Ferrari 308 GTS (1978): Prima Donna!

Χάρμα ιδέσθαι η καλλίγραμμη γεμάτη καμπύλες σιλουέτα θες δε θες την ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα, ενώ η γεμάτη λυρισμό και μελωδία κρυστάλλινη φωνή της, παραλύει γλυκά τη καρδιά και το μυαλό! Αθάνατε Enzo, τι κοσμήματα έφτιαχνες…

του Αλέξανδρου Ι. Βενιού, φωτογραφίες Δημήτρης Μανώλαρος

Κάποιες ανθρώπινες δημιουργίες, ελάχιστες και ως εκ τούτου εκλεκτές είναι η αλήθεια, φτιάχτηκαν για να προκαλούν τον άκρατο θαυμασμό. Για να γεννούν με άλλα λόγια φλογερά συναισθήματα, ίσως γιατί φλογερά υπήρξαν τα συναισθήματα των ευλογημένων γεννητόρων τους κατά τη στιγμή της «σύλληψης» τους. Απόλυτα λογικό και επόμενο, η μνημειώδης παρουσία τους να αποτελεί αντικείμενο λατρείας στο διηνεκές, εξάπτοντας παράλληλα τη φαντασία στον υπέρτατο βαθμό. Και κάθε δημιουργία ανεξαιρέτως της Ferrari, από το 1947 έως σήμερα και για όσο υφίσταται η ανθρωπότητα, πληροί και θα πληροί στο 1000% τα προλεχθέντα!

Λάμπει και είναι χρυσός

Είτε είσαι παντελώς άσχετος, είτε είσαι παγερά αδιάφορος με τα της αυτοκίνησης, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κοντοσταθείς αποσβολωμένος στο θέαμα μίας Ferrari. Ασχέτως μοντέλου, παλαιότητας ή δημοφιλίας. Υπαίτιο σε κάθε περίπτωση το όρθιο αλογάκι στο καπό – το περίφημο Cavallino Rampante για τους μυημένους – που ήταν, είναι και θα είναι ακαταμάχητος πόλος έλξης, καθότι συνάδει όχι απλά με μία σημαντική ιστορία, αλλά με ΤΗΝ ιστορία της αυτοκίνησης ολάκερη!

Αποσβολωμένος εννοείται και ο υποφαινόμενος πρωτοαντικρίζοντας την 308 GTS του 1978 στη μπορντό απόχρωση Rosso Rubino, που μας παραχώρησε ευγενώς πολύ καλός φίλος του περιοδικού. Και ευκαιρίας δοθείσης, έτσι για να ξανανιώσουμε νοσταλγία οι άνω των πενήντα, πρόκειται για το ίδιο μοντέλο που οδηγούσε ο πρωταγωνιστής Tom Selleck στο αστυνομικό σήριαλ Magnum! Μόνο που η 308 GTS Quattrovalvole του Thomas Sullivan Magnum IV όπως τον έλεγαν στο σίριαλ ήταν κατακόκκινη.

Χαμηλή σχεδόν ένα με το δρόμο (ύψος 1,12μ.), δεν υπάρχει εκατοστό στο εντυπωσιακό αμάξωμα της που να μην διαθέτει καμπύλες. Απροκάλυπτα προκλητική ούσα βέρα Ιταλίδα και υπέρμετρα επιθετική στην όψη, παρά τις μαζεμένες εξωτερικές της διαστάσεις (αντίστοιχες ενός σύγχρονου supermini) φαντάζει πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι είναι στη πραγματικότητα. Αναμφίβολα, αποτελεί μία ακόμα ένδοξη στιγμή δημιουργικού οίστρου του σχεδιαστικού οίκου Pininfarina. Εξωτική η παρουσία τούτης της καλοδιατηρημένης σαρανταπεντάρας, όπως εξωτικά άλλωστε είναι και τα σωθικά της, που αναδύουν ευωδιά από φίνο άρωμα αγώνων.

