Δοκιμή Opel Grandland – Το καλύτερο μοντέλο της μέχρι σήμερα;

Το νέο Grandland δεν σηματοδοτεί μόνο τη μεγάλη επιστροφή της Opel, αλλά είναι και η μεγάλη ευκαιρία για να αποκτήσει ξανά τη δική της ταυτότητα

Του Τρύφωνα Αλεξόπουλου Φωτογραφίες: Ναυσικά Βασιλειάδου, Τ.Α.

Της πήρε καιρό μέχρι να βρει τον «εαυτό της», όμως απ’ ό,τι φαίνεται η αναμονή ήταν για καλό. Η παγκόσμια σύγχυση που επικρατεί στην αυτοκινητοβιομηχανία τα τελευταία χρόνια δεν άφησε ανεπηρέαστη την Opel, η οποία, αφού είχε περάσει τον δικό της Γολγοθά κάτω από την GM, βρισκόταν σε μια μεταβατική περίοδο. Από τη μια μέρα στην άλλη, με μοντέλα να βρίσκονται υπό εξέλιξη, ο όμιλος PSA την ανάγκασε να κάνει reset και όχι απλά restart, με μοναδικό στόχο την κερδοφορία. Το τελευταίο το πέτυχε, ειδικότερα στη χώρα μας και με τα μικρά της μοντέλα, όμως στη διαδρομή χάθηκε κάτι πολύ σημαντικό για την ιστορία της μάρκας από το Rüsselsheim, η ταυτότητά της. Τα νέα της μοντέλα αποτελούσαν απλά –ακόμα μια– παραλλαγή των υπόλοιπων του ομίλου, χωρίς να διαφέρουν ουσιαστικά σε κάτι, παρά την πρόφαση της τολμηρής σχεδίασης.

Και εκεί που θα περίμενε κανείς στην εποχή που ζούμε να… κάνει comeback με το B-SUV της, το Mokka, μας έφερε το ακόμα πιο μικρό, πολλά υποσχόμενο Frontera και ένα νέο Grandland που δεν θυμίζει σε τίποτα το προηγούμενο, αλλά ούτε και τα «ξαδέλφια του» από τις άλλες μάρκες της Stellantis. Μεγάλο, πρακτικό, εργονομικό, επιτέλους με ουσία και χαρακτήρα, βάζει υποψηφιότητα για το καλύτερο Opel όλων των εποχών, αλλά και για ένα από τα πιο ολοκληρωμένα C-SUV.

ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΥΦΟΣ

Το «Boldand Pure» ήταν το μοτίβο που επικράτησε και αυτό δεν φαίνεται να θέλει να το αλλάξει. Τα νεότερα Mokka και Astra ήταν τα πρώτα που το υιοθέτησαν, με όλα τα υπόλοιπα να το «φοράνε» στο πλαίσιο της ανανέωσης. Εκεί είναι που το πράγμα περιπλέχθηκε και κάπως… χάθηκε η μπάλα. Το ιδιαίτερο μπροστινό μέρος που θυμίζει fullface κράνος και ενσωματώνει σε ένα πάνελ την κλειστή μάσκα, το σήμα και τα φώτα έμοιαζε πολύ προχωρημένο στο σύνολο ενός μοντέλου προηγούμενης γενιάς. Ήταν λες και βιαζόντουσαν να αλλάξουν την εικόνα της εταιρίας, ώστε να διαφοροποιηθούν και να ξεχωρίσει η γκάμα της, όμως δεν το κατάφερε στον βαθμό που θα ήθελε. Σε αντίθεση με το Astra και το Mokka που το έκαναν από το μηδέν και με επιτυχία. Αυτό ακριβώς χρειαζόταν και το Grandland, μια εντελώς νέα σχεδιαστικά δεύτερη γενιά.

Πρόκειται για μια νέα υλοποίηση, που δανείζεται μεν στοιχεία από τα υπόλοιπα, αλλά έχει ως βάση το πρωτότυπο Opel Experimental. Από το πείραμα, λοιπόν, στην πραγματικότητα, με ένα μοντέλο που έχει σοβαρό και οικογενειακό ύφος, αλλά ταυτόχρονα συνεχίζει το τολμηρό σχεδιαστικό μοτίβο, με αρκετά φουτουριστικά στοιχεία που συναντούμε σε πιο ακριβά μοντέλα.

