Οδηγήσαμε την Ferrari 12Cilindri με τον μυθικό V12

12Cilindri, όνομα και πράγμα. Η πιο αρχετυπική -ίσως- Ferrari σήμερα κρύβει έναν V12 με μνημειώδη δύναμη και την καλύτερη μουσική υπόκρουση του κόσμου. Βρίσκεται κάτω από ένα φουτουριστικό αμάξωμα-φόρο τιμής στην ιστορία του Μαρανέλο και προπομπό όσων αυτό μας επιφυλάσσει.

από το τεύχος 78 της ελληνικής έκδοσης του περιοδικού Quattroruote – Νοέμβριος 2024

Κάθε φορά που έχεις το προνόμιο να οδηγήσεις μια Ferrari, σκέψεις και συναισθήματα ανακατεύονται, σε μία ακόμη συγκλονιστική εμπειρία οδήγησης. «Πώς το έφτιαξαν αυτό», σκέφτεσαι συχνά. Πώς το κάνουν, αλήθεια; Τι άλλο μένει για μετά; Και πού κρύβουν κάθε φορά εκείνα τα περίφημα 21 γραμμάρια που λένε ότι ζυγίζει η ψυχή ενός ανθρώπου; Σαφώς, κάθε Ferrari δεν παύει να είναι ένα αυτοκίνητο, όμως το σίγουρο είναι ότι διαθέτει ψυχή. Όμως, πού να πρωτοψάξεις για λίγα γραμμάρια στα 1.560 κιλά που ζυγίζει στεγνή η 12Cilindri; Αρχικά θα κοιτάξεις κάτω από το επιβλητικό καπό. Ο 12κύλινδρος δεν έχει δώσει τυχαία το όνομα στο αυτοκίνητο, καθώς του χαρίζει έναν χαρακτήρα που ανέκαθεν μετέδιδε όμορφα συναισθήματα. Και το κάνει σήμερα από τη στιγμή που θα πατήσεις το πλήκτρο start.

Σε κάθε γύρισμα του στροφαλοφόρου κρύβεται το αθεράπευτο πάθος των Ιταλών για τη μηχανολογία. Δώδεκα κυλίνδρους σε διάταξη V, με εσωτερική γωνία 65° έχουμε κι εδώ. Μία αρχιτεκτονική που γνωρίσαμε με την περίφημη Enzo και λέγαμε ότι θα έμπαινε στο χρονοντούλαπο όταν οδηγούσαμε την προκάτοχο 812 πριν από έξι χρόνια. Όμως είναι ακόμη εδώ. Δώδεκα ατμοσφαιρικοί κύλινδροι και περήφανα θερμικοί, όπως και στην Purosangue. Οποιονδήποτε ρωτήσεις στο Μαρανέλο θα σου πει ότι δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό το ενδεχόμενο ενός εξηλεκτρισμένου V12. Θα τον μόλυνε, θα συνιστούσε απειλή για τον εξαγνισμένο χαρακτήρα του. Όταν πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε το πρόγραμμα F167 στο Μαρανέλο, σαφώς και αυτή ήταν μία τολμηρή επιλογή, καθώς βρισκόμασταν ήδη σε φάση ενεργειακής μετάβασης. Grazie signori, από καρδιάς! Μας χαρίσατε το απόλυτο θερμικό, τη χρονιά που τα ηλεκτρικά βιώνουν την πρώτη τους κρίση.

Θα αναγεννηθούν αναγκαστικά και αυτά, πού θα πάει – μέχρι το 2027, όμως τι συζητάμε τώρα; Ας απολαύσουμε όσο μπορούμε ρυθμούς περιστροφής 9.500 στροφών για πρώτη φορά με τόση κομψότητα, ευγένεια και -ναι- αισθησιασμό. Τι μελωδία, Θεέ μου; Και ξεκινά μάλιστα πολύ πιο πριν, με το αυτοκίνητο σβηστό όσο το περιεργάζεσαι για πρώτη φορά σε πραγματικό περιβάλλον. Τι ξεδιάντροπες αναλογίες, τι σέξι καμπύλες είναι αυτές, υπερμοντέρνες και ταυτόχρονα γεμάτες ιστορικές αναφορές; Ξενίζουν αλήθεια κάποιες λεπτομέρειες και αυτό επειδή εισάγουν μία νέα σχεδιαστική γλώσσα που θα συμπαρασύρει όλες τις berlinette από το Μαρανέλο. Η 12Cilindri φέρνει στιλιστική επανάσταση με τρόπο που υποδηλώνει όχι μόνο φαντασία, ταλέντο και μαεστρία, αλλά και τεράστια σπουδή παρελθόντος και μέλλοντος. Από τη μία έχουμε μπροστά μας την Daytona του 21ου αιώνα, από την άλλη μία Ferrari από το 2040. Οι έντεχνα ενσωματωμένες αναφορές στο παρελθόν σταματούν βέβαια με το που ανοίξεις την πόρτα.

