Πολλές φορές, ακούμε ανθρώπους να χαρακτηρίζουν το αυτοκίνητο τους ως οδηγοκεντρικό.
Αυτό δεν είναι μονάχα μια δικαιολογία που πολλοί χρησιμοποιούν όταν το αυτοκίνητο τους δεν έχει μεγάλη ιπποδύναμη, καθώς αυτός ο όρος κρύβει πολλές παραμέτρους πίσω του.
Θέμης Θεοδωρόπουλος
Αυτό που εννοούν, είναι ότι το αυτοκίνητο σου επιτρέπει να βιώσεις την εμπειρία της οδήγησης. Ένα οδηγοκεντρικό αυτοκίνητο δεν απομονώνει τον οδηγό από το δρόμο, αλλά αντίθετα, πολλαπλασιάζει τη σύνδεση μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, κάνει την οδήγηση ελκυστική και ουσιώδη. Έτσι λοιπόν, μπήκα σε σκέψεις: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν ένα αυτοκίνητο να θεωρείται προσανατολισμένο προς την οδήγηση; Σίγουρα, η τελειότητα δεν συμβαίνει κατά λάθος. Να ξέρετε, ένα ισχυρό, κακοστημένο αυτοκίνητο είναι πολύ χειρότερο από ένα αδύναμο μοντέλο με σωστό στήσιμο σε όλες τις κατηγορίες του.
Ας βάλουμε στην άκρη όλους τους οδηγικούς όρους που έχουν δημιουργήσει μερικοί ειδικοί του μάρκετινγκ για να μας πουλήσουν αυτοκίνητα, και ας σκεφτούμε λογικά, για τα συστατικά ενός οδηγοκεντρικού αυτοκινήτου. Από όπου και να το «πιάσεις», πάντοτε καταλήγουμε στο γεγονός ότι το κλειδί -όπως και στις ανθρώπινες σχέσεις- είναι η επικοινωνία. Ένα οδηγοκεντρικό αυτοκίνητο πρέπει να έχει την ικανότητα να δώσει γρήγορα και με ακρίβεια στον οδηγό του κάθε πληροφορία.
Όλα ξεκινούν, από το κάθισμα και τη θέση οδήγησης. Ένα κάθισμα επιδόσεων έχει αυξημένη πλευρική υποστήριξη για να «κλειδώσει» τον οδηγό στη θέση του. Και αρχίσαμε από αυτό καθώς εάν ο οδηγός δεν προσπαθεί να ..μη φύγει από τη θέση του, έχει μία μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων σε χέρια αλλά και πόδια, για καλύτερο έλεγχο του αυτοκινήτου και λήψη περισσότερων πληροφοριών, μέσα από το τιμόνι και τα πετάλια.
Στο έσω μέρος του αυτιού μας βρίσκεται ένας αισθητήρας που αντιλαμβάνεται τις αλλαγές σε κατεύθυνση και ταχύτητα. Σε ένα bucket κάθισμα, καθώς το σώμα δεν κουνιέται καθόλου, αυτοί οι αισθητήρες δουλεύουν άριστα και μπορούν να εντοπίσουν ακόμη και ένα μικρό γλίστρημα του αυτοκινήτου, ανάμεσα σε άλλες πληροφορίες που δεν φτάνουν στον οδηγό σε ένα άνετο κάθισμα που επιτρέπει στο σώμα του να κινείται στις στροφές.
Ένας ακόμη παράγοντας που επηρεάζει τον συγκεκριμένο αισθητήρα στο σώμα μας είναι η στιβαρότητα του αμαξώματος, καθώς ειδικά στις στροφές, πολλά αυτοκίνητα παραμορφώνουν το πλαίσιο τους -λόγω των δυνάμεων που τους ασκούνται- και αυτό έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο σαφείς πληροφορίες για το έσω αυτί. Η λέξη κλειδί σε αυτό τον τομέα είναι η στρεπτική ακαμψία, κάτι που οι κατασκευαστές προσπαθούν να πετύχουν ενισχύοντας τα πλαίσια με επιπλέον μέταλλο, αυξάνοντας όμως, το βάρος.