Κάτω από το πανέμορφο αμάξωμα της GTS, με την αποσπώμενη οροφή λοιπόν, ζει και βασιλεύει τοποθετημένος εγκάρσια στο κέντρο ο οκτακύλινδρος σε διάταξη V ατμοσφαιρικός κινητήρας 2.927 κ.εκ. με τον κωδικό L Tipo F106 AB. Εξοπλισμένος με, δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο, δύο εκκεντροφόρους επι κεφαλής σε κάθε μπλοκ ξεχωριστά και επιπλέον, τέσσερα διπλά 40άρια καρμπυρατέρ της Weber, αποδίδει 227 ίππους. Η κίνηση μεταδίδεται φυσικά στους πίσω τροχούς, που αλλού εξάλλου, μέσω μηχανικού κιβωτίου ταχυτήτων πέντε σχέσεων και αρκούν για να της προσδώσουν γρήγορες αλά Ferrari επιδόσεις: στο τυπικό 0-100 επιταχύνεται σε 6,5 δευτ. και η τελική της ταχύτητα σταματά στα 252 χλμ./ώρα. Το περιορισμένο βάρος των 1.340 κιλών βλέπετε!

O τοποθετημένος στο κέντρο οκτακύλινδρος σε διάταξη V ατμοσφαιρικός κινητήρας 2.927 κ.εκ. με τον κωδικό L Tipo F106 AB διαθέτει, δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο, δύο εκκεντροφόρους επι κεφαλής σε κάθε μπλοκ ξεχωριστά και τέσσερα διπλά 40άρια καρμπυρατέρ της Weber αποδίδοντας 227 ίππους ενώ παράγει θεσπέσιο ήχο

Και μιας και αναφερόμαστε σε μία Ferrari, όπου παραδοσιακά το «πως» βρίσκεται σε αγαστή αρμονία με το «πόσο», να αναφέρω πως για την επιβράδυνση της συγκεκριμένης 308 φροντίζουν τέσσερις αεριζόμενοι δίσκοι. Όσον αφορά στο κεφαλαιώδους σημασίας τομέα της καθαρόαιμης σπορ οδικής συμπεριφοράς, εδώ συναντούμε διπλά ψαλίδια με ομόκεντρα ελατήρια/αμορτισέρ τοποθετημένα σε όλους τους άξονες. Έκπληξη πρώτου μεγέθους η ρύθμιση της, επιτελεί άψογα το ρόλο της όσον αφορά στο κράτημα και την ίδια ακριβώς στιγμή, χάρη στις σχετικά μεγάλες διαδρομές της και στο υψηλό προφίλ των ελαστικών 220/55R16 προσφέρει σε οδηγό-συνοδηγό ανέλπιστα υψηλά επίπεδα άνεσης.

Μετά απ’ όλα αυτά συν βεβαίως την άπλετη θέα στ’ άστρα ελέω targa οροφής, φαντάζει ως λογικό επόμενο η σημαντική εμπορική επιτυχία που κατέγραψε η 308 GTS όπως φανερώνουν οι αριθμοί: από το 1977 μέχρι το 1985, από τις 12.343 Ferrari 308 που πουλήθηκαν συνολικά, οι 8.004 μονάδες αφορούν στη συγκεκριμένη ανοιχτή έκδοση.

Ανακεφαλαιώνοντας στο σημείο αυτό έχουμε και λέμε, μαζεμένες διαστάσεις (μήκος 4,23μ.), κοντό μεταξόνιο (2,34μ.) και κτηνώδης κινητήρας τοποθετημένος στο κέντρο του αμαξώματος. Όχι ενός οποιουδήποτε τυχαίου αμαξώματος, αλλά μίας δημιουργίας που κοσμείται με το Cavallino Rampante, οπότε μάλλον έχετε ήδη μία πρόγευση για το πως θα εξελιχθεί η συνέχεια!

