καθώς όντως η μέρα με τη νύχτα διαφέρουν μεταξύ τους όσο λίγα πράγματα στη ζωή μας.

του Θανάση Χούντρα

Πόσο λογικό είναι η οδήγηση την ημέρα και τη νύχτα να είναι η «ίδια»; Το όχημά μας είναι το ίδιο, εμείς είμαστε οι ίδιοι, οι δρόμοι είναι οι ίδιοι, οπότε μπορεί να πει κανείς «γιατί να αλλάξουμε κάτι»;. Εντάξει, δεν βλέπουμε το ίδιο, αλλά και τι με αυτό; Φώτα έχουμε, έχουν και οι δρόμοι, μπορεί να πηγαίνουμε και λίγο πιο σιγά, οπότε καλά είμαστε, γιατί να πολυσκάμε;

Το θέμα είναι πως το πρόγραμμα στον εγκέφαλό μας, το οποίο έχουμε διαμορφώσει μόνοι μας, όπως μας έχει φωτίσει το ένστικτό μας, είναι ένα και αυτό χρησιμοποιούμε γιατί δεν έχουμε άλλο. Όταν αλλάζουν δεδομένα που ΔΕΝ αντιλαμβανόμαστε, η χρήση του ίδιου προγράμματος είναι σαν να εξομοιώνουμε την ημέρα με τη νύχτα.

Θα απαριθμήσω μερικές από τις βιολογικές λειτουργίες που συντελούνται στον οργανισμό μας απλά από το πέρασμα από την ημέρα στη νύχτα. Πρόκειται για τις προσαρμογές που έχει καταλήξει να κάνει ο ανθρώπινος οργανισμός μετά από 1.000.000 χρόνια εξέλιξης, από την εποχή που ήμασταν ακόμη Νεάντερταλ.

Την ημέρα η προσοχή μας είναι σε πράγματα που βρίσκονται μακριά, κυνήγι, μάχες, δράση. Το αίμα, γι’ αυτόν το λόγο, βρίσκεται στην περιφέρεια, στα άκρα μας, για να τρέχουμε και να μαχόμαστε.

Το βράδυ η πληροφορία έρχεται από πιο κοντινά πράγματα, αγνοούμε τα μακρινά και γενικά επέρχεται μια ηρεμία.

Η κόρη του ματιού διαστέλλεται, γίνεται πιο ευαίσθητη σε φωτεινές πηγές που μέχρι πριν μόλις 220 χρόνια ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτες.

Το αίμα επιστρέφει στα σπλάχνα για να χωνέψει ό,τι έφαγε, η καρδιά χτυπά διαφορετικά, τα ανακλαστικά πέφτουν, οι ορμόνες που κυκλοφορούν στο σώμα την ημέρα και τη νύχτα είναι διαφορετικές όσο και ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Απλά γιατί έχουν αντίθετο σκοπό και αποστολή.

Αν τα λάβουμε αυτά υπόψη (χρειάζεται ολόκληρη πραγματεία για να συνθέσουμε όλη την εικόνα), θα χρειαστεί να επαναπρογραμματίσουμε την οδήγησή μας, γνωρίζοντας ότι την ημέρα η τάση για να ρισκάρουμε είναι μεγαλύτερη και τη νύχτα τα ανακλαστικά μας είναι δραματικά χειρότερα απ’ ό,τι της ημέρας.

Αυτή ήταν μόνο η φιτιλιά. Όποιος ενδιαφέρεται για την ασφάλειά του, θέλει να κάνει update στο «πρόγραμμα», να γνωρίσει μια παράμετρο που το «Κίνημα για την Οδική Ασφάλεια» αγνοεί παντελώς, θα χρειαστεί να ξεκινήσει τη δική του αναζήτηση…