Με την Porsche Taycan 4S στην ορεινή Φωκίδα: Προσανατολισμένη στην τελειότητα

Η εξέλιξη των e-δων μέσα από την δεύτερη γενιά της Porsche Taycan, που παρουσιάζεται βελτιωμένη με έναν ολιστικό τρόπο

Toυ: Tρύφωνα Αλεξόπουλου Φωτογραφίες: Δημήτρης Μανώλαρος

Στη Στουτγάρδη έχουν το μυαλό τους προσανατολισμένο στην τελειότητα. Δύσκολο; Ναι. Ακατόρθωτο; Όχι. Πόσω μάλλον όταν η πρώτη ύλη είναι εξαιρετική, τότε δεν χρειάζεται να κάνεις και πολλά για να βελτιώσεις τη γεύση και να αγγίξει το αποτέλεσμά σου το τέλειο. Δεν αναφέρομαι στη μαγειρική, αλλά στην Taycan, το πρώτο ηλεκτρικό μοντέλο της Porsche, που πρόσφατα πέρασε στη δεύτερη φάση της καριέρας του.

Μια καριέρα η οποία έδειξε πως ακόμα και μια εταιρία με το DNA και την ιστορία της μπορεί να κάνει τη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση και να καταφέρει να πείσει και τους πιο δύσπιστους πιουρίστες ότι το προϊόν της έχει χαρακτήρα και είναι πραγματικά σπορ. Όταν στην πίσω σελίδα του τιμοκαταλόγου βρίσκονται μοντέλα σαν τη θρυλική 911, την πολύπλευρη Cayenne και την οδηγοκεντρική 718, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Κι όμως, η Porsche τα κατάφερε, άλλωστε τα νούμερα δεν λένε ποτέ ψέματα.

Ας αφήσουμε όμως τα παραπάνω για μια άλλη ανάρτηση, στην οποία θα επεκταθούμε στην ανανεωμένη εκδοχή του πολυτελούς ηλεκτρικού GT της Porsche. Για την ώρα, ας αρκεστούμε στα πολύ βασικά για την αυτονομία, την οδήγηση σε αυτοκινητόδρομο και σε ορεινές διαδρομές, αλλά και τη φόρτιση. Με τη νέα Taycan 4S στο πρόγραμμα «αναγκαστήκαμε» να παρατήσουμε το γραφείο και να φύγουμε για μία μονοήμερη σε κλασικές, μα όμορφες, ορεινές διαδρομές της Φωκίδας.

Η συνολική διαδρομή που σχεδιάσαμε να διανύσουμε θα ξεπερνούσε τα 440 χιλιόμετρα. Με δεδομένα πως στη διαδρομή αυτή από ένα σημείο και μετά υπάρχουν ελάχιστοι ταχυφορτιστές, ότι είναι ορεινή και ότι η θερμοκρασία ακόμα και σε αυτό το υψόμετρο θα άγγιζε τους 30 βαθμούς, αν στο ταξίδι μας συντρόφευε η προηγούμενη Taycan, ομολογώ πως το range anxiety θα ήταν στα ύψη.

Ακόμη και αν γνωρίζεις ότι τουλάχιστον το μισό budget της Porsche ξοδεύτηκε στην μπαταρία και στο software της διαχείρισης της ενέργειας για την ανανέωση της Taycan, πρέπει να μπεις μέσα στο αυτοκίνητο και να δεις την ένδειξη των 580 χιλιομέτρων της 4S για να πάρεις μια πρώτη ανακούφιση. Όπως και να το κάνουμε, το γκάζι είναι γλυκό και τα κιλά του υπερσεντάν πολλά, αμφότερα εχθροί της αυτονομίας.

Αποκάλυψη

Να λέμε την αλήθεια. Η παραλαβή της Taycan έγινε την προηγούμενη ημέρα, με σκοπό να ταξιδέψουμε όσο πιο νωρίς γινόταν την επομένη. Ένα τέτοιο αυτοκίνητο δεν το κλειδώνεις στο γκαράζ, αλλά το οδηγείς όσο περισσότερο γίνεται και απολαμβάνεις κάθε χιλιόμετρο. Πρώτη στάση στο Driving Academy για ασκήσεις οδήγησης, ώστε να δούμε πώς ανταποκρίνονται οι νέοι ηλεκτροκινητήρες και τα ηλεκτρονικά συστήματα διαχείρισης της ροπής σε ένα βρεγμένο τερέν (ώστε να μη φθαρούν τα ελαστικά), που θα έκανε μάλιστα τη δοκιμή ακόμα πιο δύσκολη.