Όνειρο ζω μην με ξυπνάτε

Πλησιάζοντας τη «δική» μου πλέον μπορντό 308, δεν το κρύβω, ένιωσα έντονη συγκίνηση μα και το τρακ του πρωτάρη, καθώς ένα παιδικό όνειρο πραγματοποιούνταν, εκεί, μπροστά στα μάτια μου. Ακούσια ενεργοποιήθηκε στο μνημονικό, η λειτουργία της ανάκλησης άκρως ερεθιστικών τετράτροχων φαντασιώσεων, από την εποχή που τα ασυγκράτητα τρελά όνειρα αναμιγνύονταν με την ελπίδα του εφικτού, πλημμυρίζοντας χαρά την αθώα παιδική ψυχή (και εκατομμύρια άλλων συνομήλικων μου). Μαγεία…

Και τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να το ζήσω, δόξα τω Θεώ!

Προσεγγίζοντας την, με τρεμάμενα πόδια είναι η αλήθεια, η οροφή της ίσα που έφτανε στο ύψος του ισχίου μου. Το τρέμουλο παραχώρησε (παροδικά) τη θέση του στην ανυπομονησία για να βρεθώ εντός της το συντομότερο δυνατόν. Μόνο που το “συντομότερο” δεν ήταν τελικά και τόσο σύντομο, αφού ξόδεψα κάμποση ώρα για να βρω τη μικροσκοπική χειρολαβή στο κάτω δεξί άκρο του πλαϊνού κρυστάλλου της πανάλφρης πόρτας. Όμως το «μαρτύριο» μου δεν σταμάτησε εκεί, καθώς για να εισέλθεις στα ενδότερα της, προηγείται μία ιεροτελεστία που μάλλον απαιτεί σωματότυπο και ευλυγισία Σαολίν μοναχού, που εννοείται πως δεν διαθέτω. Χαμηλώνεις λοιπόν το κορμό λυγίζοντας ταυτόχρονα τα πόδια και εν συνεχεία, πρώτα περνάς το δεξί πόδι κάτω από το μικρό σε διάμετρο τιμόνι (προσέχοντας μην το ξηλώσεις), μετά το αριστερό και στο τέλος, αφήνεις το σώμα να…σφηνώσει στο λιλιπούτειο κάθισμα.

Η καλυμμένη σε όλα τα σημεία της καμπίνα με δέρμα υψηλής ποιότητας, η παχιά μοκέτα στο δάπεδο και τα αναπαυτικά καθίσματα, τα στοιχεία που διαμορφώνουν εκλεκτή ατμόσφαιρα πολυτέλειας.

Καθισμένος στο πάτωμα λίγα μόλις εκατοστά πάνω από το επίπεδο της ασφάλτου, το βλέμμα πλανάται ασυναίσθητα στο μάλλον στενάχωρο κοκπιτ που σφύζει από, πολυτέλεια και αγωνιστική ιστορία. Το δέρμα υψηλής ποιότητας που κυριαρχεί σε κάθε εκατοστό του (ταμπλό, καθίσματα, πλαϊνές επενδύσεις στις πόρτες), οι μπεζ μοκέτες με το παχύ πέλος στο δάπεδο και τα ασυνήθιστα για την εποχή στοιχεία εξοπλισμού άνεσης (βλ. ηλεκτρικά παράθυρα, κλιματισμός), τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν τη πολυτελή ατμόσφαιρα που προσδοκάς από κάθε δημιουργία του Μαρανέλλο. Όσο για την, εκ των ουκ ων άνευ, αγωνιστική ιστορία αρκεί απλά να κοιτάξεις μέσα από το δερμάτινο τριάκτινο τιμόνι της Momo, εστιάζοντας στη τελική ένδειξη των 280 χλμ. στο ταχύμετρο, αλλά και στη κόκκινη περιοχή του στροφόμετρου που σταματά στις 10.000 σ.α.λ.!

