Tου Gian Luca Pellegrini, Aπόδοση: Άκης Τεμπερίδης, Lexartis Φωτογραφίες: Wolfango
Ανέκαθεν η βρετανική μάρκα ήταν συνώνυμη με την τελειότητα. Η πεμπτουσία του πολυτελούς αυτοκινήτου στο συλλογικό υποσυνείδητο. Είναι όμως και σήμερα; Για να το ανακαλύψουμε, κάναμε χιλιάδες χιλιόμετρα με την τελευταία δημιουργία της Rolls, χωρίς ωστόσο να την ταλαιπωρήσουμε στην πίστα του περιοδικού. Περάσαμε όμως από δύο ιδιαίτερες ιταλικές πόλεις – πρότυπα στον τομέα της αρχιτεκτονικής.
Η Ghost! Την κοιτάζεις και το πρώτο που αναρωτιέσαι είναι πόσο κοστίζει. Στην Ιταλία, τριακόσιες δεκαπέντε χιλιάδες επτακόσια έντεκα ευρώ. Στην Ελλάδα; Ας το αφήσουμε καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση προκύπτει το δεύτερο ερώτημα – έχει νόημα να επενδύσει κάποιος τόσα χρήματα για μία τετράπορτη μπερλίνα; Κι εδώ ξεκινά μια συζήτηση παλιά όσο και το ίδιο το αυτοκίνητο. Δεν υπάρχει απάντηση σ’ αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει, διότι τέτοια ερωτήματα βασίζονται σε μία τετράγωνη λογική η οποία δεν έχει καμία θέση στον κόσμο των προνομιούχων. Με την ίδια λογική, γιατί κάποιος προσφέρει δεκάδες εκατομμύρια για έναν πίνακα ζωγραφικής; Σκεφτείτε μόνο ότι τα προαιρετικά στοιχεία εξοπλισμού της Ghost αυτής της δοκιμής κοστίζουν 112.939 ευρώ, με τα οποία αγοράζεις μία Porsche 911 στην Ιταλία. Εσείς τι θα παίρνατε από τα δύο; Ε λοιπόν, όποιος επιλέγει μία Rolls το κάνει γιατί γνωρίζει ότι έτσι αποκτά το δικαίωμα να φωνάξει σε όλο τον κόσμο ότι πέτυχε. Ότι η ζωή στάθηκε γενναιόδωρη μαζί του και ότι έχει κερδίσει επάξια μία θέση στην ελίτ αυτού του κόσμου. Ακόμη κι αν τα χρήματά του προέρχονται από σκοτεινές πηγές. Αυτό το σκεπτικό λειτουργεί, αν κρίνουμε από τις πωλήσεις της Rolls. Oι οποίες αυξήθηκαν σε πρωτόγνωρα επίπεδα στα 116 χρόνια ιστορίας της με την παρουσίαση της Cullinan. Ενός SUV αν είναι δυνατόν! Ας μην το κουράζουμε όμως. Η Rolls-Royce ήταν και παραμένει το απόλυτο σύμβολο της αυτοκινητιστικής χλιδής. Και αυτό πληρώνεται.
Όταν μιλάμε για σύμβολα ή έργα τέχνης, τείνουμε συχνά να υποβαθμίζουμε το περιεχόμενό τους, καθώς ο μύθος που τα περικλείει επισκιάζει οποιαδήποτε αντικειμενική θεώρηση ή κριτική. Και είναι κρίμα διότι οι Rolls, έχουν βγει εδώ και πολλά χρόνια από τη φορμόλη. Έχουν πλέον, περιεχόμενο που αξίζει αντικειμενικής ανάλυσης πέραν της άυλης αξίας τους, της ατμόσφαιρας που δημιουργούν και των φαντασιώσεων που εξάπτουν. Για τον λόγο αυτόν, θελήσαμε στο Quattroruote να δοκιμάσουμε την Ghost δεύτερης γενιάς, 11 χρόνια μετά το ντεμπούτο της πρώτης. Θέλαμε να καταλάβουμε, αν το αυτοκίνητο αυτό εμπεριέχει την τεχνολογική αρτιότητα που ο καθένας μας ενστικτωδώς πιστώνει στην ιστορική μάρκα. Δεν έχετε ακούσει να λένε, η Rolls των στερεοφωνικών, η Rolls των ψυγείων κ.τ.λ.; Οι Βρετανοί αυτήν έχουν ως σημείο αναφοράς. Οι Αμερικανοί αντίστοιχα χρησιμοποιούν την Cadillac, οι Ιταλοί τη Ferrari κ.ο.κ.
ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΡΕΣ
Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμής, δε βάλαμε την Ghost στην πίστα. Από σεβασμό, ασφαλώς. Όσο κι αν έχουν περάσει τα χρόνια, το «Πνεύμα της Έκστασης», το χρωμιωμένο αγαλματίδιο, προκαλεί πάντα κάποιο δέος πάνω στην κορινθιακού ρυθμού μάσκα. Η οποία μπορεί σε εμάς να θυμίζει τον Παρθενώνα, όμως οι Άγγλοι εμπνεύστηκαν από το Πάνθεον της Ρώμης τη σχεδίασή της. Όπως δεν είναι πλέον δυνατό να παραβιάσει ή να αφαιρέσει κάποιος την αιθέρια φιγούρα – που προστατεύεται από ένα μηχανισμό που την εξαφανίζει μέσα στη μάσκα – έτσι δεν είναι δόκιμο να βιάζεις ένα τέτοιο αυτοκίνητο στο όριο, για την επίτευξη ενός ταχύτερου γύρου. Από την άλλη, θα ήταν άτοπο έως παραπλανητικό να τοποθετήσουμε τα όργανα μέτρησης για να μετρήσουμε επιταχύνσεις και τελική ταχύτητα. Σε ένα αυτοκίνητο στο οποίο «μπορεί και ο ιδιοκτήτης να καθίσει στη θέση του οδηγού», σύμφωνα με τον ίδιο τον κατασκευαστή. Το οποίο σημαίνει ότι κατά βάση, όπως όλες οι Rolls, αυτή εδώ η Ghost φτιάχτηκε για να την οδηγεί κάποιος φλεγματικός σοφέρ. Αυτή είναι η μοίρα και η κανονικότητά της. Να προσθέσουμε δε, ότι οι δοκιμές μας ωφελούν στο να κρίνουμε τα αυτοκίνητα στο όριο των δυνατοτήτων και της αντοχής τους. Και μία Ghost δεν θα γνωρίσει ποτέ τι σημαίνει όριο στην επιτάχυνση, την επιβράδυνση ή στη στροφή.
Στο δρόμο, η Ghost κινείται με μοναδική μεγαλοπρέπεια, ανεξάρτητα από τις κυκλοφοριακές συνθήκες που επικρατούν τριγύρω της. Το να την υποβάλλουμε λοιπόν στη διαδικασία της αλλαγής λωρίδας στο βρεγμένο θα ήταν υπερβολή. Σα να βάζαμε μία Huracán σε σκληρό χώμα. Το να επαληθεύσουμε αν μπορεί να επιταχύνει από 0-100 χλμ./ώρα σε λιγότερα από 5” θα είχε ακαδημαϊκή και μόνο αξία. Δεδομένου ότι κανένας σώφρων άνθρωπος, δεν θα πατούσε το δεξί πεντάλ της μέχρι το πάτωμα. Οπότε κάναμε χιλιόμετρα, πολλά χιλιόμετρα. Εξερευνήσαμε για φωτογραφικούς – και όχι μόνο, λόγους τη μισή βόρεια Ιταλία. Επιλέγοντας τελικά, να απεικονίσουμε το αυτοκίνητο σε, δύο μικρές πόλεις που αποτελούν υποδείγματα για την αρχιτεκτονική τους. Τη Σαμπιονέτα που βρίσκεται στην πεδιάδα του Πάδου κοντά στη Μάντοβα, και το Τρεζιγκάλο κοντά στη Φεράρα. Η πρώτη, είναι μία άρτια διατηρημένη αναγεννησιακή πόλη. Η δεύτερη, είναι το μεταφυσικό όνειρο ενός φασίστα υπουργού. Ο οποίος, τη δεκαετία του ’30, έφτιαξε από το μηδέν ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο που έμοιαζε σα να είχε ξεπηδήσει από πίνακα του De Chirico.
