Έχει ξεκινήσει η μάχη για την «κατάληψη» της πόλης ανάμεσα στα ηλεκτρικά και τα θερμικά σκούτερ και ευτυχώς είναι μια μάχη στην οποία κερδισμένοι βγαίνουμε όλοι εμείς οι χρήστες και οδηγοί στους δρόμους των πόλεων και γιατί όχι και λίγο πιο έξω!
Μιλάμε βέβαια για την αστική κινητικότητα σε δύο τροχούς που προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα, κυρίως στους χρόνους και την ελευθερία μετακίνησης και είναι μια τάση που κερδίζει όλο και περισσότερους πολίτες και πολλούς από όσους μέχρι τώρα κινούταν με αυτοκίνητο. Η νομοθεσία και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη αναγνωρίζοντας αυτήν την ανάγκη έσπευσε να επιτρέψει τη χρήση δίτροχων μέχρι 125 κ.εκ. στους κατόχους διπλώματος αυτοκινήτου, έστω με κάποιες προϋποθέσεις (μπορείτε να τις διαβάσετε στο σχετικό άρθρο μέσα στη δοκιμή της Vespa GTS 125). Έτσι οι κατασκευαστές έχουν ρίξει βάρος και δουλειά σε αυτήν την κατηγορία – κυρίως στα σκούτερ – και με ευχάριστη έκπληξη είχαμε στη διάθεσή μας για να κινηθούμε στην Αθήνα την ολοκαίνουργια Vespa που μας εντυπωσίασε με την ποιότητα κατασκευής της και μαζί με την ποιότητα κύλισης και οδικής συμπεριφοράς, που είναι πρωτόγνωρη για την κατηγορία.
Μια εβδομάδα νωρίτερα κινηθήκαμε στους δρόμους του Μιλάνου με το Super Soco CPX της Vmoto, μια ηλεκτρική πρόταση ακριβώς ανάλογη της κατηγορίας των 125 κ.εκ., ώστε να μπορεί να οδηγείται με το δίπλωμα αυτοκινήτου. Το ηλεκτρικό αυτό σκούτερ μας άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις ακριβώς στους ίδιους τομείς στους οποίους η κλασική Vespa μας εντυπωσίασε.
Ειλικρινά δεν μπορώ να αποφασίσω ποια θα ήταν η επιλογή μου, αν έπρεπε να διαλέξω ένα από τα δύο για τη μετακίνησή μου στην πόλη. Ο θερμικός κινητήρας της GTS 125 είναι σχεδόν αθόρυβος, έχει ελάχιστη κατανάλωση και υψηλή τελική ταχύτητα. Από την άλλη το ηλεκτρικό μοτέρ του PCX είναι εντελώς αθόρυβο, έχει λίγο μικρότερη κατανάλωση (αν κάνουμε την αναλογία τιμής βενζίνης με τιμή KWH), επιταχύνει αρχικά πιο δυνατά, αλλά έχει λίγο μικρότερη τελική ταχύτητα και φυσικά μικρότερη αυτονομία.
Η πράξη, στο άμεσο μέλλον, θα δείξει είτε την επικράτηση της ηλεκτροκίνησης, είτε την αρμονική συμβίωση με τους θερμικούς κινητήρες και το μοίρασμα της αντίστοιχης αγοράς δίτροχων.
Αυτό όμως που σοκάρει προς το παρόν, είναι το ότι μαζί με την ηλεκτροκίνηση ήρθε στο προσκήνιο και η αστική μικρο-κινητικότητα, με τα ηλεκτρικά πατίνια να γίνονται όλο και πιο πολλά και στην Αθήνα και στο Μιλάνο. Και ναι, στην Ιταλία οι οδηγοί τους φορούσαν όλοι κράνος, έστω ποδηλάτου και ήταν σχετικά προσεκτικοί ανάμεσα στα αυτοκίνητα και τους πεζούς. Όμως εδώ και σε αυτόν τον τομέα το κάνουμε «αλά Ελληνικά» και πρόσφατα είδαμε πατίνι με 25 χλμ/ώρα ή πειραγμένο (και άρα παράνομο) με περίπου 40 χλμ/ώρα, να κυκλοφορεί στην αριστερή λωρίδα στον Κηφισό, σε ένα δρόμο υπέρ-ταχείας κυκλοφορίας (χωρίς κράνος… βέβαια)!
Ελπίζω ότι δεν θα θρηνήσουμε και σε αυτό τον τομέα νεκρούς και σοβαρά τραυματίες και ότι θα βρεθεί και εδώ η λύση, μέσα και από νομοθετικές διαδικασίες. Η ανάγκη ταχύτερης και ευκολότερης μετακίνησης μέσα στον αστικό ιστό είναι ένα δεδομένο και η λογική θα πρέπει να επικρατήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Δημήτρης Διατσίδης
