‘Αμεση ανάλυση: Τροχαία δυστυχήματα – Καιρός να σκεφτούμε διαφορετικά

Το μεγαλύτερο και πιο δύσκολο βήμα είναι η παραδοχή και πρέπει να παραδεχτούμε, ότι δεν ξέρουμε να οδηγούμε

Οι θάνατοι από τροχαία ΚAΘΗΜΕΡΙΝΑ και ΜΕΣΑ στην Αθήνα έχουν ξεφύγει πλέον και δεν είναι θέμα κατασταλτικής αστυνόμευσης, παρότι πολλοί θεωρούν ότι τα δρακόντεια μέτρα είναι αυτά που θα δώσουν λύση.

Σκοτωνόμαστε -και συγνώμη για την έκφραση- με όλο και πιο γελοίους τρόπους κάθε φορά. Η μία μπερδεύει το γκάζι με το φρένο, ο άλλος περνάει χωρίς αύριο και εντελώς ανύποπτος μποτιλιαρισμένη διασταύρωση και όλοι οδηγούν με το μάτι καρφωμένο στο κινητό αντί για το δρόμο.

ΔΕΝ μας αξίζει αυτό. Το επαναλαμβάνουμε: Η κατάσταση δεν αφορά πλέον την Τροχαία, απαιτείται πανστρατιά και σχέδιο που δεν θα αναμασά τα ίδια και τα ίδια.

Οι Έλληνες δεν ξέρουμε να οδηγούμε και όσο αρνούμαστε να το παραδεχτούμε, θα συνεχίσουμε να πεθαίνουμε στην άσφαλτο.

Ας κοιταχτούμε στον καθρέπτη ας παραδεχτούμε ότι είμαστε άσχετοι παντελώς και ας αποφασίσουμε ότι πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή.

👉Σοβαρή εκπαίδευση στα σχολεία μπας και τα μικρά καταλάβουν ότι το αυτοκίνητο δεν είναι smartphone.

👉Εκπαίδευση και στους χώρους εργασίας για τους μεγάλους είτε οδηγούν για χρόνια είτε όχι.

👉Προληπτική και όχι κατασταλτική και εισπρακτική αστυνόμευση.

Υπάρχουν στην ΕΛ.ΑΣ ταλαντούχα παιδιά που με την κατάλληλη εκπαίδευση και ανάλογα καλυμμένοι θεσμικά, θα μπορούσαν να σαρώνουν τους δρόμους για να συνετίζουν και να απομονώνουν τους ανεγκέφαλους, πριν αυτοί θέσουν τον εαυτό τους και τους άλλους σε κίνδυνο.

Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο.

Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να κυνηγάμε την ουρά μας και να θρηνούμε αδικοχαμένους.