Και μιας και μπήκαμε σε θέματα αρχιτεκτονικής, να τονίσουμε ότι σπάνια γίνεται λόγος για τα σασί των Rolls-Royce. Η πρώτη Ghost βασιζόταν στο πλαίσιο της BMW Σειράς 7. Για όσους δεν θυμούνται ή κάνουν πως δε γνωρίζουν, η βρετανική μάρκα ανήκει στην BMW από το 2007. Συγκεκριμένα μετά από μία διαμάχη, τότε με την VW, η οποία κράτησε τελικά στις τάξεις της τη δίδυμη μέχρι τότε Bentley. Η νέα Ghost βασίζεται σε μία αποκλειστική Rolls πλατφόρμα. Όπως και οι αδερφές της, Phantom και Cullinan, ανάμεσα στις οποίες τοποθετείται η Ghost ως μοντέλο. Προσέξτε όμως πώς έχουν ονομάσει οι Άγγλοι το πολύτιμο σασί τους – Architecture of Luxury.
Το αυτοκίνητο έχει μήκος πεντέμισι μέτρα, το οποίο οι σχεδιαστές φρόντισαν να κρύψουν εν μέρει, χαρίζοντάς του μία coupé ουρά. Στην καρδιά του βρίσκεται ο V12 των 6.750 κ.εκ. με δύο turbo της BMW, τον οποίο φορά και η Cullinan. Η Rolls-Royce – σα να θέλει προς το παρόν να ξορκίσει το αναπόφευκτο «κακό» της ηλεκτροκίνησης – δε διανοήθηκε να εξοπλίσει την Ghost ούτε καν με κάποιο υβριδικό σύστημα.
Πέρασαν οι εποχές που οι άνθρωποι της Rolls-Royce απαντούσαν “όσα αρκούν” σε όποιον ρωτούσε πόσα άλογα βγάζει κάποιο αυτοκίνητό της. Προφανώς ήθελαν να αποφύγουν την όποια σύγκριση με άλλες κατασκευές για κοινούς θνητούς. Σήμερα όμως, ο κάθε κατασκευαστής υποχρεούται να δηλώνει με διαφάνεια και απόλυτη ακρίβεια τα χαρακτηριστικά των αυτοκινήτων του. Οπότε, γνωρίζουμε ότι ο V12 της Ghost αποδίδει 571 ίππους. Σε μία εποχή που αρκετά supercar εύκολα ξεπερνούν τους 800 ίππους, η τιμή αυτή δεν εντυπωσιάζει. Όμως εκείνο που μετράει είναι η ροπή και τα 850 Nm στις 1.600 στροφές, δηλαδή 600 πάνω από το ρελαντί. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνουν αυτά στο δρόμο. Στη μετάδοση βρίσκουμε ένα οκτατάχυτο αυτόματο κιβώτιο και κίνηση σε όλους τους τροχούς. Στις αναρτήσεις, διπλά ψαλίδια μπροστά και διάταξη πολλαπλών συνδέσμων πίσω. Α, και σύστημα τετραδιεύθυνσης.
ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
Γνωρίζω καλά, ότι το Quattroruote πρέπει να μην είναι ποτέ απόλυτο. Όμως, πιστέψτε με, σπάνια συναντάς ένα τόσο ισορροπημένο αυτοκίνητο. Δεν είναι μόνο η τέλεια αρμονία ανάμεσα σε επιδόσεις, δυναμική συμπεριφορά και άνεση που σε εκπλήσσει, με δεδομένο το βάρος του αμαξώματος. Αλλά κάτι άλλο – που ίσως είναι το μυστικό πίσω από το δέος που προκαλούν τα αρχικά RR στις ζάντες. Ειδικά όταν αυτές αρχίζουν να περιστρέφονται και εκείνα μένουν ακλόνητα εν κινήσει. Είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί κάθε εξάρτημα, κάθε λεπτομέρεια πάνω στην Ghost. Όλα έχουν τον ίδιο σκοπό, να καταστήσουν την εμπειρία οδήγησης αξέχαστη. Τόσο για τον σοφέρ που θα βρίσκεται στο τιμόνι, όσο και για τον προνομιούχο συνοδηγό και τους τυχερούς που κάθονται στις δύο πίσω αναπαυτικές πολυθρόνες.
