Του Πάνου Ντάνου, Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος
Παραλλαγές του ίδιου -δημοφιλούς- θέματος: Θέτουμε προ των ευθυνών τους τρία αξιόλογα SUV της μικρομεσαίας κατηγορίας.
Όσα SUV κι αν υπάρχουν, η αγκαλιά της αγοράς είναι τόσο μεγάλη ώστε να χωρέσει ακόμα περισσότερα. Και, πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν το κοινό τα ορέγεται και τα επιβραβεύει με πωλήσεις που βαίνουν αυξανόμενες, ανεξαρτήτως κατηγορίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
Τα μικρομεσαία SUV αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% επί των συνολικών πωλήσεων, γεγονός επίσης αναμενόμενο, αν αναλογίσουμε ότι επί της ουσίας αποτελούν τα ιδανικά οικογενειακά αυτοκίνητα. Ευνοημένα λόγω μεγέθους συγκριτικά με το segment Β, αλλά και πιο ευέλικτα και οικονομικότερα σε σχέση με τα μεσαία μοντέλα, προτάσσουν τον διττό τους χαρακτήρα και επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο το αυτοκινητικού πασπαρτού, να τα κάνουν «όλα» και καλά. Τα Ford Kuga, Kia Sportage και Opel Grandland X, έχουν πετύχει το στόχο τους, και, ακριβώς επειδή πρόκειται για τρία ιδιαίτερα αξιόλογα μοντέλα, ο διάβολος των διαφορών τους, κρύβεται στις λεπτομέρειες.
ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΕΠΙ ΚΑΜΠΥΛΩΝ
To Kuga, αισίως στην τρίτη γενιά του, είναι το μεγαλύτερο από τα τρία αυτοκίνητα της δοκιμής, με μήκος που φτάνει τα 4.614 χιλιοστά. Η εμφάνισή του είναι εναρμονισμένη με την πρόσφατη εταιρική εικόνα της Ford, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι πρόκειται για ένα όμορφο αυτοκίνητο, που τιμά τις καμπύλες επιφάνειές του με τον καλύτερο τρόπο. Είναι SUV και δεν το κρύβει, υπό την έννοια ότι η απόστασή του από το έδαφος είναι αρκετά μεγάλη, κάτι που υπό συνθήκες θα εξασφαλίσει το «κάτι παραπάνω» σε ότι αφορά στην κίνηση εκτός δρόμου.
Κατάτι μικρότερο το Sportage (4.485 χιλ.), δείχνει συνολικά πιο συμπαγές, ενώ το πίσω μέρος είναι κλασικό και μάλλον πιο αυστηρό σε σχέση με το Kuga. Το μοντέλο της Kia, είναι από τα πιο παλιά και «βαριά» ονόματα στο χώρο και ανάλογη η ευθύνη που φέρει. Είναι σημαντικό ότι παραμένει ένα σύγχρονο σχήμα και οι ιδιαιτερότητές του υπηρετούν την αισθητική και όχι τον φλύαρο εντυπωσιασμό.
Το Grandland X είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σχεδιαστικά. Οι καμπύλες είναι και εδώ το επικρατέστερο στοιχείο, ωστόσο το αμάξωμα τέμνεται από γραμμές που το διατρέχουν, ενώ χαρακτηριστική είναι η κλίση αυτής που ορίζει το κάτω μέρος των παραθύρων και το σφηνοειδές προφίλ. Είναι το μικρότερο από τα τρία μοντέλα (4.477), αλλά παρ’ όλα αυτά έχει τον μεγαλύτερο χώρο αποσκευών, όπως θα δούμε πιο κάτω.
Στο εύτακτο εσωτερικό του Kuga, η «stand alone» οθόνη αποτελεί μια ουσιώδη διαφορά σε σχέση με τα Sportage και Grandland x , όπου οι αντίστοιχες είναι ενσωματωμένες στο ταμπλό. Ασφαλώς, πρόκειται για μια καραμπινάτη περίπτωση του «περί ορέξεως», ωστόσο πρέπει να επισημάνουμε ότι στην περίπτωση του αυτοκινήτου της Ford η οθόνη είναι και η πιο λειτουργική. Η σχεδίαση στο χώρο των επιβατών είναι εύληπτη. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να προσάψεις τίποτα όσον αφορά το design -και την εργονομία-, αν και θα ήταν καλοδεχούμενες περισσότερες ιδιαιτερότητες όπως, για παράδειγμα, η γωνιώδης συνάφεια που έχει ο πίνακας οργάνων με το περίγραμμα των αεραγωγών στο κέντρο του ταμπλό.
Στο Sportage, η εργονομία είναι -επίσης- άμεμπτη, αλλά η συνολική σχεδίαση «κωδικοποιημένη» και στερείται φαντασίας. Το χρώμιο που οριοθετεί τον πίνακα οργάνων, τους αεραγωγούς και τα χειριστήρια στο τιμόνι είναι όσο ακριβώς πρέπει ώστε να σπάει τη μονοχρωμία του ταμπλό χωρίς να υπερβάλλει και η ποιότητα της συναρμογής είναι εξαιρετική, όπως άλλωστε και αυτή των υλικών. Η θέση οδήγησης είναι πολύ καλή (αντίστοιχα και του Kuga), το ίδιο και η πλευρική στήριξη στα εμπρός καθίσματα, ενώ η στεφάνη του τιμονιού είναι απτικά και λειτουργικά θαυμάσια.
