Ότι η Ferrari 296 είναι απίστευτα γρήγορη είναι γνωστό σε όλους. Πως είναι όμως η οδήγηση ενός supercar 830 ίππων όταν βρέχει;
Όταν προγραμματίσαμε τη δοκιμή της Ferrari 296 GTS για τη πρώτη μέρα του Οκτωβρίου, φανταζόμουν μια ηλιόλουστη μέρα στα Ιταλικά βουνά, απολαμβάνοντας το κεντρομήχανο supercar με κατεβασμένη την οροφή σε ένα μαγευτικό τοπίο. Η 296 είναι ένα από τα πιο όμορφα κεντρομήχανα αυτοκίνητα της τελευταίας δεκαετίας (με την ανοιχτή GTS ακόμη περισσότερο) και φέρνει τη νέα εποχή για την Ferrari, με διαφοροποιημένο σχεδιαστικό χαρακτήρα αλλά πιο σημαντικά, ένα εντελώς νέο σύνολο κίνησης.
Ένα νέο είδος
Η 296 είναι η πρώτη Ferrari χρησιμοποιεί εξακύλινδρο κινητήρα (επειδή η Dino δεν ήταν πραγματική Ferrari) και μάλιστα αυτός αποτελεί μέρος ενός υβριδικού συστήματος. Μετά από δεκαετίες συνεχούς βελτίωσης, η Ιταλική μάρκα ώθησε τον V8 της στα όρια του και αποφάσισε να τον καταργήσει πριν από λίγα χρόνια, για να εξερευνήσει μια αρκετά πιο περίπλοκη τεχνολογία, που βέβαια είχε ήδη εξελίξει σε μεγάλο βαθμό με τη συμμετοχή της στη Formula 1, ενώ ταυτόχρονα είχε «δοκιμάσει» τους αγοραστές της με τη πανίσχυρη SF90.Μια τέτοια αλλαγή όμως δεν είναι απλό ζήτημα για μια εταιρεία σαν τη Ferrari. Σίγουρα, μπορεί να πήρε αυτή την απόφαση λόγω των αυστηρών κανονισμών περί εκπομπών διοξειδίου από τους θερμικούς κινητήρες, αλλά η 296 δεν είναι μια… άσκηση χαμηλών ρύπων, Αντίθετα, υλοποίησαν την ιδέα με τον καλύτερο τρόπο, δημιουργώντας ένα ριζοσπαστικό αυτοκίνητο.
Το όνομα της, προέρχεται από τον κινητήρα της: 2,9 λίτρα, V6. Αυτός έχει ιδιαίτερη αρχιτεκτονική 120 μοιρών, τοποθετείται πολύ χαμηλά και τα δύο turbo βρίσκονται σε διαμόρφωση “hot-V” από πάνω του για την απόλυτη απόδοση. Μόνος, αποδίδει 663 ίππους αλλά μαζί με τον υβριδικό σύστημα αποδίδει συνολικά μέχρι 830 ίππους και 740ΝΜ ροπής στους πίσω τροχούς, με την ηλεκτρική ροπή να είναι άμεσα διαθέσιμη κάθε στιγμή. Οι επιδόσεις της είναι τρομακτικές: το 0-100 είναι τόσο γρήγορο που δεν το αντιλαμβάνεσαι και το 0-200 χρειάζεται μόλις 7.6 δευτερόλεπτα. Αυτό δεν είναι το μόνο νούμερο που εντυπωσιάζει βέβαια, καθώς από τα 200 χλμ./ώρα, χρειάζεται 107 μέτρα για να έρθει σε πλήρη στάση. Όσον αφορά το υβριδικό σύστημα, η μπαταρία βρίσκεται εκεί για να βελτιώσει τις επιδόσεις και όχι για να κινείσαι ηλεκτρικά. Ακόμη και αν υπάρχει η επιλογή αμιγώς ηλεκτρικής κίνησης, η μπαταρία διαρκεί για 25 χιλιόμετρα (το πολύ), αλλά τουλάχιστον φορτίζει εξίσου γρήγορα όταν λειτουργεί ο V6.