Κατ’ αρχάς, έχει πάνω του το νέο λογότυπο του κεραυνού της Opel (Blitz), το οποίο είναι μάλιστα φωτιζόμενο και 3D στο μπροστινό μέρος της έκδοσης GS, όπως είναι αντίστοιχα και το ολογράφως λογότυπο πίσω (όπως έκανε και η Porsche στη νέα Taycan). Αμφότερες οι φωτεινές υπογραφές αποτελούν μέρος μιας φωτιζόμενης γέφυρας που ενώνει τα φανάρια, όπως επιτάσσει η μόδα. Τα φωτιστικά σώματα είναι από τα πιο προηγμένα στην κατηγορία χάρη στην εμμονή της Opel, που κρατά 125 χρόνια, και εκτός της βασικής έκδοσης είναι τεχνολογίας Intelli-Lux HD, κάτι περισσότερο από LED Matrix, δηλαδή που είναι στάνταρ. Διαθέτει πάνω από 50.000 μεμονωμένα στοιχεία –51.200 για την ακρίβεια, δηλαδή 25.600 ανά πλευρά– και κάνει τη νύχτα μέρα, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, «φροντίζοντας» ταυτόχρονα τα υπόλοιπα αυτοκίνητα.

Κατά τ’ άλλα, η προσέγγιση είναι αυτή ενός μεγάλου, μακριού και πρακτικού SUV, το οποίο έχει μεγαλώσει κατά 17,3 εκ. στο μήκος, φτάνοντας το άνω άκρο της κατηγορίας στα 4,65 μέτρα. Το μεταξόνιο έχει φτάσει τα 2,76 μέτρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το σοβαρό ύφος «σπάει» κάπως με τα πολύχρωμα ή ιδιαίτερα χρώματα, όπως ένα μπρονζέ που έχει η παλέτα, αλλά και με τις μοντέρνες ζάντες που αγγίζουν τις 19 ίντσες.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ… ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ

Τευτονική απλότητα με ένα twist, είναι το πρώτο πράγμα που προσωπικά μου έρχεται στο μυαλό. Όπως και εξωτερικά έτσι και εσωτερικά, η Opel είχε σκαλώσει σε μια εποχή που πάντρευε το παρελθόν με το μέλλον σε μια προσπάθεια εξέλιξης. Η νέα φιλοσοφία, που πρωτοείδαμε στο Astra, εδώ πάει ένα βήμα παραπέρα. Είναι από τα εσωτερικά που νιώθεις σαν το σπίτι σου από το πρώτο λεπτό, αλλά ποτέ δεν παύει να σε εντυπωσιάζει. Γιατί καταφέρνει να είναι απόλυτα ψηφιακό και εύστοχα εναρμονισμένο στη γενιά της οθόνης, ενώ παράλληλα είναι εργονομικά μελετημένο ώστε να μην ενοχλεί τους… παλιούς. Η κεντρική οθόνη 16 ιντσών είναι πραγματικά στενόμακρη και δεν εξέχει σχεδόν καθόλου από το ταμπλό (δεν «περνάει» στις φωτογραφίες το πόσο wide φαίνεται στο μάτι).

Η οθόνη μπροστά από τον οδηγό έχει έναν πολύ βασικό ρόλο, παρότι έχει αρκετές επιλογές διαμόρφωσης. Η πληροφορία της μεταφέρεται καλύτερα στο προαιρετικό Head-Up Display, που είναι τεράστιο και προβάλλει ακόμη και τον χάρτη της πλοήγησης, μαζί με κάθε πληροφορία που χρειάζεσαι. Το λογισμικό του infotainment έχει επίσης ό,τι χρειάζεσαι, βασισμένο στην τελευταία έκδοση της Stellantis, με γραφικά της Opel και κάθε πιθανή ασύρματη συνδεσιμότητα. Δεν βρήκαμε βέβαια τα παιχνίδια που άλλα μοντέλα έχουν, όμως χρησιμοποιήσαμε το «κόλπο» για αποθήκευση και ενεργοποίηση με ένα μόνο παρατεταμένο πάτημα, των επιθυμητών συστημάτων υποβοήθησης (ναι, τα απενεργοποιείς έτσι).

