Πολύ πριν το ηλεκτρικό πανηγύρι των ημερών μας, στο περιώνυμο σαλόνι αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης του 2009, παρουσιάστηκε ένα ηλεκτροκίνητο Trabant, υπό μορφή βεβαίως concept car.
Για όσους δε αγνοούν περί τίνος πρόκειται, το Trabant, ήταν το θρυλικό αυτοκίνητο της Ανατολικής Γερμανίας, θέαμα αντίστοιχο με τα Lada 124 της Σόφιας και της Μόσχας, και τα Zastava Yugo του Βελιγραδίου. Στους δρόμους του Ανατολικού Βερολίνου, εκτός από τους πράκτορες της μυστικής αστυνομίας Stasi, αφθονούσαν τα Trabant. Και ενώ οι μεν πρώτοι αν και πολυπληθείς (λίγο πριν την κατάρρευση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, ανά έξι πολίτες αναλογούσε ένας πράκτορας ή έμμισθος πληροφοριοδότης), δεν ήταν διακριτοί, τα «Trabi» έκαναν την παρουσία τους κάτι περισσότερο από αισθητή.
Θορυβώδη, ρυπογόνα -ακόμη και με τα μέτρα της εποχής- με τους δίχρονους κινητήρες τους να παράγουν ελάχιστους ίππους και πολύ ντουμάνι, τα Trabant συγκαταλέχθηκαν στην λίστα του περιοδικού Time, με τα 50 χειρότερα αυτοκίνητα όλων των εποχών.
Στη δίνη των αναβιώσεων, μετά το VW Beatle, το Mini και το Fiat 500, στην επέτειο των 20 χρόνων -τότε- μετά την πτώση του τείχους και την επανένωση των «δύο Γερμανιών», το πρωτότυπο, ηλεκτρικό Trabant πήρε τα 15 λεπτά της δημοσιότητας που του αναλογούσαν, αλλά πέραν αυτού, τίποτε άλλο, αφού το project δεν έφτασε στην παραγωγή.
Το Trabant nT, επικαιροποιείται τρόπον τινά ως είδηση εξ αιτίας του εξηλεκτρισμού της αυτοκίνησης, αλλά, χαιρόμαστε που πιθανότατα δεν θα επικαιροποιηθεί και ως project.
Το σχήμα του θύμιζε το αρχέτυπο, αλλά η «πολιτική ορθότητά του» και ο αθόρυβος ηλεκτροκινητήρας του με τους μηδενικούς ρύπους, μπορεί μεν να συνάδουν με τα αυτοκινητικά ήθη της εποχής, αλλά θα ήταν πολύ clean–cut για να μας συγκινήσουν σε σχέση με τον δίχρονο ήρωα της ερεβώδους Ανατολικής Γερμανίας.