Η θέση οδήγησης είναι εντελώς ανορθόδοξη με τα σημερινά δεδομένα, καθώς τα πεντάλ είναι μετατοπισμένα λοξά προς τα δεξιά, ενώ και το τιμόνι είναι τοποθετημένο σε κάπως πιο οριζόντια θέση. Ποιος νοιάζεται όμως για τέτοιες εργονομικές ιδιομορφίες όταν έχει στα χέρια του μία κλασσική Ferrari; Γυρίζοντας στα δεξιά το διακόπτη της μίζας ο V8 έρχεται άμεσα στη ζωή, πλημμυρίζοντας τη καμπίνα με το ηδονικό γουργουρητό του. Πατώντας με τρεμάμενο πόδι το βαρύ συμπλέκτη με τη μεγάλη διαδρομή και επιλέγοντας τη πρώτη σχέση (εννοείται κάτω αριστερά σε dog left διάταξη) στο θρυλικό αλουμινένιο χτένι, δίνω λίγο γκάζι και…τζίφος, μου έσβησε!

Η σχεδίαση του πίνακα οργάνων περιλαμβάνει πέντε όργανα των οποίων η διαμόρφωση και γραμματοσειρά παρέπεμπαν στα αντίστοιχα των μονοθεσίων της Ferrari στη Φόρμουλα Ένα της εποχής, κυρίως οι τελικές ενδείξεις στο ταχύμετρο και το στροφόμετρο

Πάμε πάλι απ’ την αρχή με, λίγο περισσότερο γκάζι και κουράγιο τούτη τη φορά και αίφνης, η μέρα μου πλημμύρισε από αρώματα και χρώματα του χθες. Η ακαριαία απόκριση του μοτέρ, μα κυρίως, η μελωδία της ευτυχίας όσο σκαρφαλώνουν οι ενδείξεις στο στροφόμετρο και αναμειγνύονται περίτεχνα οι βαθιές ανάσες από τα 40αρια Weber με τους οκτώ κυλίνδρους, αποτελούν μία στιγμή που αυτοδικαίως έχει ήδη τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση στη προσωπική «τροπαιοθήκη» των εκλεκτών οδηγικών εμπειριών. Ο συγκλονιστικός στριγκός ήχος που ξεχύνεται από τις απολήξεις των τεσσάρων εξατμίσεων μόλις περάσεις τις 3.000 σ.α.λ., θες δε θες σε μεταφέρει νοερά στην επική μάχη του Gilles Villeneuve με τον René Arnoux στο Γκραν Πρι της Ντιζόν το 1979. Παράλληλα η καταιγιστική επιτάχυνση έτσι όπως είσαι καθισμένος σχεδόν ένα με το δρόμο, απλά δεν συγκρίνεται, όπως εξάλλου δεν συγκρίνεται και ο τρόπος που φρενάρει η 308 GTS. Το χαμηλό βάρος που λέγαμε…

Κινείται αέρινα και ανταποκρίνεται άμεσα σε κάθε σκέψη του οδηγού όπου παρά, το κοντό μεταξόνιο, τους μικρούς τροχούς και το κεντρομήχανη φιλοσοφία της, αποδεικνύεται τελικώς, απρόσμενα φιλική και προβλέψιμη λόγω και του χαμηλού κέντρου βάρους της.

Επίλογος

Λυπάμαι αλλά αυτή τη φορά, δεν θα ακολουθήσω τη τυπική διαδικασία, συγχωρέστε με.

Και ξέρετε γιατί; Τα όνειρα δεν μπαίνουν σε καλούπι ή ακριβέστερα, δεν πρέπει να μπαίνουν σε καλούπι πολύ απλά γιατί ομορφαίνουν τη ζωή. Και μη χάνετε την ελπίδα σας γιατί έρχεται κάποια στιγμή που γίνονται πραγματικότητα! Όπως καταλάβατε μόλις μου συνέβη…

Ciao Bella!!!