Η digital αύρα συναντά την εργονομία εδώ, με φυσικά κουμπιά και διακόπτες για όλα. Ακόμη και η σειρά από συντομεύσεις κάτω από την οθόνη, παρότι φαίνεται να λειτουργεί απτικά, είναι όπως… παλιά. Κοιτώντας προς τα κάτω βλέπουμε και κάποια από τα μετρημένα κοινά σημεία με τα «ξαδέλφια του», στα κουμπιά και τους διακόπτες της κεντρικής κονσόλας. Η σχεδίαση όμως είναι εντελώς δική του και έχει την ταυτότητα που έλειπε, με λεπτομέρειες όπως το διάφανο κάλυμμα στο άκρο της ψηλής κεντρικής κονσόλα, που αποτελεί μέρος του ατμοσφαιρικού φωτισμού. Ο εξοπλισμός με την πανοραμική ανοιγόμενη οροφή προσθέτει δύο ράγες φωτισμού και στον ουρανό, όπως σε κάποια αεροπλάνα.

Σε ό,τι αφορά την ποιότητα, δεν μπορούμε να πούμε ότι μας εντυπωσίασε, ωστόσο δεν θα βρεις κάτι που να μην ανταποκρίνεται στο ύψος της περίστασης. Κάποια σκληρά πλαστικά στην πρόσοψη του ταμπλό θα είναι εξαιρετικά άνετα και στηρίζουν πολύ καλά όλο τον κορμό. Πίσω, κάθεσαι «σταυροπόδι», ενώ το πλάτος αρκεί ακόμη και για τρεις ενήλικές. Iso-fix, μεγάλο άνοιγμα της πόρτας, σπαστά 40:20:40 καθίσματα, υποβραχιόνιο και αεραγωγοί για το κλίμα είναι στοιχεία που θα εκτιμήσουν οι οικογένειες. Ο χώρος αποσκευών αγγίζει τα 550 λίτρα (φτάνει τα 1.645) και έχει ολόσωστο σχήμα, με θήκες και όλα τα κομφόρ και τους αυτοματισμούς.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜILD HYBRID;

Στη βάση της γκάμας των κινητήρων και το μοτέρ που έχει το μεγαλύτερο νόημα στη χώρα μας είναι αυτό του ήπια υβριδικού 1.200άρη που πλέον χρησιμοποιείται σε όλα τα μοντέλα της Stellantis. Πρόκειται για το μοναδικό, σχεδόν, 48V σύστημα που μπορεί να κινήσει το αυτοκίνητο ηλεκτρικά. Για τα τυπικά να αναφέρουμε ότι πρόκειται για τη νεότερη εκδοχή του πάλαι ποτέ φημισμένου –για πολλά, καλά και κακά–Pure Tech, από το πρώην σχήμα του PSA Group, με τρικύλινδρη «καρδιά» και τούρμπο. Πλέον με καδένα χρονισμού αντί για ιμάντα και μακριά από το… λάδι, αλλά και τουρμπίνα μεταβλητής γεωμετρίας, υπόσχεται μεγαλύτερη αξιοπιστία και καλύτερη απόδοση.

Όμως εκεί που ξεχωρίζει είναι στο υβριδικό του σύστημα, που, παρότι 48βολτο, διαθέτει αρκετά μεγάλη για τα δεδομένα μπαταρία στα όρια της 1 kWh, με κάτι λιγότερο από τις μισές να είναι ωφέλιμες (0,43). Σχεδόν σαν Full Hybridδηλαδή, με έναν ηλεκτροκινητήρα απόδοσης 29 ίππων και 55 Nm ροπής μπορεί να κινείται αμιγώς ηλεκτρικά για μικρές αποστάσεις και με λίγα χλμ./ώρα, αλλά και να κάνει coasting (να σβήνει) συνέχεια, ακόμη και στον αυτοκινητόδρομο εάν είναι κατηφορική η διαδρομή ή έχει αρκετά μεγάλη φόρα. Το 50% της κίνησης με ρεύμα που αναφέρει η Opel φαίνεται σωστό.