Η κεντρική οθόνη αφής βρίσκεται στο κέντρο του ταμπλό, χωρίς όμως να κυριαρχεί – όπως στα περισσότερα σήμερα αυτοκίνητα. Απλά βρίσκεται εκεί ώστε να αποσυμφορήσει την οθόνη των οργάνων, σε αντίθεση με την Purosangue, στην οποία ο οδηγός έχει τα πάντα μπροστά στα μάτια του. Αλλάζει λοιπόν το αφήγημά της εδώ η Ferrari για εργονομικούς καθαρά λόγους. Πράγματι, η συγκέντρωση των πάντων πίσω από το τιμόνι σημαίνει ότι ενίοτε καλείσαι να διαλέξεις ανάμεσα σε ένα υπέροχο -αν και ψηφιακό- στροφόμετρο και στο περιβάλλον Apple CarPlay. Αυτό συνεπάγεται συμβιβασμούς που ίσως δεν θέλει να κάνει ένας άνθρωπος που έχει ξοδέψει 400-τόσα χιλιάρικα. Ενώ στο ταμπλό έχουν αλλάξει πολλά, οι διακόπτες στο τιμόνι είναι γνώριμοι. Μιλάμε για mini pads, για ψηφιακούς διακόπτες αφής δηλαδή, τους οποίους έχει υιοθετήσει η Ferrari εδώ και μία πενταετία, γνωρίζοντας καλά ότι χρειάζονται βελτίωση. Όμως το μεγαλύτερο άλμα, κατά τη γνώμη μας, θα ήταν η επιστροφή σε φυσικούς διακόπτες. Ίσως να μην είναι τόσο hi-tech, όμως λειτουργούν στην εντέλεια και δεν σε κάνουν να μαντεύεις κάθε φορά αν αποκρίθηκε κάποιος και πώς. Δυστυχώς, ακόμη και στην 12Cilindri οι αστοχίες δεν λείπουν.

Κατά τ’ άλλα, η καμπίνα ακολουθεί την αθάνατη συνταγή των προηγούμενων 12κύλινδρων berlinetta, από την F12 έως την 812 Superfast. Αυστηρά διθέσια με ένα πιλοτήριο που θα λατρέψεις τόσο σε μακρινά ταξίδια υψηλού τουρισμού όσο και σε track day. Και ένα δεύτερο cockpit στα δεξιά για τον αγαπημένο φίλο ή φίλη σου.

Πολεμικές τέχνες και διονυσιακά μυστήρια

Δύο όψεις έχει η ψυχή και αυτής της Ferrari, και τις αντιλαμβάνεσαι με το που αρχίζουν να γυρίζουν οι περίτεχνα σμιλευμένοι τροχοί της. Σε ακόμη πιο εξελιγμένη μορφή, αποτελεί την αέναη και απαράμιλλη πεμπτουσία μίας Ferrari που ο υπόλοιπος κόσμος πότε ονειρεύεται και πότε φθονεί. Επιτρέψτε μου το αυτοκινητικό πάθος και τις όποιες ανθρωπολογικές αναφορές. Από τη μία, μου έρχεται να γράψω ότι η 12Cilindri πηγαίνει σαν τις προκατόχους της. Και είναι κομπλιμέντο αυτό. Πυροδοτεί τα ίδια συναισθήματα που πρωτονιώσαμε δεκαετίες πριν με φρέσκια μανιέρα. Πίσω από το τιμόνι της έχεις πάντα εκείνη την αίσθηση κυριαρχίας του κόσμου, όχι μόνο χάρη στα υλικά που σε περιβάλλουν, αλλά και στην αίσθηση που γεννούν. Κάπου μπροστά και χαμηλά, μία αρμάδα από πιστόνια μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα 24,7 μέτρων το δευτερόλεπτο ή 88,92 χλμ./ώρα, όταν η βελόνα του στροφομέτρου φλερτάρει την ένδειξη 10 και ο ρυθμός περιστροφής αγγίζει τις 9.500 σ.α.λ. Για μία στιγμή έστω, μιας και εκεί επεμβαίνει ο κόφτης. Και το κρεσέντο επιτάχυνσης και δύναμης που μεταφράζεται σε εξωφρενικές ταχύτητες συνεχίζεται απτόητα με κάθε αστραπιαία αλλαγή. Αν έχεις δρόμο μπροστά σου και ψυχή μέσα σου για να οδηγείς έτσι, καταλαβαίνεις τι σημαίνει 12Cilindri όταν οι 12 κύλινδροι θυμώνουν.