Η Opel, κατά την πάγια τακτική της των τελευταίων ετών, προσεγγίζει μινιμαλιστικά το θέμα «εσωτερικό» και στο Grandland X. Εδώ, οι γραμμές είναι λιγότερο έντονες, κομψές και υπάρχει μια αδιατάρακτη ισορροπία, κάτι που θα εκτιμηθεί κατά την πολύωρη παραμονή σε συνθήκες κυκλοφοριακού φόρτου ή ταξιδιού. O χώρος των αποσκευών φτάνει τα 514 λίτρα και είναι ο μεγαλύτερος μεταξύ των τριών αυτοκινήτων, αφού στα Kuga και Sportage ο όγκος ανέρχεται σε 475 και 439 λίτρα, αντίστοιχα (φυσικά, η διαφορά του Sportage σε σχέση με τα άλλα δύο μοντέλα, οφείλεται κυρίως στο -ήπια- υβριδικό σύστημά του).
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ
Κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι βέβαιο ότι θα αναπολούμε με νοσταλγία κινητήρες όπως αυτοί της σειράς «EcoBoost» της Ford. Στην περίπτωση του Kuga, πρόκειται για ένα σύνολο 1,5 λίτρων, που αποδίδει 150 ίππους, αλλά, πραγματικά, ο αριθμός έχει ελάχιστη σημασία σε σχέση με τον τρόπο που αποδίδεται η ισχύς. Το μοτέρ είναι άκοπο, με εξαιρετική απόκριση από τις χαμηλές στροφές, που οφείλεται και στο διπλό σύστημα ψεκασμού. Το δε 6άρι χειροκίνητο κιβώτιο σε κάνει να ξεχνάς τις αρετές των αυτόματων μεταδόσεων που εσχάτως έχουν πάρει τα πάνω τους στο model mix της αγοράς. Ο συνδυασμός των παραπάνω πιστοποιεί στην πράξη τα όσα ευαγγελίζεται η Ford περί οδηγοκεντρικότητας των αυτοκινήτων της. Το Kuga είναι το πιο συμμετοχικό αυτοκίνητο των τριών, ενώ δεν υστερεί σε άνεση.
Στο Sportage συναντάμε τον συνδυασμό που κάποτε πιστεύαμε (και ελπίζαμε) ότι θα αποτελέσει το ενδιάμεσο στάδιο πριν την ηλεκτροκίνηση: Τα υβριδικά μοντέλα με το θερμικό μέλος του διδύμου να είναι πετρελαιοκινητήρας. Το υβριδικό σύστημα αποτελείται από μια μπαταρία ιόντων λιθίου που είναι τοποθετημένη κάτω από το πάτωμα του χώρου αποσκευών και έναν ηλεκτροκινητήρα που συνδέεται με το σφόνδυλο του υπερτροφοδοτούμενου μοτέρ και συνεισφέρει τόσο σε φάση επιτάχυνσης, αλλά και παρέχοντας ενέργεια για τα διάφορα ηλεκτρικά συστήματα του αυτοκινήτου. Πέρα από το οικονομικό του πράγματος, η λειτουργία του συστήματος είναι απολαυστική στο δρόμο, σε ένα αυτοκίνητο που, εξ ορισμού και λόγω του κινητήρα diesel, η ροπή είναι διαθέσιμη από χαμηλά και συμβάλλει στην ευχρηστία. Η μέγιστη ισχύς φτάνει τους 136 ίππους, ενώ και εδώ, το κιβώτιο είναι χειροκίνητο. Στο Sportage, το ευκταίο του «όλα» και καλά επιτυγχάνεται σε μεγάλο βαθμό, ειδικά αν στην συμπεριλάβουμε και την παράμετρο της κατανάλωσης. Το μοντέλο της Kia δεν δυσανασχετεί υπό πίεση, έχει καλή ποιότητα κύλισης και το σύστημα διεύθυνσης, αν και δεν φτάνει τα επίπεδα του Kuga, προσφέρει καλή αίσθηση.
Στο Grandland X, την παράσταση κλέβει το άκοπο της μετακίνησης. Το αυτόματο 8άρι κιβώτιο του γκρουπ Stellantis (πλέον) είναι ένας αυθύπαρκτος λόγος επιλογής, όπως έχουμε σημειώσει πολλές φορές στο παρελθόν, και συνεργεί αγαστά με τον κινητήρα των 1,2 λίτρων και 130 ίππων. Το Grandland X (το ελαφρύτερο από τα τρία μοντέλα με βάρος 1.393 κιλά, σε σχέση με τα 1.564 και 1.609 των Kuga και Sportage, αντίστοιχα), αν είχε βούληση θα προτιμούσε τις ανοιχτές καμπές έναντι των κλειστών στροφών, αφού είναι ικανοποιητικό στη δεύτερη περίπτωση, αλλά στην πρώτη, διαπρέπει. Να επισημάνουμε, ότι σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, «κουμπώνουν» τόσο ο ευχάριστος χώρος των επιβατών, όσο και το μεγάλο πορτ μπαγκαζ.
Τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τα τρία μοντέλα είναι διακριτά μεν, αλλά, το εύρος των διαφορών περιορισμένο. Κάθε ένα είναι σίγουρο για την υπόσταση του, βέβαιο για τις αρετές του και απολύτως ξεκάθαρο σ’ αυτά που έχει να προσφέρει. Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα «ειλικρινές» αυτοκίνητο, χωρίς την παραμικρή συγκατάβαση της λέξης.