Το βάρος με τη σειρά του, μπορεί να καταστρέψει την εμπειρία της οδήγησης, αφού ένα βαρύ αυτοκίνητο ανταποκρίνεται πιο αργά στις προσθήκες του οδηγού. Η πιο σημαντική από αυτές, γίνεται φυσικά μέσα από το σύστημα διεύθυνσης. Δεν αναφέρομαι στα τιμόνια-γυμναστήρια των αγωνιστικών αυτοκινήτων της προηγούμενης εποχής. Τα τελευταία χρόνια, οι κατασκευαστές έχουν επιλέξει να χρησιμοποιούν ηλεκτρικά υποβοηθούμενα συστήματα (αντί των υδραυλικών) καθώς με αυτά μπορούν να ενσωματώσουν εύκολα τεχνολογίες υποβοήθησης όπως η διατήρηση λωρίδας ή το αυτόματο παρκάρισμα. Αυτό βέβαια, απομονώνει σχεδόν πλήρως τον οδηγό από τις πληροφορίες που θα μπορούσε να λάβει από το τιμόνι του. Η αντίσταση που νιώθεις στα ηλεκτρικά υποβοηθούμενα συστήματα είναι προγραμματισμένη να συμβαίνει και δεν ασκεί μηχανική δύναμη. Πρέπει βέβαια να παραδεχτούμε, πως τα ηλεκτρικά υποβοηθούμενα συστήματα διεύθυνσης έχουν εξελιχθεί πολύ, και σε μοντέλα της Porsche ή της γκάμας M της BMW, το τιμόνι μπορεί να δώσει ακριβέστατο feedback στον οδηγό, ακόμη και αν αυτό συμβαίνει μέσα από χιλιάδες μικρό-υπολογισμούς κάθε δευτερόλεπτο.
Το ίδιο σημαντικός είναι και ο ρόλος των αναρτήσεων, από όπου αναζητούμε την πληροφορία για την ακριβή τοποθεσία των τροχών μας ανά πάσα στιγμή. Όσο πιο σφιχτές, τόσο πιο άβολες για καθημερινή χρήση, αλλά ταυτόχρονα, τόσο καλύτερες για δυναμικές διαδρομές. Η μείωση των κλίσεων του αμαξώματος, συμβάλλει επίσης στην βελτιωμένη αντίληψη του αισθητήρα στα αυτιά μας.
Τέλος, ο κινητήρας: Εκτός από αρκετή ιπποδύναμη, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε καλή απόκριση στο πεντάλ του γκαζιού, κάτι που γίνεται άμεσα αντιληπτό στην έξοδο κάθε στροφής. Η οδήγηση ενός αυτοκινήτου που δεν έχει σταθερή δύναμη σε όλο το εύρος των στροφών του, μπορεί να γίνει γρήγορα εκνευριστική. Φυσικά, και το σύστημα πέδησης είναι επίσης σημαντικό, καθώς εκτός από την αίσθηση του και το πόσο απότομα λειτουργεί, τα φρένα είναι το σημείο που το βάρος του αυτοκινήτου δεν μπορεί να «κρυφτεί».
Όλα τα παραπάνω, κάνουν ένα αυτοκίνητο να μπορεί να επικοινωνήσει καλύτερα με τον οδηγό του. Δυστυχώς, τα οδηγοκεντρικά αυτοκίνητα είναι ένα …είδος προς εξαφάνιση. Ο μέσος αγοραστής, αδιαφορεί για την οδήγηση και το βλέπει σαν αγγαρεία για να φτάσει στον προορισμό του. Τα μοντέρνα συστήματα ασφάλειας και υποβοήθησης οδηγού έχουν αποστειρώσει την οδηγική αίσθηση, ενώ παραδόξως, τα περισσότερα αυτοκίνητα πλέον σχεδιάζονται για να απομονώσουν τους επιβάτες όσο το δυνατόν περισσότερο από την εμπειρία της οδήγησης. Το έδαφος που έχουν κατακτήσει τα αυτοκίνητα με ημιαυτόνομες τεχνολογίες οδήγησης, κάποτε άνηκε στα οδηγοκεντρικά αυτοκίνητα.
