Μεταξύ των αυτοκινητικών μαχών, αυτή είναι η μητέρα όλων. Τα μοντέλα είναι εκ των δημοφιλέστερων μια δημοφιλούς κατηγορίας, ομοεθνή και, το κερασάκι στην τούρτα, και τα δύο ολοκαίνουργια. Peugeot 208 και Renault Clio, start your engines!
Ακόμη και ο πλέον ανυποψίαστος αντιλαμβάνεται ότι η γειτνίαση των λανσαρισμάτων των Peugeot 208 και Renault Clio, δεν μπορεί να είναι τυχαία. Βέβαια, το πράγμα είχε φανεί ήδη από τις αρχές του Μαρτίου, όταν τα δύο μοντέλα πραγματοποίησαν την παρθενική τους εμφάνιση ταυτόχρονα, στην έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης, κάτι που ουσιαστικά προεξόφλησε το όμορο εμπορικό τους ντεμπούτο και πιστοποίησε τον μεταξύ τους ανταγωνισμό από τα αποδυτήρια.
Η κατηγορία Β είναι το segment «χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει», οι δρόμοι είναι γεμάτοι από «αυτήν». Για την ελληνική αγορά, τα μοντέλα της αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% των πωλήσεων. Βέβαια, είμαστε λίγο πονηροί και αθροίζουμε τις πωλήσεις των «συμβατικών» αυτοκινήτων του segment με τα Β-SUV (όχι αυθαίρετα, αλλά κατά το πρότυπο του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων – Σ.Ε.Α.Α.). Όμως, ακόμα και χωρίς τα τελευταία, περισσότερα από ένα στα τρία αυτοκίνητα που πωλείται στην Ελλάδα, είναι supermini. Διόλου περίεργο αφού μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται μοντέλα-«μεγαθήρια», παρά τις συμπαγείς διαστάσεις τους. Μιλάμε για την κατηγορία που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα Yaris, Corsa και Polo.
Λίγο την εκπνοή του έτους (ή λίγο μετά, ανάλογα με τη χρονική στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές), πρέπει να σημειώσουμε ότι το 2019 υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικό. Εκτός των 208 (που στις αρχές Δεκεμβρίου κατέκτησε τον τίτλο του «Αυτοκίνητο του 2020» του θεσμού «Αυτοκίνητο της Χρονιάς για την Ελλάδα) και Clio, πολύ πρόσφατα παρουσιάστηκε και το καινούργιο Opel Corsa, ενώ ήδη ετοιμάζεται το λανσάρισμα του νέου Toyota Yaris, που αναμένουμε το 2020. Και κάπως έτσι διαμορφώνεται μια κατάσταση που, εμπορικά, μυρίζει μπαρούτι.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
Η δεύτερη γενιά του 208 δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Ή εν πάσει περιπτώσει εμείς δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο εντυπωσιακό, με δεδομένα τα 3008, 5008, το καινούργιο 2008 αλλά και η πανέμορφη μπερλίνα της εταιρίας, το 508. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε για πολλοστή φορά την τόλμη της Peugeot, γιατί το 208 θα συνεχίσει να ξεχωρίζει στο δρόμο ακόμη και όταν θα πάψει να είναι καινοφανές. Το τελευταίο είναι βεβαίως μια εικασία, αλλά έχουμε καιρό να δούμε ένα τόσο «ναρκισσιστικό» αυτοκίνητο (ενδεχομένως από το λανσάρισμα των 3008 και DS3 Crossback). Το 208 έχει σχεδιαστική αυτοπεποίθηση και ενώ κάθε άλλο παρά αδιαφορεί για τους κανόνες τις αισθητικής, αγνοεί προκλητικά ορισμένες επιταγές πρακτικότητας, όπως θα δούμε πιο κάτω. Το σχήμα στο σύνολό του είναι δυναμικό και σε πείθει αυθωρεί ότι τα ρίσκα που πήρε η Peugeot άξιζαν κάθε σχεδιαστική γραμμή που τραβήχτηκε, αν και η αλήθεια είναι ότι μιλάμε για μια κατηγορία με ανοιχτόμυαλο κοινό.