Όμως η ομορφιά του κινητήρα δεν κρύβεται μόνο στις στιγμές που τον εκμεταλλεύεσαι σαν πολεμική μηχανή. Ακόμη και κάτω από τις 2.000 σ.α.λ., με το δεξί πόδι να χαϊδεύει απαλά το γκάζι, αναδύει όλο του το μεγαλείο, καθώς περνάει στ’ αυτιά σου τα αποθέματα ροπής που διαθέτει. Το κάνει με τη μορφή αρμονικών που σε προετοιμάζουν για ένα απύθμενο βάθος ισχύος όταν δώσεις εντολή με το δεξί σου πόδι. Αυτή η ικανότητα να συνδέει τα άκρα του χαρακτήρα του με τόση χάρη καθιστά μοναδικό τον ιταλικό V12. Βελούδινος τη μία, εξοργισμένος την άλλη. Ευαίσθητος ή δαιμονισμένος, ανάλογα με τη θέση του δεξιού σου ποδιού κάθε στιγμή. Ο V12 διαθέτει τα πάντα. Και είναι τα πάντα. Περικλείει όλα όσα μπορείς να ονειρευτείς από έναν κινητήρα με πιστόνια και μπιέλες. Και μουσική υπόκρουση που καλύπτει όλη την γκάμα, από Pavarotti μέχρι Μαρία Κάλλας. Μόνο που στα πολύ ψηλά δεν ουρλιάζει όπως οι προκάτοχοί του. Αν παραπονεθούμε γι’ αυτό, θα φανερώσουμε την προχωρημένη ηλικία μας. Καλώς δεν ξεσηκώνει τη γειτονιά στον κόφτη η signora 12Cilindri στη woke εποχή που ζούμε. Εξάλλου, η Ferrari μάς επιφυλάσσει το επιδόρπιο για αργότερα, που δεν θα είναι άλλο από την αντίστοιχη trackday εκδοχή της 812 Competizione.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε έναν τόμο για τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες και το ταμπεραμέντο του V12 στη νεότερη εκδοχή του, όμως εκείνα τα 21 γραμμάρια που λέγαμε πρέπει να είναι διασκορπισμένα σε διάφορα άλλα σημεία του αυτοκινήτου. Να μιλήσουμε μήπως για συμπεριφορά στον δρόμο; Έχουμε εδώ το απόσταγμα αγωνιστικής και όχι μόνο εμπειρίας και εξέλιξης δεκαετιών. Οδήγησα την 12Cilindri στο βρεγμένο κυρίως, κι όμως δεν νιώθω ότι έχασα κάτι ή ότι τη γλίτωσα φτηνά από ενδεχόμενη καταστροφή. Αυτή η μητέρα όλων των Ferrari δεν ιδρώνει τα χέρια και το μέτωπό σου όσο οι προκάτοχοί της. Η 812 σου έδινε επίσης μία αίσθηση υπακοής, όμως ένιωθες ότι έπρεπε να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και την εκτίμησή της, τη στιγμή που σε μία κεντρομήχανη V8 αισθάνεσαι με το buongiorno κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Αυτή η Ferrari, λοιπόν, μέσα στα επιτρεπτά όρια του δρόμου και των καιρικών συνθηκών συγχωρεί. Δεν σημαίνει ότι είναι χλιαρή, με τίποτε αυτό. Απλά, μπορείς εύκολα να την οδηγήσεις γρήγορα. Για να την πας όμως πολύ γρήγορα, για να μην πούμε στο απόλυτο όριο, δεν χρειάζεσαι χέρια αλλά μυαλό. Δεν αρκεί να είσαι απλά «χεράς» για να ελέγξεις την ολίσθηση του πίσω άξονα, προκειμένου να χαράξεις ιδανικές γραμμές, αγωνιστικές ή με πλαγιολίσθηση. Στο άφημα, το αυτοκίνητο ανοίγει την τροχιά της ουράς του με προβλέψιμο τρόπο, ενώ αν θέλεις να συνεχίσεις το παιχνίδι με το γκάζι θα έχεις τα drift της ζωής σου. Και είναι εκεί ακριβώς, με το τιμόνι γυρισμένο προς το εξωτερικό της στροφής που νιώθεις την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο τιμόνι και το γκάζι. Τότε δεν περνούν άλλες σκέψεις από το μυαλό, παρά μονολογείς αυτό που ξέρεις από χρόνια, ενώ έχεις ήδη στοχεύσει στην έξοδο της στροφής. Μία Ferrari είναι η σύγχρονη επιτομή της τέχνης και πάθος πάνω απ’ όλα. Τελεία και παύλα.

Αυτή βέβαια δεν ήταν η μόνη 12κύλινδρη Ferrari που οδηγήσαμε. Στο ταξίδι μας στο Μαρανέλο, η Purosangue, η πιο ξεχωριστή Ferrari όλων των εποχών, μας συντρόφευσε για αρκετά χιλιόμετρα και η αλήθεια είναι πως μας άφησε άφωνους. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο τεύχος Quattroruote που κυκλοφορεί από σήμερα στα περίπτερα της χώρας!