Κάντε υπομονή, θα σας τα πούμε αναλυτικά, όπως προανέφερα, όμως πρέπει να αναφέρουμε ότι η έκδοση 4S έδειξε πιο φιλική στο γλίστρημα και στη διατήρησή του, απ’ ό,τι η προηγούμενη Taycan στην έκδοση GTS. Πολύ πιο δεκτική στο ανάποδο τιμόνι, όπως χαρακτηριστικά είπε ο Νικόλας Παπαπάσχος, με τον οποίο συμφωνούμε απόλυτα και θα προσθέσουμε ότι οι ηλεκτροκινητήρες της είναι λες και σκέφτονται πριν από εσένα με τον τρόπο που μεταφέρεται η ροπή από τον πίσω στον μπροστινό άξονα. Αφήνοντας τις δοκιμές για μια νυχτερινή απόδραση στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, με μηδενισμένο Trip Computer, και αμέσως η διαφορά ήταν παραπάνω από εμφανής σε σχέση με την προηγούμενη. Η μπαταρία δεν άδειαζε με τίποτα στη χαλαρή οδήγηση, η ανεπαίσθητη αναγεννητική πέδηση «επέστρεφε» πολλά χιλιόμετρα από τη χαμένη ενέργεια και η κατανάλωση μόνο αυτοκίνητο με το μέγεθος της Taycan δεν θύμιζε.

Οδηγική απόλαυση

Με την μπαταρία στο 94% και κάπου στα 480 χιλιόμετρα υπολειπόμενης αυτονομίας, με τον κλιματισμό ενεργοποιημένο, το ταξίδι μας ξεκίνησε στις 7:30 το πρωί. Η εξωτερική θερμοκρασία ήδη στους 27οC. Ο πρώτος προορισμός θα ήταν για εμάς οι Θερμοπύλες, ώστε να κατευθυνθούμε προς τη γραφική Γραβιά. Το Cruise Control στα 120-130 χλμ./ώρα ανάλογα με το όριο, ο κλιματισμός στους 22ο και τα ψυχόμενα καθίσματα ενεργοποιημένα. Έχοντας όλο το tour στο μυαλό μας από την προηγουμένη, αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή στάση στα ΣΕΑ Αταλάντης για πρωινό και εκεί να «πριζώσουμε» στον 180άρη ταχυφορτιστή για να κερδίσουμε πίσω τα χαμένα 100 χιλιόμετρα. Εντέλει, μέσα σε 20 λεπτά, η μπαταρία είχε σχεδόν φορτίσει πλήρως και φύγαμε με 510 χιλιόμετρα αυτονομίας για ευχαριστηθούμε την Taycan χωρίς να ρίχνουμε την παραμικρή ματιά στην μπαταρία. Όπως και έγινε, αφού από εκείνη τη στιγμή όντως δεν χρειάστηκε ποτέ να αναζητήσουμε ξανά φορτιστή.

Μέχρι λοιπόν να φτάσουμε στα ΣΕΑ, δεν μπορούσαμε να κρύψουμε τον ενθουσιασμό μας. Όχι προφανώς για την αυτονόητη πολυτέλεια και άνεση. Η Taycan ταξιδεύει αυτοκρατορικά και καταπίνει τα χιλιόμετρα σαν ιδιωτικό JET, με εξαιρετική ποιότητα κύλισης και την ανάρτηση-αριστούργημα να καλιμπράρει κάθε της κίνηση για να την κρατάει επίπεδη στο δρόμο και τις παρατεταμένες καμπές του αυτοκινητόδρομου. Άξια αναφοράς όμως είναι και τα προαιρετικά ηχεία της Burmester που προκαλούν δέος μέσα στην απόλυτα ηχομονωμένη καμπίνα, αλλά και το ενσωματωμένο Spotify που μπορεί ο συνοδηγός να ρυθμίσει από τη δική του οθόνη.

«Άπαιχτος» συνδυασμός για κάθε GEN Z και όχι μόνο επιβάτη. Για να μην πολυλογούμε, η κατανάλωση ενέργειας στον αυτοκινητόδρομο με τα όρια κυκλοφορίας στο Cruise Control, τον κλιματισμό ενεργοποιημένο, καθώς και αρκετές προσπεράσεις με διακοπή της ημι-αυτόνομης οδήγησης έδειξε πως δεν ξεπέρασε τις 19 kWh για κάθε 100 χιλιόμετρα. Απίστευτα καλά με τέτοιες θερμοκρασίες και χωρίς παραχωρήσεις στην άνεση για ένα τέτοιο κτήνος ιπποδύναμης και μεγέθους.

Από τη στιγμή που πήραμε την πρώτη έξοδο προς Θερμοπύλες δεν μας πήρε και πολύ για να περάσουμε στο Sport πρόγραμμα οδήγησης, μέσα από τον περιστροφικό διακόπτη του Sport Chrono στο τιμόνι. Κατευθείαν νιώθεις το αυτοκίνητο να σφίγγει και να χαμηλώνει, το τιμόνι να βαραίνει και την απόκριση στο γκάζι να συνδέεται λίγο παραπάνω με το δεξί σου πόδι. Κάνει τις ανοιχτές στροφές να φαίνονται ευθείες και τα χιλιόμετρα που αναγράφονται στο μεγάλο κεντρικό όργανο του ψηφιακού κοντέρ να φαίνονται πλασματικά. Αριστούργημα, σκέφτεσαι.