Το εσωτερικό, πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα. Το i-Cockpit είναι παρόν και στη διάθεση του οδηγού, σε μια καμπίνα που ορίζεται από την καινοτομία, τα εξαιρετικά υλικά, το ανάλογο φινίρισμα και την παροχή πληροφορίας. Ο πίνακας οργάνων είναι ψηφιακός και μάλιστα με τρισδιάστατη απεικόνιση, η μεγάλη οθόνη στο κέντρο του ταμπλό ευκρινής και λειτουργική και οι θέσεις για μικροαντικείμενα πολλές. Ενδεικτική της σημασίας στη λεπτομέρεια, είναι η βάση για την ασφαλή τοποθέτηση ενός smartphone, που αποκαλύπτεται με το άνοιγμα της θήκης που βρίσκεται κάτω από τη σειρά διακοπτών «αεροπορικού» τύπου. Οι τελευταίοι, είναι ευχάριστοι στη λειτουργία τους, κοινώς χαίρεσαι να τους πατάς και ξαναπατάς, αλλά η αλήθεια είναι ότι αποτελούν ένα εκ του περισσού στοιχείο. Επιτελούν το σκοπό τους, αλλά, το σημαντικότερο, ισοβαρώς εξυπηρετούν και την αισθητική. Είναι κακό αυτό; Κάθε άλλο, αλλά η πρακτικότητα του 208, υπονομεύεται από την ίδια του τη σχεδίαση. Σημειακά, αλλά συμβαίνει: Για να είναι πλήρως ορατός ο πίνακας οργάνων θα πρέπει η -πολύ όμορφη- στεφάνη του τιμονιού να ρυθμιστεί στη χαμηλότερη θέση της, όπου και «βρίσκει» στα πόδια του οδηγού. Οι χώροι είναι το επόμενο θέμα, γιατί οι πίσω επιβάτες έχουν αρκετό για το κεφάλι αλλά όχι για τα πόδια, ενώ τα 311 λίτρα του πόρτ μπαγκαζ (με το πρακτικό κατώφλι φόρτωσης) βρίσκονται στο μέσο όρο της κατηγορίας.
Πιάνοντας το νήμα του νέου Clio εκεί που αφήσαμε αυτό του 208 και λαμβάνοντας υπόψη κατ’ αρχάς τα «ξερά» αριθμητικά στοιχεία, παρατηρούμε ότι το πρώτο είναι καθ’ όλες τις διαστάσεις μεγαλύτερο (έστω κατά τι) από το δεύτερο. Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι αυτή, η πέμπτη γενιά του Clio είναι μικρότερη σε σχέση με την προηγούμενη (επίσης οριακά), αλλά παρ’ όλα αυτά, παρέχει καλύτερους χώρους για επιβάτες και αποσκευές. Το πορτ μπαγκάζ έχει χωρητικότητα 340 λίτρα (391λίτρα αν προστεθεί ο χώρος κάτω από το πάτωμα του) και οι πίσω επιβάτες θα καθίσουν πιο άνετα. Μπορεί λίγο πιο άνετα, αλλά όταν παίζουμε με τα εκατοστά, το «λίγο» είναι αρκετό.
Ό,τι κι αν υπόσχεται αυτό σχετικά με την εργονομία, το Clio είναι πιο τυπικό όσον αφορά στη σχεδίασή του εσωτερικά. Ο συνδυασμός πίνακα οργάνων, ταμπλό και κεντρικής κονσόλας, συνιστούν ένα ιδιαίτερα λειτουργικό σύνολο με μοναδική, ίσως, ιδιοτυπία του design την τελευταία. Πράγματι, υπάρχει ένα «σκαλοπάτι» στην προέκταση της, που δημιουργήθηκε από τον πιο ψηλά τοποθετημένο, πολύ εύχρηστο επιλογέα. Πέραν αυτών, υπάρχουν πολλοί και πρακτικοί αποθηκευτικοί χώροι και το περιβάλλον είναι εξαιρετικά ευχάριστο. Σχετικά με την ποιότητα, και αν κρίνουμε το Clio και μόνο αυτό, η βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν (του) είναι τεράστια, σε ό,τι κι αν αναφερθούμε. Υλικά, συναρμογή, φινίρισμα, αίσθηση. Αυτό όμως είναι ένα συγκριτικό άρθρο και (όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις με αφορμή τα πρόσφατα μοντέλα της), η δηλωμένη πρόθεση της Peugeot να ανταγωνιστεί στα ίσια premium μάρκες, δεν ήταν μια φράση κενή νοήματος, κάτι που τοποθετεί το 208 σε υπέρτερη θέση έναντι του Clio.