Το ψυγειάκι κρύβει δύο κρυστάλλινα ποτήρια σαμπάνιας flute, οπότε μόνο τη σαμπάνια χρειάζεται να προμηθευτεί ο μπάτλερ-σοφέρ. Το ταμπλό διαθέτει 152 μικροσκοπικά LED τα οποία σχηματίζουν το όνομα GHOST σε έναστρο ουρανό. Κάτι για το οποίο απαιτήθηκαν δέκα χιλιάδες εργατοώρες εξέλιξης. Η οροφή της καμπίνας είναι κι αυτή φωτισμένη σαν έναστρος ουρανός, ο οποίος όμως φαίνεται μόνο από τις δύο πίσω πολυθρόνες. Όπως καταλαβαίνετε, η κοινωνική διαστρωμάτωση συνεχίζεται και στο εσωτερικό μίας Rolls. Όλα αυτά είναι γκάτζετ που συγκινούν τους πολύ πλούσιους και δυνατούς αυτού του κόσμου. Όσο και τα φτωχά παιδιά στην Αφρική ή το wellness των τετράποδων φίλων τους.
Όμως μία Ghost κρύβει μαγική τεχνολογία και σε τομείς που δεν μπορείς να φανταστείς. Το πεντάλ του γκαζιού – και εννοώ το πραγματικό πεντάλ, όχι το σύστημα drive-by-wire – στα πρώτα χιλιοστά της διαδρομής του είναι πιο ελαφρύ στο πόδι. Ώστε ο οδηγός να επιταχύνει, χωρίς να δημιουργούνται αναταράξεις στο ποτήρι της σαμπάνιας.
Άλλο παράδειγμα; Σε μία εποχή που ακόμη και μεσαία αυτοκίνητα «κοινών θνητών» έχουν προγράμματα οδήγησης – με διαφορετική ρύθμιση ανάρτησης το καθένα – στην Ghost υπάρχει μία μόνο ρύθμιση και δεν είναι άλλη από εκείνη που έχει προεπιλέξει ο κατασκευαστής. Όχι, δεν ξέχασαν να προσθέσουν προγράμματα όπως πολύ εύκολα θα μπορούσαν. Όμως, γιατί να απασχολήσουν τους εκλεκτούς πελάτες τους με περιττές σκέψεις και επιλογές; Αρκετά δεν έχουν οι άνθρωποι στο μυαλό τους; Για να μην υπάρξουν ωστόσο αμφιβολίες, ως προς το επίπεδο άνεσης που μπορεί να προσφέρει αυτή εδώ η Rolls του 21ου αιώνα, οι Άγγλοι μηχανικοί είχαν στη διάθεσή τους όποια τεχνολογία επιθυμούσαν. Για παράδειγμα, τοποθέτησαν ένα μεγάλο αμορτισέρ ανάμεσα στους επάνω βραχίονες των ψαλιδιών στον μπροστινό άξονα, ώστε να απορροφούν ενοχλητικές μετατοπίσεις και κραδασμούς.
Αντίστοιχα, στον πίσω άξονα τοποθέτησαν μία ενεργή αντιστρεπτική ράβδο η οποία «συνομιλεί» με μία κάμερα που βλέπει το δρόμο μπροστά από το αυτοκίνητο. Όταν αυτή αναγνωρίσει μία ανωμαλία στην άσφαλτο, σε δέκατα του δευτερολέπτου η ενδοτικότητα της πίσω ανάρτησης προσαρμόζεται ανάλογα. Με απλά λόγια, η Ghost γίνεται πιο μαλακή. Όλα αυτά έχουν έναν ιερό σκοπό. Να μην αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στον έξω κόσμο οι εκλεκτοί επιβάτες. Σε οποιαδήποτε άσφαλτο λοιπόν, η Ghost μοιάζει με μαγικό χαλί. Να προσθέσουμε κι άλλα στοιχεία; Τα ηχομονωτικά υλικά του αυτοκινήτου ζυγίζουν 100 κιλά. Τα τζάμια είναι φυσικά, διπλά. Απορροφητικό υλικό υπάρχει σε όλη την έκταση της οροφής και κάτω από τη μοκέτα του δαπέδου. Τα ειδικά ελαστικά της Pirelli είναι τεχνολογίας PNCS (Pirelli Noise Cancelling System).