Ταυτόχρονα, φέρει εξαιρετικές προσθήκες που βελτιώνουν «κρυφά» την αεροδυναμική σε όλο της το αμάξωμα. Στο εμπρός μέρος και πιο συγκεκριμένα στη μέση του προφυλακτήρα, ένας …δίσκος για τσάι -όπως το αποκαλούν οι Ιταλοί- διοχετεύει τον αέρα στο πάτωμα του αυτοκινήτου με ιδανικό τρόπο, ώστε να μεγιστοποιεί τη πρόσφυση πριν φτάσει στο μεγάλο, ανθρακονημάτινο diffuser που διακοσμεί το πίσω μέρος της. Ταυτόχρονα, στους εμπρός προβολείς υπάρχουν δύο μεγάλες εισαγωγές για τη ψύξη των ακόμη μεγαλύτερων κεραμικών δίσκων στα φρένα της. Με τη σιλουέτα της να εμπνέεται από τη 250LM, είναι λογικό να έχουμε το παρμπρίζ που δείχνει σαν να τυλίγεται γύρω από τη καμπίνα των επιβατών και αυτές τις ιδιαίτερες αναλογίες με τις μεγάλες εισαγωγές αέρα για τον κινητήρα στα πλάγια της. Ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό είναι η «αερογέφυρα» που βρίσκεται στο πίσω μέρος της οροφής. Με μια σχισμή που σχεδόν δεν φαίνεται (από τις περισσότερες οπτικές γνωίες) εξαφανίζει την ανάγκη για ένα επικλινές τζάμι πάνω από τον κινητήρα καθώς κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά (να στείλει τον αέρα χωρίς αναταραχές στη πίσω αεροτομή) με έναν όχι απλά ομορφότερο, αλλά και σημαντικά πιο ελαφρύ τρόπο. Και φυσικά, το κεράκι στη τούρτα, ένα δυναμικό αερόφρενο που στην αρχική του θέση ενσωματώνεται τέλεια στο αμάξωμα.
Η βροχερή πλευρά της Ιταλίας
Η ημέρα της δοκιμής μας ξεκίνησε με καθαρό ουρανό στο Μαρανέλλο, όταν παραλάβαμε τη 296 GTS. Τόλμησα μάλιστα, να ανοίξω την οροφή για μερικά πλάνα μέσα στη πόλη, λίγο πριν κατευθυνθούμε στο Futa Pass, το περίφημο βουνίσιο πέρασμα ανάμεσα σε Μουγκέλο και Ίμολα. Και από τα πρώτα λεπτά της διαδρομής στην εθνική οδό, κατάλαβα πως η οροφή της 296 θα παραμείνει κλειστή για την υπόλοιπη δοκιμή, καθώς είχε ήδη αρχίσει να ψιχαλίζει. Φτάνοντας πιο κοντά στο πέρασμα, η βροχή είχε δυναμώσει και …συμπληρώθηκε από παχιά ομίχλη. Μπορεί λοιπόν το σενάριο να ήταν διαφορετικό από αυτό που φανταζόμουν, αλλά όταν έχεις μία Ferrari για μερικές μονάχα ώρες δοκιμής, πρέπει να αξιοποιήσεις κάθε λεπτό στο έπακρο. Γύρισα λοιπόν το Manetinno -το διακόπτη επιλογής προγράμματος οδήγησης- στο Wet, ενεργοποίησα φώτα ομίχλης και ετοιμάστηκα για μια νέα εμπειρία οδήγησης supercar.