Αντίθετα με το εσωτερικό του μοντέλου της Renault που είναι πλήρως ανασχεδιασμένο σε σχέση με την προηγούμενη γενιά, το αμάξωμα πρέπει να το κοιτάξεις δεύτερη φορά για να διαπιστώσεις ότι πρόκειται για το νέο Clio. Κάποιος επικεφαλής, κάπου, σε κάποιο σχεδιαστήριο, εισηγήθηκε ότι «ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις» και εισακούστηκε. Η ίδια η εταιρία, δεν έχει κανένα πρόβλημα να δηλώσει ότι η σχεδίαση του εσωτερικού ήταν «εξέλιξη» (evolution), του προηγούμενου μοντέλου. Πέρα από την υπερβολή της διήγησης όμως, στο βαθμό που η επιλογή αυτή έχει τη βάση της -και- στην εμπορική δημοφιλία του Clio (που είναι πρώτο σε πωλήσεις πανευρωπαϊκά), είναι σωστή. Για την ακρίβεια, θα μας έκανε εντύπωση να βλέπαμε ένα εξ ολοκλήρου διαφορετικό αυτοκίνητο. Διατηρώντας στοιχεία που το συνδέουν με το προηγούμενο μοντέλο, το νέο Clio είναι οικείο και «αντανακλαστικά» συμπαθές. Από την άλλη, η σχεδιαστική του ωριμότητα και αυθεντικότητα είναι πρόδηλη, όπως άλλωστε και η κομψότητα που του κληροδοτήθηκε. Το ζήτημα είναι ότι το 208 είναι εξίσου κομψό, αλλά το έχει επιτύχει με απόλυτα νεωτεριστικό τρόπο και όχι ακολουθώντας μια πεπατημένη.
ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ
Εκατό ίπποι, ίσοι κύλινδροι, άνισος κυβισμός. Αυτή είναι η σύνοψη μιας αντιπαράθεσης που ονομαστικά δεν έχει νικητή, αλλά πρακτικά, το πράγμα αλλάζει. Πρωτίστως όμως να σημειώσουμε ότι τα δύο αυτοκίνητα βασίζονται σε νέες, ελαφρύτερες και πιο δύσκαμπτες πλατφόρμες, που εκτός από θερμικές, προορίζονται και για ηλεκτρικές εκδόσεις διαφόρων μοντέλων.
Ο κινητήρας του 208 είναι ο χιλιοτραγουδισμένος τρικύλινδρος PureTech 1,2 λίτρων στην έκδοση των 100 ίππων, που στην περίπτωση μας συνδυάζεται με χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων. Στο Clio χρησιμοποιείται ένα νέο σύνολο TCe 999 κ.εκ. , επίσης τρικύλινδρο, προϊόν της συνεργασίας μεταξύ των Nissan-Renault και Mitsubishi, με χωρητικότητα 999 κ.εκ. Το κιβώτιο είναι και εδώ χειροκίνητο, αλλά 5άρι, γεγονός το οποίο δίνει ένα εγγενές, «κατασκευαστικό» πλεονέκτημα στο 208. Εκτός από το κιβώτιο, αυτά τα μόλις 200 επιπλέον κυβικά του κυλινδρισμού του Peugeot, αποτελούν μια αξιοσημείωτη διαφορά (ακριβώς γιατί σε μικρούς, downsized κινητήρες, σημασία δεν έχει η απόλυτη τιμή της διαφοράς, αλλά το ποσοστό της). Αμφότερα τα σύνολα αποδίδουν ομαλά, αλλά αυτό του 208 είναι πιο αβίαστο και ανεβάζει στροφές άκοπα, ο επιλογέας του είναι πιο σαφής σε σχέση με αυτόν του Clio, ενώ λόγω των περισσότερων σχέσεων η κλιμάκωση είναι, φυσικά, πιο αποδοτική.
Αυτά είναι που προσδίδουν στο 208 περισσότερη οδηγική χάρη, της οποίας το Clio δεν στερείται, αλλά μοιάζει να προορίζεται για πιο «χαλαρές» διαδρομές. Το τιμόνι του τελευταίου καίτοι ελαφρύ, έχει πολύ καλή αίσθηση, την ώρα που αυτό του μοντέλου της Peugeot παρέχει μπόλικη «πληροφορία», αλλά μοιάζει τεχνητά βαρύ. Κοντολογίς, σε επίπεδο δυναμικών χαρακτηριστικών, κάθε μοντέλο έχει διακριτά θετικά στοιχεία, που υπάρχουν και στο άλλο μεν, σε διαφορετικό βαθμό δε.
Οι αρχικές τιμές των εκδόσεων με τους κινητήρες των 100 ίππων, κοστίζουν 16.200 και 14.690, για τα Peugeot 208 και Renault Clio, αντίστοιχα. Γιατί, η ζυγαριά στη σύγκριση μεταξύ τους μπορεί να γέρνει υπέρ του 208, αλλά το ίδιο κάνει και η τιμή, τουλάχιστον στις συγκεκριμένες εκδόσεις (που ωστόσο θα είναι και από τις πλέον δημοφιλείς). To premium που δικαίως ευαγγελίζεται ότι κομίζει η Peugeot, ορθώς κοστολογείται και ανάλογα.
