Υποτίθεται ότι τα αυτοκίνητα ασφαλίζονται -και μάλιστα υποχρεωτικά- ώστε να μπορεί να αποζημιωθεί όποιος εμπλακεί σε ατύχημα χωρίς να φταίει και πάθει ζημιά το αυτοκίνητό του.
Όταν βλέπει κανείς τα ποσά που υποτίθεται πως καλύπτονται από τα ασφαλιστικά συμβόλαια και τα οποία είναι αρκετά μεγάλα, θεωρεί ότι είναι εξασφαλισμένος σε κάθε περίπτωση αν ο μη γένοιτο πάθει ζημιά χωρίς να φταίει. Αυτό θεωρητικά, γιατί στην πράξη μπορεί κανείς να βρεθεί «και κερατάς και δαρμένος», όπως μας θύμισε μια πρόσφατη προσωπική εμπειρία. Γιατί οι ασφαλιστικές γνωρίζουν πως ελάχιστοι παθόντες θα καταφύγουν στη Δικαιοσύνη για να βρουν το δίκιο τους σε μια χώρα που στην ουσία δεν υπάρχει δικαιοσύνη (γιατί στην πράξη δεν υπάρχει δικαιοσύνη όταν χρειάζεται να περιμένεις χρόνια για να εκδικαστεί μια υπόθεση και μέχρι τότε πρέπει να επωμιστείς όλα τα έξοδα που προκύπτουν από αυτή). Οι ασφαλιστικές, λοιπόν, αν το αυτοκίνητο είναι παλιό, δεν σε αποζημιώνουν απλώς με την αξία μεταχειρισμένων ανταλλακτικών (που θα είχε μια λογική σ’ ένα παλιό αυτοκίνητο, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι υπάρχουν τα αναγκαία μεταχειρισμένα ανταλλακτικά σε καλή κατάσταση), αλλά βάζουν και όριο στη συνολική αποζημίωση, με βάση την αξία του αυτοκινήτου, που ούτως ή άλλως στην Ελλάδα προσδιορίζεται πολύ αυθαίρετα.
Από εκεί και πέρα πρέπει να πληρώσεις από την τσέπη σου για να μπορείς να χρησιμοποιήσεις το αυτοκίνητο σου! Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια εξωφρενική κατάσταση, όπου πηγαίνεις στο δρόμο σου νόμιμα και προσεκτικά, πέφτει επάνω σου κάποιος που ερχόταν από αριστερά και είχε και Stop που το παραβίασε, έχεις έκθεση της τροχαίας και αυτόπτες μάρτυρες που το επιβεβαιώνουν, το αποδέχεται και η ασφάλεια του δράστη και ξαφνικά, όχι μόνο βρίσκεσαι χωρίς αυτοκίνητο για κάμποσες μέρες, αλλά μετά πληρώνεις και από την τσέπη σου για να μπορέσεις να το ξαναχρησιμοποιήσεις, επειδή ήταν παλιό! Άσχετα αν αυτό το παλιό ήταν σε καλή κατάσταση και πλήρως συντηρημένο, αν είχε διανύσει χιλιόμετρα που συνήθως έχουν αυτοκίνητα με τη μισή ηλικία, αν τελικά είναι ένα αυτοκίνητο που θα μπορούσε να σε εξυπηρετεί για χρόνια. Και οι κυβερνήσεις (ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις) σφυρίζουν αδιάφορα γι’ αυτήν την προκλητική εξαπάτηση των πολιτών, που νομίζουν ότι είναι ασφαλισμένοι μέχρι να έρθει η ώρα να αποζημιωθούν! Μήπως ήρθε ή ώρα να επανέλθουν στην τάξη οι ασφαλιστικές με κάποια νομοθετική ρύθμιση;
Π. Φιλιππακόπουλος