Στο σύνολο αποδίδει 136 ίππους με τις 5.500 σ.α.λ. και 230 Nm από τις 1.750 σ.α.λ., νούμερα που μπορεί να φαίνονται μικρά για ένα τόσο μεγάλο και μακρύ αυτοκίνητο, αλλά και αρκετά βαρύ στα 1.650 κιλά, όμως το κινούν με αξιοπρέπεια.

Αν μάλιστα αρχίζει και μαζεύει χιλιόμετρα, τα μαζεύει με αρκετά γοργό ρυθμό στον αυτοκινητόδρομο, ενώ στον αστικό ιστό χάρη στο ηλεκτρομοτέρ και την άμεση ροπή που διοχετεύεται είναι σβέλτο. Βοηθάει σίγουρα πολύ και το νέο 6άρι κιβώτιου διπλού συμπλέκτη που στέλνει τη δύναμη στους μπροστά τροχούς. Ιδανική κλιμάκωση για οικονομία, ακόμη και στο ταξίδι. Εκεί λοιπόν δύσκολα θα ξεπεράσει τα 6,5 λίτρα με νορμάλ ταχύτητες, ενώ εντός πόλης πέφτει αρκετά πιο χαμηλά. Ενδεικτικός ο μικτός κύκλος που κάναμε σαν δοκιμή και είδαμε να σταθεροποιείται στα 5,6 λίτρα/100 χιλιόμετρα, χωρίς να είμαστε και πολύ συγκρατημένοι οδηγικά ή με το άγχος της «καλής κατανάλωσης».

Στο τέλος της εβδομαδιαίας συμβίωσης που ξεπέρασε τα 1.000 χιλιόμετρα άγγιξε τα 6,3. Μεγάλο στο μάτι, μικρό στο… στομάχι. Δεν διψάει για βενζίνη και με το 55άρι ντεπόζιτο θα γράψει χωρίς δυσκολία μια 900άρα χιλιόμετρα σε ταξίδι.

HAPPY TRAVELLER

Η αίσθηση στον δρόμο είναι πιο up-market από οποιοδήποτε Opel έχουμε δοκιμάσει εδώ και αρκετά χρόνια και πρέπει οι μνήμες μας να ανατρέξουν στις καλές εκδόσεις του Insignia για να βρούμε ομοιότητες. Τα οφέλη της νέας αρχιτεκτονικής του ομίλου που ακούει στο όνομα STLA Medium είναι ξεκάθαρα, όχι μόνο από άποψη στιβαρότητας λόγω της υποστήριξης αμιγώς ηλεκτρικών και υβριδικών συνόλων, αλλά και από ποιοτικής πλευράς.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η ρύθμιση της ανάρτησης, παρά τον ημιάκαμπτο άξονα αυτής της έκδοσης και τη σχετικά σφιχτή ρύθμιση, τα πάει πολύ καλά. Είναι κυρίως οι αλλεπάλληλες εγκάρσιες που θα τον «αναστατώσουν» γιατί σε γενικές γραμμές αντιμετωπίζει γλυκά τις ανωμαλίες. Ίσως αν είχε λίγο μεγαλύτερες διαδρομές στα αμορτισέρ να «ισοπέδωνε» και τις πιο βαθιές, μένει να δούμε την έκδοση με τους πολλαπλούς συνδέσμους.

Η ποιότητα κύλισης είναι στα όρια του premium και ειδικά σε αυτοκινητόδρομο είναι λες και στρώνει ένα αόρατο, αφράτο στρώμα για να γλιστρήσει πάνω του. Πραγματικά ξεκούραστο, με την ηχομόνωση και γενικότερα τους χαμηλούς θορύβους να ξεχωρίζουν (ο τρικύλινδρος κινητήρας μόνο σε πολύ ψηλό φορτίο θα φανερωθεί και επικρατεί ησυχία ακόμα και στις επιταχύνσεις), αλλά και τα αφράτα καθίσματα να σε κρατούν «ατσαλάκωτο». Προσθέστε τα θερμαινόμενα, κάνουν τη χρήση του κλιματισμού περιττή ακόμη και τις κρύες νύχτες.

Η ορατότητα είναι όπως πρέπει να είναι, με ψηλή θέση οδήγησης, που σου επιτρέπει να βλέπεις όλο το καπό με το χαρακτηριστικό νεύρο εμπνευσμένο από το Manta και τη ράχη του σαλαχιού, αλλά και μεγάλα παράθυρα περιμετρικά. Ακόμη και τα φινιστρίνια, παραπέμπουν σε παράθυρα αυτοκινήτου της μικρής κατηγορίας.