Με τη δεύτερη σκέψη σου αντιλαμβάνεσαι ότι είναι μόλις η 4S και προσπαθείς να ονειρευτείς τι εστί Turbo GT. Η άριστη θέση οδήγησης δεν χωράει κανένα σχόλιο, χωμένος στο αυτοκίνητο σαν να είσαι σε ένα σπορ κουπέ, με καθίσματα που συνδυάζουν στήριξη και άνεση. Η απουσία του ήχου στο πρόγραμμα Normal «κουράζει» μετά από ένα σημείο γιατί η καμπίνα σε σφραγίζει και απομονώνει από το εξωτερικό περιβάλλον. Μουσική ή ξεμούδιασμα με ένα Push To Pass για 10” πλήρη ισχύ και ήχο που θυμίζει Fighter Jet.

Μια σύντομη στάση στις Θερμοπύλες για φωτογράφιση και ανασυγκρότηση. 100 βουνίσια χιλιόμετρα απλωνόντουσαν στα Google Maps από την κεντρική οθόνη της Taycan. Αυτά που μας ένοιαζαν όμως ήταν τα 15 χιλιόμετρα από τη Λιλαία μέχρι τις Αλαταριές της Φωκίδας. Φουρκέτες, εσάκια και ανηφόρες. Ξαφνικά το τοπίο αποκτά άλλη αίγλη και το μυαλό ταξιδεύει. Μα τι ομορφιά και τι πράσινο. Γύρισμα διακόπτη προς τα δεξιά για το απόλυτο πρόγραμμα αδρεναλίνης και η ανάρτηση στο μεσαίο επίπεδο για τον σπασμένο σε σημεία δρόμο. Ξεφεύγεις εύκολα αν δεν κοιτάς το κοντέρ, με τα χιλιόμετρα να σκαρφαλώνουν 10-10 όταν βυθίζεις λίγο το δεξί πεντάλ.

Θέλει προσοχή με ένα τέτοιο αυτοκίνητο και σεβασμό στους άλλους οδηγούς και στα όρια. Στο δρόμο προς τη Γραβιά υπάρχουν και 4-5 σταθερές κάμερες σε «ψαγμένα» σημεία. Χωρίς «δράματα» πάντως, με την Taycan να «μειώνει» με τη ροπή της κάθε ανηφόρα, οι ταμπέλες μας οδηγούσαν προς την Αγόριανη, το χωριό με τον καταρράκτη στις πλαγιές του Παρνασσού και ένα σκηνικό ντυμένο με έλατα και πλατάνια βγαλμένο από φιλμ. Πόσο δένει τελικά ένα σπορ ηλεκτρικό αυτοκίνητο με το βουνό και τη φύση. Ανατριχιαστικό να ακούς έναν κινητήρα πολλών κυβικών να βρυχάται και τον αντίλαλο να σκάει πίσω στα αφτιά σου, δεν λέω, αλλά ωραίο να ξέρεις ότι δεν εκπέμπεις και διοξείδιο όσο απολαμβάνεις τη διαδρομή.

Σε 1 ώρα και λίγα λεπτά ήμασταν ήδη στην Αράχοβα, οπότε συνεχίσαμε για τους Δελφούς, τον τελικό μας προορισμό. Περιττό να πούμε κάτι για αυτήν τη διαδρομή, ίσως περιττό να πούμε περισσότερα όταν οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Το μόνο σίγουρο είναι πως η νέα Taycan αγγίζει την τελειότητα. Με αυτονομία κάτι περισσότερο από πολλά υποσχόμενη, διαχείριση ενέργειας για αριστεία και δυναμική συμπεριφορά που σε κάνει να καταλαβαίνεις γιατί αυτό το πλαίσιο έχει ρεκόρ στο Nürburgring. Εκείνη η έκδοση όμως παραμένει εξωγήινη, σε αντίθεση με την 4S που, εκτός από εκρηκτικές επιδόσεις, έχει και έναν πιο πολιτισμένο και ταξιδιάρικο χαρακτήρα.

Πόσα χιλιόμετρα θα έγραφε με μια φόρτιση λοιπόν σε αυτό το ταξίδι; Η απάντηση είναι γύρω στα 350 με το γκάζι στο πάτωμα στις στροφοδιαδρομές και τη χαλαρή οδήγηση που κάναμε στον αυτοκινητόδρομο. Βγάλτε από την εξίσωση τη θερμοκρασία ή βάλτε πιο χαλαρό ρυθμό οδήγησης και η νέα Taycan 4S ταξιδεύει με ευκολία για 400 χιλιόμετρα χωρίς να ζητήσει στάση για φόρτιση. Όταν όμως στο δρόμο σου συναντάς φορτιστές DC των 180 KW, τότε κάθεσαι για 10-15 λεπτά και φεύγεις φορτσάτος. Κάτι τέτοιο κάναμε στην στάση μας για φαγητό στην Αράχοβα και γυρίσαμε στη βάση μας με 37% μπαταρία για το επόμενο… οδηγικό ταξίδι.