Περιέχουν δηλαδή, ένα ειδικό αφρώδες υλικό στο εσωτερικό του πέλματος για την απορρόφηση κραδασμών. Όπως καταλαβαίνετε, με όλα τα παραπάνω η Ghost προσφέρει πρωτόγνωρη άνεση σε σχέση με όσα αυτοκίνητα έχει δοκιμάσει το Quattroruote. Και μένεις με το στόμα ανοιχτό με το ποιόν αυτού του αυτοκινήτου, το οποίο – κατά τα άλλα – ανήκει σε μία κατηγορία προϊόντων που προϋποθέτει τεράστιες επενδύσεις και περιορισμένα κέρδη.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Χάρη στο τεράστιο μεταξόνιο, ο V12 χώρεσε ανάμεσα στους δύο άξονες για ιδανική κατανομή βάρους. Με τον αριθμό των κυλίνδρων και τα «απαγορευμένα» – πλέον – κυβικά του είναι η απόλυτη – αρχετυπική θα λέγαμε, έκφραση των κινητήρων εσωτερικής καύσης. Σε έναν κόσμο που πλέον, έχει το βλέμμα του στραμμένο στις μπαταρίες. Κι όμως, στην πράξη η λειτουργία του θυμίζει ηλεκτροκινητήρα, όσο αυτό μπορεί να είναι δυνατό. Στο ρελαντί δεν ακούγεται καθόλου. Για να καταλάβεις ότι είναι σε λειτουργία, πρέπει να κοιτάξεις το όργανο Power Reserve, το οποίο στις Rolls-Royce βρίσκεται στη θέση του στροφομέτρου. Αντίστοιχα διακριτική είναι η λειτουργία του κιβωτίου. Το αυτόματο οκτάρι συνεργάζεται με το δορυφορικό σύστημα που πρωτοείδαμε στην Wraith.
Επικοινωνεί με το GPS και επιλέγει τις σχέσεις ανάλογα με την κλίση του δρόμου. Ο V12 ανεβάζει στροφές τόσο άμεσα και γραμμικά, που χωρίς να το καταλάβεις φτάνεις να κινείσαι με υπερβολικές ταχύτητες. Σε απόλυτη ηρεμία. Και ξέρετε ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή αυτού του πολυτελούς άρματος μάχης των δυόμισι τόνων και των πεντέμισι μέτρων; Η ανάλαφρη αίσθηση στο δρόμο, κάτι που οφείλεται στο απαλό και ακριβέστατο σύστημα διεύθυνσης. Προφανώς, όταν επιχειρήσεις να οδηγήσεις γρήγορα σε ορεινό δρόμο, οι κλίσεις του αμαξώματος θα σου υπενθυμίσουν ότι οι Rolls δεν είναι για να κινούνται σε ρυθμούς ειδικής διαδρομής. Ετούτο το σνομπ βρετανικό αριστούργημα, βρίσκεται στο στοιχείο του στον αυτοκινητόδρομο. Εκεί καταπίνει χιλιόμετρα με δυναμισμό και άνεση, που δεν μπορείς να φανταστείς.
Ελαττώματα; Τα χειριστήρια του τιμονιού όπως και του κιβωτίου, δεν είναι στο σωστό εργονομικό ύψος. Όμως οι λάτρεις των Rolls θα έχουν έτοιμη την απάντηση – έχουν φτιαχτεί έτσι για να παραπέμπουν στο παρελθόν της μάρκας. Επίσης, για τις πίσω πόρτες που ανοίγουν με ηλεκτρομηχανισμό από μπροστά. Ευτυχώς, διότι ειδάλλως δεν θα έφτανε κάποιος να τις κλείσει από μέσα – υπάρχει ένας διακόπτης που αποδεικνύεται αναξιόπιστος. Λεπτομέρειες θα πείτε, οι οποίες προσδίδουν στοιχεία ανθρώπινης αδυναμίας – αν μπορούμε να το πούμε αυτό για μια μηχανή κορυφαίας τεχνολογίας – σε ένα αυτοκίνητο 24 καρατίων. Με το αντίστοιχο κόστος απόκτησης και χρήσης, εξυπακούεται.