Έχοντας ήδη μια σύντομη ευκαιρία να οδηγήσω δυναμικά και να εξοικειωθώ με το αυτοκίνητο στους -στεγνούς- επαρχιακούς δρόμους του Μαρανέλλο, είχα εντυπωσιαστεί από την αμεσότητα που έχει το τιμόνι και τη τρομακτική ευελιξία της, με τη δυνατότητα να αλλάξει κατεύθυνση ακαριαία. Στο βροχερό Futa Pass, εντυπωσιάστηκα όταν ανακάλυψα πως είναι το ίδιο ευκίνητη και σε βρεγμένο οδόστρωμα! Ευτυχώς, δεν είχαμε semi-slick αλλά τα αγαπημένα μου Pilot Sport 4s, ένα ελαστικό που μεταξύ άλλων φημίζεται για τις επιδόσεις του σε τέτοιες συνθήκες. Με κάθε στροφή που περνούσε, ένιωθα ακόμη περισσότερη σιγουριά για τη πρόσφυση της 296 και πίεζα παραπάνω, καθώς ακόμη και με αρκετά απότομες προσθήκες στο τιμόνι αλλά και το γκάζι, το αυτοκίνητο απλά… αρνείται να γλιστρήσει. Σίγουρα, έχεις περιορισμένη ισχύ (μιας και οι 830 ίπποι είναι διαθέσιμοι αποκλειστικά στο Qualifying Mode) αλλά αυτό δεν σταματά το πορτοκαλί λαμπάκι του ESP να αναβοσβήνει σαν τρελό όταν οδηγείς δυναμικά, νιώθωντας παράλληλα τα συστήματα υποβοήθησης να δουλεύουν ακατάπαυστα για να σε κρατήσουν στο δρόμο, με τόση πολλή δύναμη στους πίσω τροχούς.
Φυσικά, ο ήχος αποτελεί μεγάλο μέρος της οδηγικής απόλαυσης και ευτυχώς, ένα μικρό παραθυράκι ανάμεσα σε οδηγό και συνοδηγού, σου επιτρέπει να ακούσεις τη μελωδία του V6 χωρίς να βραχείς (χάρη στην αερογέφυρα που ανέφερα νωρίτερα)! Στη Ferrari, αναφέρονται σε αυτό το κινητήρα ως «ο μικρός V12», καθώς όσο περίεργο κι αν ακούγεται, χάρη στη συμμετρική σειρά πυροδότησης και τo κόφτη στις 8.500 σ.α.λ., έχει μια ιδανική χροιά: γρυλίζει στα χαμηλά και ουρλιάζει όσο ανεβαίνουν οι στροφές. Μπορεί να μην είναι δημοφιλής άποψη, αλλά πιστεύω πως ακούγεται ακόμη καλύτερα και από τον twin-turbo V8 που αντικατέστησε.
Ride into the sunset
Μια ώρα πριν την επιστροφή της 296 στη Ferrari, ο ήλιος ξανεμφανίστηκε όταν ήταν η ώρα να δύσει και είχα την ευκαιρία να κάνω τη διαδρομή της επιστροφής με ανοιχτή την οροφή και αρκετό χρόνο να συλλέξω τις σκέψεις μου για την εμπειρία που είχα μόλις ζήσει. Η 296 μου έδειξε δύο πλευρές του οδηγικού της χαρακτήρα μέσα σε μια μέρα και ήταν και οι δύο εξίσου μαγικές. Ήταν αναμενόμενο να είναι ταχύτατη σε κανονικές συνθήκες, αλλά ξαφνιάστηκα που μπορεί να κινηθεί τόσο γρήγορα ακόμη και στη βροχή. Αυτός ο τεχνολογικός θρίαμβος της Ferrari, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της μάρκας με τον καλύτερο τρόπο και έχει ήδη αποκτήσει μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου, μετά από αυτή την αξέχαστη βόλτα.
Όλες οι ειδήσεις
Οδηγούμε το νέο Volvo XC90 σε Δανία και Σουηδία
H Jaguar, η «woke» καμπάνια και η τέχνη του να δημιουργείς… χαμό
Hyundai Inster: Ξεκίνησαν οι πρoπαραγγελίες, ποιες είναι οι πρώτες ενδείξεις για την τιμή του