Δεν θα σου βγάλει να το πιέσεις, αν όμως το κάνεις, θα διαπιστώσεις ότι σου δίνει σημάδια για τα όρια της πρόσφυσής του νωρίς και έχει προβλέψιμη συμπεριφορά. Ιδιαίτερα ασφαλές με άλλα λόγια, με κλίσεις που είναι λογικές για το μέγεθός του και ένα ωραίο, άμεσο σύστημα διεύθυνσης. Ελαφρύ στην αρχική του αίσθηση, που εν τέλει αντιλαμβάνεσαι ότι έχει το σωστό βάρος, ειδικά για την καθημερινότητα. Η αίσθηση αλλάζει στα τρία προγράμματα οδήγησης (ECO,Normal, Sport), μαζί με την απόκριση του κινητήρα και του κιβωτίου. Το τελευταίο το βρήκαμε κάπως νωχελικό, ακόμη και στο kickdown. Κάτι που λύνεται με ευκολία με ένα ή παραπάνω πατήματα στο αριστερό paddle. Στον αντίποδα, είναι από τα πιο «απαλά» διπλοσύμπλεκτα σε μανουβράρισμα και παρκάρισμα.

Γραμμικό είναι και το πεντάλ του φρένου, παρά το ανεπαίσθητο κενό λόγω ανάκτησης ενέργειας στο πρώτα χιλιοστά της διαδρομής. Η απόδοση από το σύστημα πέδησης φάνηκε καλή και υπό πίεση, με τα ηλεκτρονικά συστήματα να «κόβουν» ακόμη και την αποσταθεροποίηση της μακριάς ουράς σε φρενάρισμα πανικού. Σημείο αναφοράς αποτελεί η αναγεννητική πέδηση, που είναι αυτόματη και χωρίς επιλογή ενός «Β». Με το ραντάρ το Grandland «κόβει» απότομα ταχύτητα στο άφημα του γκαζιού, όταν κρίνει ότι χρειάζεται, κάτι που κάνει σωστά, όταν δηλαδή πλησιάζεις σταματημένα οχήματα ή διασταύρωση (χρησιμοποιεί το GPS;). Μόλις το συνηθίσεις είναι κάτι που εκτιμάς, αφού θα χρειαστεί στη πόλη να πατάς λιγότερο φρένο. Έτσι φορτίζει γρήγορα και η μπαταρία, οπότε σου χαμηλώνει την κατανάλωση. Η «εξυπνάδα» και οι αυτοματισμοί συνεχίζουν στα συστήματα υποβοήθησης, που επιτρέπουν ανάλογα τον εξοπλισμό ακόμη και αυτόνομη οδήγηση επιπέδου 2. Όσο για την ασφάλεια που προσφέρει, αν και δεν έχει περάσει ακόμη τα τεστ του EuroNCAP, αναμένουμε να αριστεύσει και εκεί.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Με το νέο Grandland η Opel επέστρεψε δυναμικά, με ταυτότητα πλέον και δικό της χαρακτήρα. Είναι ένα από τα πιο πρακτικά και εργονομικά μοντέλα της κατηγορίας και έχει ως ατού ένα εξαιρετικά οικονομικό ήπια υβριδικό σύνολο, αλλά και ένα πολύ άνετο set-up. Όσο κοιτάμε την τιμή του και απ’ όσα ζήσαμε μαζί του, μας κάνει να αναρωτιόμαστε το εξής: «Βρε, μήπως είναι το καλύτερο οικογενειακό Opel όλων των εποχών;».

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Κινητήρας

Τρικύλινδρος σε σειρά

Turbo, άμεσου ψεκασμού βενζίνης

Χωρητικότητα: 1.199 κ.εκ.

Ισχύς κινητήρα

Μέγιστη ισχύς: 136 ίπποι/5.500 σ.α.λ.

Μέγιστη ροπή: 230 Nm/1.750 σ.α.λ.

Μετάδοση

Κίνηση στους εμπρός τροχούς

Αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη 6 σχέσεων

Επιδόσεις